Η πατάτα της επιτροπής που απονέμει τα Νόμπελ!

Δύσκολα μπορούμε να φανταστούμε μια πιο λανθασμένη απόφαση από αυτήν της απονομής του βραβείου Νόμπελ για την ειρήνη, στην ΕΕ.

Μετά όμως θυμόμαστε τους διάφορους τρομοκράτες, δικτάτορες, και πανηλίθιους που το έχουν κερδίσει τα τελευταία 20 χρόνια, και προσαρμοζόμαστε στην πραγματικότητα.

Αντί να τιμήσουν το ΝΑΤΟ, που ουσιαστικά είναι αυτό που έφερε την ειρήνη στην Ευρώπη τα τελευταία 60 χρόνια, οι υπεύθυνοι τίμησαν την άψυχη, και διεφθαρμένη αυτή τελωνειακή ένωση.

Κάποτε, τα βραβεία Νόμπελ άξιζαν τον πραγματικό σεβασμό.

Όλα όμως άλλαξαν στη διάρκεια των `90ς, με την επέλαση της «πολιτικής ορθότητας», και με  το νορβηγικό κοινοβούλιο, που συνήθως ελέγχεται από τους Εργατικούς, να επιλέγει  την κριτική επιτροπή.

Τότε ήταν που το βραβείο απονεμήθηκε στην Rigoberta Menchu Tum, μια ακτιβίστρια της Γουατεμάλας, που πλαστογράφησε την αυτοβιογραφία της, και που στήριζε δολοφόνους κομμουνιστές αντάρτες.

Τότε ήταν που βραβεύτηκε και ο Yasser Arafat.

Η απονομή του βραβείου στην ΕΕ αποδεικνύει πανηγυρικά τον οριστικό ξεπεσμό του θεσμού.

Πρόκειται για μια οργάνωση που δεν έχει κάνει τίποτα για την ειρήνη, αλλά που αντίθετα γεννά διαδηλώσεις και χάος στα κράτη μέλη της.

Ρωτήστε κάποιον Αθηναίο μαγαζάτορα, που καθημερινά αντιμετωπίζει το σπάσιμο του μαγαζιού του από διαδηλωτές, αν η ΕΕ του έφερε την ειρήνη.

Ρωτήστε τους μετανάστες που απειλούνται από τα διάφορα φασιστικά κόμματα, που ενισχυμένα από την ύφεση, απειλούν τη ζωή τους.

Ρωτήστε τους νέους της Ευρώπης, που πλήττονται από πρωτοφανή ανεργία επιπέδων 50%.
Πέραν αυτών, η ΕΕ χρηματοδοτεί την τρομοκρατία.

Κάθε χρόνο, προσφέρει περισσότερα από €500 εκατ. στην παλαιστινιακή κρατική αρχή, χωρίς κανένας να ελέγχει το πώς αυτά τα χρήματα ξοδεύονται. Πολύ πιθανόν, η αρχή να τα δίνει για αγορά όπλων κλπ με τελικό στόχο το Ισραήλ.
Κάποιοι από τους βραβευθέντες, δεν έχουν κάνει τίποτα, ώστε να αξίζουν το βραβείο, βάσει των όρων που ισχύουν από το 1901, οπότε και θεσμοθετήθηκε. Η ΕΕ αποτελεί ένα κλασικό παράδειγμα.

Από την δεκαετία του `80, το κλίμα γύρω από το βραβείο άρχισε να είναι αντιαμερικανικό. Ή τουλάχιστον αντί καπιταλιστικό. Κάποτε το κέρδιζαν Ρεπουμπλικάνοι, όπως π.χ ο Theodore Roosevelt και ο Henry Kissinger. Το αριστερόστροφο όμως νορβηγικό κοινοβούλιο, ποτέ δεν βράβευσε τον Reagan  ή την Thatcher, ή τον Πάπα Ιωάννη Παύλο ΙΙ, για τον ρόλο τους στην κατάρρευση του σοβιετικού κομμουνισμού.

Σύμφωνα με κάποιες πηγές, το 1987, η επιτροπή ενημέρωσε (κρυφά) τον πρόεδρο της Κόστα Ρίκα Oscar Arias, ότι του απονέμει το βραβείο, ως όπλο εναντίον του Reagan!
Επίσης, ο εκάστοτε βραβευθείς, εισπράττει και $1 εκατομμύριο.

Τι θα τα κάνει άραγε αυτά τα χρήματα η ΕΕ;

Ίσως θα τα χρησιμοποιήσει για να πραγματοποιήσει έναν ανεξάρτητο λογιστικό έλεγχο των βιβλίων της, που έχουν να ελεγχθούν εδώ και δέκα χρόνια.

Ή ίσως προστεθούν δυο τρεις ακόμη αίθουσες στα τεράστια και υπερπολυτελή παλάτια που χτίζουν στις Βρυξέλλες οι γραφειοκράτες της, για τους εαυτούς τους. Εκεί, και μπροστά στην ματαιοδοξία τους, τα λεφτά των φορολογουμένων δεν έχουν καμιά αξία.

Ή ίσως, η ΕΕ θα τα χρησιμοποιήσει για να κάνει αυτό που πάντα έκανε: Να τα ξοδέψει, δηλαδή,  άνευ λόγου και αιτίας.
Πάντως, ένα ερώτημα μας βασανίζει όλους είναι το εξής: Αφού οι Νορβηγοί θαυμάζουν τόσο πολύ την ΕΕ, γιατί δεν συμμετέχουν σε αυτήν;

Απόδοση: S.A. 
Bloomberg