Ο φόβος σαν όπλο στα χέρια του Μαξίμου…

 Ξυπνάς το πρωί, ανοίγεις τη τηλεόραση ή το ραδιόφωνο και πέφτεις πάνω στην τρομολαγνεία.

Λες και ολόκληρο το σύστημα των ΜΜΕ δεν έχει πλέον άλλη δουλειά από το να καλλιεργεί εντέχνως τον φόβο.

Τον φόβο που είναι εγγενής στον οργανισμό μας, και που προκύπτει ως κυρίαρχο συναίσθημα σε εποχές πολέμου, κρίσεων, και σήμερα … πανδημιών.

Ένα συναίσθημα που είναι ακόμη πιο παλιό κι από την θρησκεία ή την πολιτική.

Ένα συναίσθημα που ανέκαθεν οι δημαγωγοί πολιτικάντηδες χρησιμοποιούσαν προς όφελός τους προκειμένου να οδηγήσουν το κοπάδι εκεί που αυτοί θέλουν.

Ένα συναίσθημα που υπερτερεί της λογικής, και που εύκολα αλλάζει τις κανονικές συμπεριφορές του φοβισμένου ανθρώπου.

Αυτή την καλλιέργεια ζούμε εδώ και καιρό, με την ενημέρωση να μονοπωλείται, επιστημονικά θα έλεγα, από τον φόβο.

Τόσα κρούσματα, τόσες διασωληνώσεις, τόσοι θάνατοι…

Και όλα σερβιρισμένα από «ειδικούς».

Ειδικούς λοιμωξιολόγους, επιδημιολόγους, εντατικολόγους, και πάει λέγοντας.

Με μεσάζοντες τους «αντικειμενικούς» δημοσιογράφους, και τους συνήθεις υπόπτους μαϊντανούς των πάνελ...

Τι εξυπηρετεί όμως όλη αυτή η ατέρμονη τρομοκράτησή μας;

Η εύκολη απάντηση, που πρώτη μου έρχεται στο μυαλό, είναι πως εξυπηρετούνται οι πολιτικάντηδες που λέγαμε, στο να περνάνε πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας όλα εκείνα που δεν θα μπορούσαν να περάσουν αλλιώς.

Είτε αυτά είναι ύποπτες συναλλαγές προς «όφελος του δημοσίου», είτε «κατευθυνόμενες» από κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες νομοθετικές μεταρρυθμίσεις, είτε απλά μασαμπούκα μέσα από μίζες, προμήθειες, και αρπαχτές.

Πράγματα που δεν θα περνούσαν εφ όσον λειτουργούσε κανονικά η 4^η εξουσία, όσα εκατομμύρια κι αν έπαιρναν τα κανάλια και οι εφημερίδες για να παίζουν τον κυβερνητικό σκοπό.

Το βλέπουμε καθημερινά, όσοι από εμάς τουλάχιστον είναι υποψιασμένοι και μπορούν να διαβάζουν ανάμεσα στις γραμμές.

Οι υπόλοιποι; Όλοι εκείνοι που άγονται και φέρονται από την εφήμερη επικαιρότητα, από τις μόδες… όλοι εκείνοι που ούτε ένα άρθρο δεν μπορούν να διαβάσουν, πόσω δε μάλλον να το κατανοήσουν… όλοι λοιπόν αυτοί (που είναι η συντριπτική πλειοψηφία) τρεκλίζουν ζαλισμένοι, βομβαρδισμένοι από τον τρόμο των ειδήσεων, και παραπατώντας χειροκροτούν τους κυβερνητικούς σωτήρες, που άλλη δουλειά δεν έχουν παρά μόνο το πώς θα μας σώσουν.

Κούνια που μας κούναγε…

Οι πολιτικάντηδες (και ειδικά οι σημερινοί) χρόνια τώρα επενδύουν στους φόβους και στα βαθύτερα ένστικτά μας, προκειμένου να μας χειραγωγήσουν.

Είτε είναι αριστεροί ριζοσπάστες και «επαγγελματίες» επαναστάτες, είτε είναι πρώην αφισοκολλητές, γόνοι, και τέκνα του κομματικού σωλήνα, είτε απλά σελέμπριτις (τελευταία μόδα), που είδαν φως στη βουλή και μπήκαν για να τσιμπήσουν κι αυτοί το χαρτζιλίκι τους.

Τι περιμένουμε δηλαδή από κάποια που στείλαμε στη βουλή επειδή έριχνε μακριά το ακόντιο, ή από τον άλλον που τον στείλαμε στις Βρυξέλλες παρακαλώ επειδή έκανε καλές … σέντρες; 

Χώρια οι επαγγελματίες πολιτικάντηδες, οι γόνοι, και οι λοιποί «σωτήρες».

Σε όλους αυτούς λοιπόν ο κορονοϊός ήρθε σαν μάνα εξ ουρανού. Και κυρίως στους νυν κυβερνώντες.

Οι οποίοι βρήκαν την ευκαιρία να κάνουν ότι γουστάρουν, να κλείσουν ντίλια με τους φίλα προσκείμενους επιχειρηματίες, να περάσουν νομοθετικά ότι πιο βρώμικο είχαν στο μυαλό τους, αλλά δεν μπορούσαν για τον φόβο των Ιουδαίων (της δημοσιότητας που λέγαμε), και γενικά να τρίβουν τα χέρια τους all the way to the bank που λένε και οι … Ισπανοί.

Βούτυρο στο ψωμί των επαγγελματιών της πολιτικής ο κορονοϊός και οι επιπτώσεις του. Τόσο απλά.

Και μάλιστα δεν χρειάζεται να λερώσουν οι ίδιοι τα χέρια τους.

 Όχι… υπάρχουν τα τσακάλια της ενημέρωσης, που σε κανονικές εποχές όλα τα σφάζουν και όλα τα μαχαιρώνουν, αποκαλύπτοντας απίθανα σκάνδαλα, υπαρκτά και μη, αλλά που τώρα το μόνο που τους απασχολεί είναι η κατατρομοκράτηση του κοσμάκη, στον οποίο και ρίχνουν όλο το φταίξιμο για το θέριεμα των κρουσμάτων.

Δεν φταίει ο πρωθυπουργός που το καλοκαίρι άνοιξε διάπλατα τα σύνορα.

Δεν φταίει ο υπουργός Υγείας που δεν φρόντισε να θωρακίσει τα νοσοκομεία και τις ΜΕΘ.

Δεν φταίει ο υπουργός Ανάπτυξης που την μια προμοτάρει το άνοιγμα της αγοράς και την άλλη υποβαθμίζει τις μάσκες.

Δεν φταίει ο υπουργός Μεταφορών που καθημερινά στοιβάζονται στα ΜΜΜ χιλιάδες μεροκαματιάρηδων ο ένας πάνω στον άλλο (στη δε Θεσσαλονίκη μάλιστα καθημερινά καίγονται και τα λεωφορεία).

Δεν φταίει η υπουργός Παιδείας που την μια ανοίγει και την άλλη κλείνει τα σχολεία.

Δεν φταίει ο υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης που έχουμε το πιο αργό και συνάμα πιο ακριβοπληρωμένο ίντερνετ στην Ευρώπη, το οποίο όμως δεν μπορεί να αντέξει την πληθώρα των ηλεκτρονικών συναλλαγών και την τηλεκπαίδευση.

Δεν φταίει ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, για τα διπλά στάνταρντ στις συναθροίσεις, τις συγκεντρώσεις, κλπ.

Δεν φταίει ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής (έχουμε και τέτοιο υπουργείο) για τις συνεχιζόμενες αθρόες αφίξεις «ικετών», και τα ανύπαρκτα μέτρα κατά της πανδημίας στα διάφορα χοτσποτ.

Δεν φταίει κανένας από τους παραπάνω (αν πιστέψουμε τα ΜΜΕ).

Τις πταίει;

Ο Μήτσος, και η κυρά Σούλα, που δεν βάζανε τη μύτη μέσα από τη μάσκα στο σούπερμαρκετ, και η νεολαία που έπινε τις μπύρες της στις πλατείες τα βράδια.

Με αυτά και με αυτά η δυστοπία συνεχίζεται, και οι μόνοι κερδισμένοι (εκτός από τους υπουργούς) είναι οι ψυχίατροι και όσοι πουλάνε αντικαταθλιπτικά.

Ήδη χθες είδαμε και την πρώτη αυτοκτονία εξ αιτίας του φόβου που λέγαμε. Θα ακολουθήσουν κι άλλες.

Οι πολιτικάντηδες νίκησαν. Με την βοήθεια των ΜΜΕ.

Και με όπλο τον φόβο, ο οποίος είπαμε νικάει τη λογική.

Κάποιος είχε πει κάποτε πως τα ΜΜΕ είναι στην ουσία πορνογράφοι του τρόμου.

Που κάνουν τα πάντα για να πυροδοτήσουν τα πιο ταπεινά μας ένστικτα.

Ε λοιπόν, αυτό το βλέπουμε σήμερα, ότι ώρα κι αν ανοίξουμε την τηλεόραση.

Βάζεις για παράδειγμα το My Style Sucks, για να χαλαρώσεις λίγο από την τρομολαγνεία, για να δεις μπίμπο να μαλλιοτραβιούνται, για να ακούσεις τις χαριτωμενιές του Λάκη… και τσούπ… διακόπτεται το πρόγραμμα για να κάνει ανακοινώσεις ο αρρενωπός Νικ Χαρντ παρέα με τον χαρωπό Δρα Σήψα.

Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε…

Τρομάζοντάς μας οι πολιτικάντηδες στρέφουν την έμφυτη οργή μας εκεί που τους βολεύει.

Μας καθιστούν ακούσια όπλα της πολιτικής που θέλουν να περάσουν, αφού χωρίς λογική εξαιτίας του φόβου  οι μάζες πάντα τείνουν να στοχοποιήσουν όχι μόνο ανύπαρκτους εχθρούς (βλ. 1984) αλλά και εχθρούς που βολεύουν την ατζέντα των κυρίαρχων. Στην περίπτωσή μας της κυβέρνησης…

Η οποία δεν είναι σαν την προηγούμενη, που διαφήμιζε την ανεπάρκειά της.

Η σημερινή κυβέρνηση έχει όλη τη τεχνογνωσία να κάνει ότι πιο αντιλαϊκό γουστάρει, να εξυπηρετήσει όσα ιδιωτικά συμφέροντα θέλει, και πάντα υπό το χειροκρότημα του σοφού λαού, που άγεται και φέρεται χωρίς να το καταλάβει.

Οι προηγούμενοι λοιπόν, όντας ερασιτέχνες,  τα έβαλαν με τα ΜΜΕ, προσπάθησαν να τα κλείσουν, γι αυτό και έχασαν την υποστήριξή τους.

Οι νυν τα εξαγόρασαν, γι αυτό και είτε βλέπεις ΕΡΤ είτε ΣΚΑΙ, είτε διαβάζεις την Εφημερίδα της Κυβέρνησης  είτε το Πρώτο Θέμα… ένα και το αυτό.

Τις πταίει είπαμε;

 Strange Attractor