Ελλάδα: Η Βαϊμάρη του Αιγαίου!

Η ΕΕ συνεχώς καταγγέλλει την απειλή που δέχεται η ελευθερία της έκφρασης στην Ουγγαρία, και ανησυχεί για την ανάδυση του εκεί φασισμού.

Από την άλλη όμως, τηρεί σιγή ιχθύος όσον αφορά στα τεκταινόμενα της ελληνικής δημοκρατίας.

 Τα κρίσιμα σημεία ενός αποτυχημένου κράτους εντοπίζονται εύκολα αν δούμε την λογοκρισία του. Στη περίπτωση της Ελλάδας, η πρόσφατη περίπτωση του Κώστα Βαξεβάνη χτύπησε νεύρο.

 

Με τους Έλληνες να ζουν σε πλήρη λιτότητα, με το ΑΕΠ να έχει συρρικνωθεί κατά 4.5% το 2010, και 6.9% το 2011, ενώ προβλέπεται να μειωθεί κατά 6.5% φέτος και 4.5% το 2013, η λίστα με τα ονόματα 2.000 Ελλήνων που διατηρούν καταθέσεις στην Ελβετία, και την οποία δημοσίευσε ο Βαξεβάνης, αφήνει να εννοηθεί ότι οι κατάλληλα δικτυωμένοι συνεχίζουν να αποφεύγουν τα φορολογικά βάρη που όμως βαρύνουν τις μάζες.

Όπως λέει ο δημοσιογράφος: «αντί να συλλάβουν τους φοροφυγάδες και τους υπουργούς που είχαν τη λίστα στα συρτάρια τους, προσπαθούν να συλλάβουν την αλήθεια και την ελευθεροτυπία».

Η αθώωσή του, αν και καλοδεχούμενη, δεν ήταν τόσο σημαντική όσο φάνηκε. Δεν σημαίνει ότι η ελευθερία του τύπου είναι ασφαλής στην Ελλάδα. Ακόμη και στις καλές εποχές, η ανεξάρτητη δημοσιογραφία δεν ήταν τόσο ισχυρή στην χώρα. Τα περισσότερα τηλεοπτικά κανάλια, και οι εφημερίδες, ανήκουν ή στο κράτος, ή σε πλουτοκρατικές επιχειρήσεις, που και οι δυο δεν θέλουν να δουν την διαφθορά να δημοσιοποιείται.

Η αριστερίζουσα Ελευθεροτυπία που παρά τα όποια σφάλματά της και τα φλερτ της με την τρομοκρατία, τουλάχιστον τα έβαζε με τους πλουτοκράτες, κήρυξε πέρσι πτώχευση!

Ελάχιστοι είναι οι υπάλληλοι των ειδησεογραφικών οργανισμών της Ελλάδας, που απορρίπτουν την σιγή, για χάρη της διατήρησης του μισθού τους. Και το κράτος κυνηγάει αυτούς που δεν συμμορφώνονται.

Όπως μας λέει ο Αστέρης Μασούρας του Global Voices, «θεωρητικά, ο νόμος στην Ελλάδα επιτρέπει την ελευθερία της έκφρασης, αλλά στην πράξη…».

Από πού να αρχίσουμε; Οι αρχές χρησιμοποίησαν ένα παλιό ένταλμα για να συλλάβουν τον Σπύρο Καρατζαφέρη ο οποίος απείλησε να δημοσιεύσει εμπιστευτικά ηλεκτρονικά μηνύματα, που ίσως να έριχναν φως στο πως το λεγόμενο «πακέτο διάσωσης» της τρόικας έριξε την χώρα στην εξαθλίωση.

Ένα άλλο ζήτημα είναι η αστυνομική βία. Η αριστερά συνεχώς προχωρά σε καταγγελίες για  συνεργασία μεταξύ της αστυνομίας και της Χρυσής Αυγής. Η εφημερίδα μας δημοσίευσε άρθρο με αναφορές για ξυλοδαρμούς διαδηλωτών από την αστυνομία, επειδή τα έβαλαν με την Χ. Αυγή.

Σίγουρα, οι αριστεριστές συνηθίζουν να καταγγέλλουν τους πάντες για φασισμό, αλλά στη περίπτωση της Χ. Αυγής, που οργανώνει πορείες με φόντο την σβάστικα, οι κατηγορίες αυτές είναι μάλλον αληθινές.

Όταν οι δημοσιογράφοι της κρατικής τηλεόρασης Κ. Αρβανίτης και Μ. Κατσίμη προσπάθησαν να διερευνήσουν τα αναφερθέντα στον Guardian, τέθηκαν σε διαθεσιμότητα.

Ένας άλλος τηλερεπόρτερ, ο Χ. Δάντης, κόπηκε στον αέρα, όταν μεταδίδοντας την παρέλαση της 28^ης Οκτωβρίου, αναφέρθηκε στις διαμαρτυρίες του κόσμου εναντίον του προέδρου της Δημοκρατίας, και της κυβέρνησης.

Όλοι οι Έλληνες δημοσιογράφοι με τους ποίους μιλήσαμε μας τόνισαν πως η Αθήνα σίγουρα δεν είναι Πεκίνο, ούτε Τεχεράνη, όμως, οι φιλελεύθερες «βεβαιότητες» που είχαν κάποτε, αποδεικνύονται σαθρές.

Η ανταποκρίτριά μας στην Αθήνα Έλενα Σμιθ, μας λέει ότι αισθάνεται σαν να στέκεται σε κινούμενη άμμο. Αν καταρρεύσει η συγκυβέρνηση, κάτι στο οποίο την καταδικάζουν οι τιμωρητικές πολιτικές της τρόικας, τότε μάλλον θα αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και μετά; Ίσως η Χρυσή Αυγή. Κανένας δεν γνωρίζει, και όλα είναι πιθανά μέσα σε αυτό το κλίμα του φόβου και της αβεβαιότητας.

Τον περασμένο μήνα, οι νεοναζί συμμάχησαν με τους φανατικούς θρησκόληπτους (η διαφορά μεταξύ τους είναι μια πολύ λεπτή γραμμή) εναντίον ενός «βλάσφημου» θεατρικού έργου με ομοφυλοφιλικό θέμα, που παίχτηκε  στην Αθήνα. Το θέατρο απέσυρε τελικά την παράσταση.

Η τηλεόραση αποφάσισε να κόψει μια σκηνή από το Downton Abbey, που αφορούσε σε ένα φιλί μεταξύ δυο γκέι. Κανείς δεν μπορεί να μας εξηγήσει το γιατί, αλλά μια χώρα η οποία λογοκρίνει το συγκεκριμένο σήριαλ, για λόγους άλλους από την καλλιτεχνική και λογοτεχνική του αισθητική, κινδυνεύει σοβαρά.

Οι Βρετανοί ευρωσκεπτικιστές δεν καταλαβαίνουν πως η ΕΕ αποτελούσε κάποτε το καταφύγιο των ευρωπαϊκών λαών για ένα φιλελεύθερο μέλλον. Όταν είχα επισκεφτεί την Αθήνα στις αρχές της δεκαετίες του `80, ο παλαιότεροι ακόμη θυμόντουσαν την αντίσταση κατά των ναζί, και οι νεότεροι την αντίσταση κατά της χούντας των συνταγματαρχών. Η ένταξη της χώρας τους στην ΕΕ σήμαινε πως θα έλεγαν ένα οριστικό αντίο σε όλα αυτά. Τώρα, η φτώχια, ο φόβος, και η καταστολή, έχουν επιστρέψει δριμύτερα.

Μπορεί κανείς να κατηγορήσει την κοινωνία της Ελλάδας για την διαφθορά που ανέχθηκε.  Τους τραπεζίτες για το κραχ. Θα πρέπει όμως να κατηγορήσει και τους Ευρωπαίους πολιτικούς και γραφειοκράτες που δέχθηκαν την Ελλάδα (και την υπόλοιπη Νότια Ευρώπη) στην ευρωζώνη, η οποία την έβαλε σε θέση (ανταγωνιστικά) μειονεκτική, και σήμερα αρνείται να διαγράψει τα χρέη που η χώρα αδυνατεί να αποπληρώσει.

Για αυτό και οι Βρυξέλλες τηρούν σιγή ιχθύος όσον αφορά στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που σύμφωνα με την επιτροπή των βραβείων Νόμπελ, τα εξασφαλίζει η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Η σημερινή Ελλάδα αποτελεί την Βαϊμάρη του Αιγαίου για τους Ευρωκράτες. Αυτοί βοήθησαν στο στήσιμό της.

S.A.

Guardian