Πάμε και όπου βγει, ή αλλιώς μίζες και θάνατος…

 Έχω γράψει εκατοντάδες άρθρα κατά καιρούς, όμως αυτό το σημερινό γράφεται μέσα σε ανείπωτη θλίψη, διότι έχει ως αφορμή τον άδικο θάνατο δεκάδων αθώων νεαρών.

Μια τραγωδία, που όμως ήταν προδιαγεγραμμένη… το χρονικό δηλαδή ενός προαναγγελθέντος δυστυχήματος.

Μια καταστροφή που εύκολα θα μπορούσε να αποφευχθεί, αν οι περίφημοι τηλεαστέρες μας, που όλα τα σφάζουν και όλα τα μαχαιρώνουν, άκουγαν τις προειδοποιήσεις που τόσο εύγλωττα τους πρόσφεραν στο πιάτο κάποιοι συκοφαντημένοι συνδικαλιστές και τις έθεταν σε δημόσια θέα.

Από τους αρμόδιους υπουργούς, υφυπουργούς, κλπ δεν περίμενα και τίποτα καλύτερο, αφού πάγια πεποίθησή μου είναι πως πολιτεύονται μόνο και μόνο για τη μίζα, οπότε ποιος να ασχοληθεί με τα καυτά ζητήματα ασφάλειας των τρένων και γιατί;

Αφού με το ισχύον καθεστώς όλοι βολεύονται...

Αγοράζονται πανάκριβα συστήματα ασφάλειας (με την ανάλογη μίζα), τοποθετούνται, αν τοποθετηθούν, αφήνονται να ρημάξουν, και μετά ξανά μανά μια από τα ίδια.

Στο ενδιάμεσο έχουμε τους συμπαθείς Ρομά, που κλέβουν ότι βρουν, χωρίς να ιδρώσει το αυτί κανενός αρμόδιου, αφού έτσι θα ξαναγίνουν προμήθειες υλικού, με διαγωνισμούς (λέμε τώρα) ή με απ’ ευθείας αναθέσεις, και όλα καλά.

Και η ζωή συνεχίζεται, και ο κοσμάκης ταξιδεύει αμέριμνος, χωρίς να έχει καν ιδέα του τι σαπίλα κρύβεται από πίσω.

Δυστυχώς όμως χρειάστηκε να θυσιαστούν οι δεκάδες νεαροί που λέγαμε για να ξυπνήσουν οι μεγαλοδημοσιογράφοι, να καταλάβουν τι παίζεται, και να αρχίσουν να θέτουν ερωτήματα στους «αρμόδιους» τους οποίους μέχρι πρότινος έγλειφαν πατόκορφα.

Ναι, ανακάλυψαν ξαφνικά ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός… κι ότι ο αρμόδιος (γόνος) υπουργός, ο επονομαζόμενος και «τσακμάκι»,  χρειάζεται σκονάκι από τους συμβούλους του για να απαντήσει στα ερωτήματα που του τίθενται.

Με κάποιους αμετανόητους (η λίστα Πέτσα καλά κρατεί) να μιλάνε για το μεγαλείο το υ ανδρός, που είχε την ευθιξία να παραιτηθεί βουρκωμένος.

Το ότι επί 4 χρόνια έβλεπε αδιάφορος τα τρένα του θανάτου ως άλλος Άιχμαν να περνούν, ουδόλως ενδιαφέρει τους αδέκαστους αυτούς χειροκροτητές.

Όπως δεν τους ενδιαφέρει το γεγονός ότι οι σιδηρόδρομοι στην Ελλάδα υποβαθμίζονται συστηματικά εδώ και χρόνια, με αποκορύφωμα τα 4 τελευταία, έτσι ώστε να μην είναι ανταγωνιστικοί των ιδιωτικών εθνικών οδών που εισπράττουν πανάκριβα διόδια, ή του νέου «εθνικού» μας αερομεταφορέα, έτσι τον χαρακτήρισε ο υπουργός που λέγαμε, που όμως είναι ιδιωτικός, και ανήκει σε φίλα προσκείμενο στην «οικογένεια» κρατικοδίαιτο επιχειρηματία.

Βέβαια οι ίδιοι αυτοί «άριστοι» είναι που κάποτε κλείσανε την κρατική Ολυμπιακή, με το επιχείρημα «τι χρείαν έχομεν εθνικού αερομεταφορέα»; Συνεπείς… δεν λέω. 

Και γιατί να υποβαθμιστεί ο σιδηρόδρομος για χάρη των διοδίων, ή μιας αεροπορικής εταιρίας; 

Διότι το ένα χέρι νίβει το άλλο, και τα δυο μαζί το πρόσωπο… μαντέψτε τι εννοώ. Μέχρι και η «αριστερή πατσαβουροφυλλάδα» ΕΣΤΙΑ το επισημαίνει.

Πως φτάσαμε όμως μέχρι εδώ; Η συνταγή είναι απλή. Και η συγκεκριμένη «φιλελεύθερη» κυβέρνηση την εφαρμόζει στο ακέραιο.

Σταματάς, ή περιορίζεις τη χρηματοδότηση σε βασικές κρατικές υποδομές (τρένα, λιμάνια, αεροδρόμια, τηλεπικοινωνίες, ηλεκτρισμό).

Τις αφήνεις να ρημάξουν υπολειτουργώντας.

Παράλληλα, συκοφαντείς το έργο τους, τον δημόσιο χαρακτήρα τους, το κόστος στους φορολογούμενους, και κυρίως τους «τεμπέληδες» εργαζόμενους και τους «διαβλητούς» συνδικαλιστές τους.

Πληρώνεις τα παπαγαλάκια σου στα ανήκοντα σε φίλους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες ΜΜΕ για να «καταγγέλλουν» νυχθημερόν το άχρηστο δημόσιο, ζητώντας ιδιωτικοποιήσεις εδώ και τώρα.

Και μόλις η κατάσταση φτάσει στο αμήν, με τους πολίτες που μασάνε ότι τους σερβίρουν τα ΜΜΕ,  ξεπουλάς τις υποδομές για ένα κομμάτι ψωμί σε ιδιώτες «επενδυτές» (πάντα με την ανάλογη μίζα).

Στη συνέχεια χρηματοδοτείς με μπόλικο κρατικό χρήμα τους ιδιώτες «επενδυτές», οι οποίοι κάνουν έργα βιτρίνας (όχι υποδομών), πληρώνουν επικοινωνιολόγους και διαφημιστές για τον «εκσυγχρονισμό» που έφεραν, ανεβάζουν στον ουρανό τα κόστος χρήσης τους, και μοιράζεσαι τη δόξα τους, αλλά και τα κέρδη τους (με μίζες).

Και αν τυχόν γίνει κάποιο δυστύχημα, τα ρίχνεις όλα σε κάποιον φουκαρά εργαζόμενο.

Σπανίως παραιτείται και κάποιος πολιτικάντης ανεβάζοντας στα ύψη το πολιτικό του κασέ, με τα παπαγαλάκια και τους ζαλισμένους ψηφοφόρους να μιλάνε για το υψηλό επίπεδο ηθικής, ανθρωπιάς, και ευθιξίας του, με τον ίδιο να περιμένει την ώρα που και αυτός ως γόνος θα εκμεταλλευτεί τους επαίνους, και  θα πρωθυπουργεύσει με τη σειρά του στη μπανανία μας..

Όλοι χαρούμενοι δηλαδή… και μετά ξανά μανά από την αρχή.

Κρατικοδίαιτος καπιταλισμός, ή αλλιώς crony capitalism ala greca.

Για παράδειγμα, σύμφωνα με δημοσιεύματα, αποζημιώσεις 50 εκατ. το χρόνο  εισπράττει η  ιδιωτική Hellenic Train, που διαχειρίζεται τα  τρένα στην Ελλάδα μετά την ιδιωτικοποίησή τους το 2017  επί του «ριζοσπαστικού αριστερού» ΣΥΡΙΖΑ (αγοράστηκε με μόλις 45 εκατομμύρια).

Δηλαδή, το ελληνικό δημόσιο την πληρώνει γενναιόδωρα για να εκτελεί «Υποχρεώσεις  Δημόσιας Υπηρεσίας», δηλαδή δρομολόγια δήθεν άγονης γραμμής, στα οποία συμπεριλαμβάνεται και το πλέον κερδοφόρο δρομολόγιο Αθήνας-Θεσσαλονίκης. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στους αιθέρες με τον νέο  «εθνικό» αερομεταφορέα που λέγαμε, αλλά ποιος ασχολείται;

Και μιας και αναφέρθηκα στους αιθέρες, εκεί να δείτε τι «έργο» αφήνει πίσω του ο παραιτηθείς υπουργός, ο οποίος με νόμο κατάργησε (ναι κατάργησε) τις κρατικές αεροπορικές αρχές στα αεροδρόμια, αφήνοντάς τα ανεξέλεγκτα, με τους ιδιώτες (κερδοσκόποι είναι) που τα εκμεταλλεύονται, και τις εταιρίες που τα χρησιμοποιούν να κάνουν ότι τους κατέβει χωρίς καμιά κρατική εποπτεία ή έλεγχο. Και με τον κόσμο να ταξιδεύει καθημερινά από αυτά χωρίς να γνωρίζει τι διακυβεύεται.

Ο Θεός της Ελλάδας να βοηθήσει να μη χρειαστεί και καμιά αεροπορική εκατόμβη προκειμένου να ξυπνήσουν οι τηλε-εισαγγελείς, και να αποκαλυφτεί και αυτό το έγκλημα, που και αυτό οφείλεται σε διαπλεκόμενα συμφέροντα πολιτικάντηδων και κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών…

Πάντως υπάρχει φως στο τούνελ, δεν λέω.

Ανέλαβε το επίμαχο υπουργείο ο Γεραπετρίτης… ναι, αυτός ο αδέκαστος statesman. Οπότε όλα θα λυθούν. Άκουσα να το λέει και ο Φουρφουρθιώτης.

Αισιοδοξείτε! 

Strange Attractor

 

ΥΓ- Το 1997 χρειάστηκε να χάσουν τη ζωή τους πάνω από 70 άνθρωποι, όταν έπεσε το ουκρανικό Γιάκοβλεφ, για να ξυπνήσουν οι τηλεδημοσιογράφοι, οι αρμόδιοι, και οι τότε πολιτικάντηδες (υπ. Μεταφορών Μαντέλης), για να τοποθετηθούν επιτέλους εκτάκτως και εσπευσμένα 4 ραντάρ στα 4 μεγαλύτερα αεροδρόμια της χώρας αυξάνοντας έτσι το επίπεδο ασφάλειας των πτήσεων (πάντα βέβαια με τις ανάλογες μίζες). Αυτοί ήμαστε…