Κάποιοι, όχι όλοι, γκρινιάζουμε για την κατάντια του πολιτικού μας συστήματος.
Το οποίο, στον 21ο αιώνα παρακαλώ, έχει εκπροσώπους του στη βουλή (και στην ευρωβουλή) τραγουδιστές, ποδοσφαιριστές, μοντέλα, και γενικά σελέμπριτις.
Που πολλές φορές δεν ξέρουν να βάλουν τρεις λέξεις σε μια σειρά.
Ψηφίζονται όμως από τον πάνσοφο λαό για να μας εκπροσωπήσουν.
Και σαν να μην έφταναν οι «κηπουροί» του ΓΑΠ, οι διάφοροι πανάσχετοι υπουργοί του Τσίπρα… σαν να μην έφτανε η Ραλλία και ο Βουσμάνος στις Βρυξέλλες, τσουπ μας προκύπτει και ο Χαριστέας αντιπεριφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας αρμόδιος για την ψηφιακή διακυβέρνηση!
Γνώστης του αντικειμένου; Ποιος ξέρει, αν και το πιο πιθανό είναι να βαράει με κεφαλιές τα κομπιούτερ…
Θα μου πείτε βέβαια πως δημοκρατία έχουμε, ο λαός αποφασίζει, και άρα δικαιολογούνται και κάποια μικρολάθη. Αρκεί να κερδάμε γενικότερα.
Κι ας έχουμε και σήμερα, με κυβέρνηση αρίστων, μερικούς (ονόματα δεν λέμε) που ούτε καν το διάσημο πολιτικά όνομά τους δεν μπορούν να γράψουν σωστά… πόσο μάλλον να «υπουργέψουν».
Έλα όμως που τα ίδια συμβαίνουν και συνέβαιναν ανέκαθεν και σε άλλους θεσμούς πυλώνες του έθνους...
Π.χ. στην εκκλησία, που ειδικά επί τουρκοκρατίας ήταν βουτηγμένη στην ανυποληψία και στις συναλλαγές.
Για παράδειγμα, μέσα σε 75 μόνο χρόνια είχαν χρηματίσει Πατριάρχες 50 διαφορετικά άτομα. Αγοράζοντας εν είδει δημοπρασίας το υπέρτατο αυτό θρησκευτικό αξίωμα.
Πως; Ο υποψήφιος έπαιρνε δάνειο από Τούρκους πασάδες, ή Έλληνες πλούσιους κοτζαμπάσηδες, , και από Εβραίους ή Αρμένιους «σαράφηδες» τοκογλύφους, εξαγόραζε το αξίωμα, και στη συνέχεια φορολογούσε άγρια το ποίμνιό του ώστε να ξεπληρώσει τα χρέη.
Η ταρίφα για το πατριαρχικό αξίωμα ανέβαινε χρόνο με το χρόνο. Το 1467 η εν λόγω θέση κόστιζε 2.500 φλουριά, και το 1622 είχε φτάσει τις 100.000 φλουριά.
Όποιος δεν κατάφερνε να ξεχρεώσει, έχανε τη θέση και ρίχνονταν στη φυλακή.
Όπως έλεγε ο Πατριάρχης Σαμουήλ τα χρέη είχαν γίνει «των της Αιγύπτου πυραμίδων υπερογκωδέστερα»!
Και σαν να μην έφτανε αυτό, στον πατριαρχικό θώκο μπορούσε να ανέλθει ο οποιοσδήποτε. Όπως σήμερα στη βουλή.
Είτε ήταν αναλφάβητος, είτε αχρείος, μεθύστακας, ακόμη και ηλίθιος…
Αρκεί να διέθετε φλουριά για το πεσκέσι στην Υψηλή Πύλη, και οι ουρανοί της ορθοδοξίας ήταν δικοί του.
Το 1486 εξαγόρασε το αξίωμα ένας καλόγερος ονόματι Θεοφάνης, που ήταν «ανήρ χαμερπής και τη έθη όλος έκδοτος, όστις καίτοι βλακώδης ων…» έταξε στον Σουλτάνο 2.000 φλουριά μπροστά, και 500 κάθε χρόνο. Και καθώς ήταν μονίμως σκνίπα, τρέκλιζε την ώρα της θείας λειτουργίας, ενώ μια φορά του έφυγε η ποιμαντορική ράβδος από τα χέρια και διαλύθηκε.
Το 1813 ένας ακόμη αλκοολικός αγράμματος κληρικός, πλην όμως γόνος, αφού ήταν ανεψιός του Πατριάρχη Ιερεμία γίνεται και αυτός Πατριάρχης, με το παρατσούκλι μπεκρήμπασης.
Μια άλλη φορά, ένας άλλος επιτήδειος που βρήκε τα χρήματα, κατάφερε και χειροτονήθηκε διάκος, την επόμενη μέρα παπάς, την τρίτη μητροπολίτης, και αμέσως μετά Πατριάρχης!!!!
Ήταν τέτοια η σαπίλα, που ακόμη και ανήλικα παιδιά ανέβαιναν στον πατριαρχικό θρόνο, όπως το 1720 που έγινε Πατριάρχης της Ορθοδοξίας ο 17χρονος Χιώτης Κύριλλος Γ’.
Τα ίδια πάνω κάτω ίσχυαν και για να γίνει κανείς αρχιεπίσκοπος ή μητροπολίτης.
Αυτή η διαφθορά αναφέρεται και στην περίφημη «Ελληνική Νομαρχία» ενός ανώνυμου συγγραφέα, όπου γράφει μεταξύ άλλων πως την αγοραπωλησία των θρησκευτικών αξιωμάτων διαχειριζόταν η ίδια η Σύνοδος με κερδοσκοπικά κριτήρια.
«Αγοράζει τον πατριαρχικό θρόνο δια μίαν μεγάλην ποσότητα χρημάτων, έπειτα τον πωλεί ούτινος της δώσει περισσότερον κέρδος και τον αγοραστήν τον ονομάζει Πατριάρχην. Αυτός λοιπόν δια να ξαναλάβει όσα εδανείσθει διά την αγοράν του θρόνου, πωλεί τα επαρχίας, δηλαδή τα αρχιεπισκοπάς, ούτινος δώσει περισσοτέραν ποσότητα και ούτως σχηματίζει τους αρχιεπισκόπους. Οι οποίοι πωλούσι και αυτοί είς άλλους τα επισκοπάς των. Οι δε επίσκοποι τας πωλούσιν των Χριστιανών, δηλαδή γυμνώνουσι τον λαόν δια να εβγάλωσι τα όσα εξόδευσαν…».
Και πως κρατούσαν, όσο κρατούσαν, αυτές τις θέσεις;
Δίνοντας πεσκέσια στους Τούρκους πασάδες, και επιβάλλοντας κάθε είδους εισφορά στους πιστούς.
Έτσι, όλοι αυτοί οι εξαγορασμένοι υπηρέτες του Θεού μεταβάλλονταν σε πειθήνια όργανα της Πύλης, κάνοντας τα αδύνατα δυνατά να κρατήσουν τους ραγιάδες στο σκοτάδι.
Γι αυτό και εκτός από την ληστρική φορολόγηση, έκαναν τα πάντα ώστε να μην επέλθει ο ευρωπαϊκός διαφωτισμός και στην Γραικία.
Τα γραπτά του Βολταίρου είναι «φαρμάκι» έλεγαν, και ο ίδιος «ψεύτης, συκοφάντης, γελοιαστής, χλευαστής, απατέων, κόλαξ, φαυλοβιώτατος, εμπαθέστατος και ασελγέστατος»..
Οι Ευρωπαίοι και Έλληνες διαφωτιστές είναι «χοίροι», και τα γραπτά τους «ολέθρια, ψυχοφθόρα, αθεϊκά», και όσοι τα διαβάζουν απειλούνται με τη «γέενα του πυρός»!
Το 1809 ο Πατριάρχης Ιερεμίας εμπόδισε τους Μυτιληνιούς να ιδρύσουν σχολείο.
«Τι τα θέλετε εσείς τα γράμματα και τα φιλοσοφικά; Οι πατέρες σας φιλοσοφίαν ήξευραν; Χωρίς τούτων δεν έζησαν»;
Δυο μόλις χρόνια πριν ξεσπάσει η επανάσταση του ’21, ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε’ γράφει «Επικίνδυνες οι επιστήμες… απομακρύνουν τους πιστούς από τας παραδεδομένας νηστείας, είναι ζιζάνια μεταξύ του καθαρού σίτου… Τι θα ωφεληθούν οι νέοι μας μαθαίνοντας αριθμούς αλγέβρας και κύβους και τρίγωνα και λογάριθμους και συμβολικούς λογισμούς και άτομα και δίνας, και δυνάμεις και έλξεις και βαρύτητας και τα του φωτός ιδιώματα… και μύρια τοιαύτα και άλλα τερατώδη, ώστε να μετρώσι την άμμον της θαλάσσης και τας σταγόνας του υετού»;
Αυτοί που τα διδάσκουν, κατά τον Πατριάρχη, είναι «πονηροί άνθρωποι και γόητες… παραβάται των θείων και ιερών κανόνων»!
Όσο για την γαλλική επανάσταση του 1789, η εκκλησία την αποκαλεί «στυγεράν βασιλοκτονίαν».
Λίγα χρόνια μετά κυκλοφορεί η «Πατρική Διδασκαλία», σύμφωνα με την οποία η υποδούλωση των Ελλήνων ήταν θέλημα Θεού (θείω εγένετο βουλήματι).
Μας έστειλε ο Θεός την «υψηλήν βασιλείαν» για τη σωτηρία μας.
Ο Θεός καθοδηγεί, λέει, τον Σουλτάνο να διαφεντεύει τα της πίστεως ημών των Ορθοδόξων, και να παιδεύει τους παρεκτρεπόμενους χριστιανούς δια να έχουν πάντοτε προ οφθαλμών του Θεού τον φόβο.
Όσο για το «σύστημα της ελευθερίας», αυτό το «εμεθοδεύθη ο πρώτος αποστάτης, ο διάβολος».
Συμπέρασμα; Πάντα ήμασταν μια ωραία ατμόσφαιρα.
Οπότε τι γκρινιάζω ο ποταπός;
Γόνοι, σελέμπριτις, διασκεδαστές… τουλάχιστον έχουν μεγαλύτερη πλάκα από τους πασάδες, τους κοτσαμπάσηδες, τους δεσπότες, και τα ταγκαλάκια.
Strange Attractor
ΥΓ- Τα παραπάνω έχουν ως βασική πηγή τα βιβλία του Κυριάκου Σιμόπουλου: Ξένοι Ταξιδιώτες στην Ελλάδα, και Η Διαφθορά της Εξουσίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου