Μαζί το φτιάξαμε το δημόσιο που έχουμε!

Προσωπικά, σιχαίνομαι το δημόσιο.
Ακόμη και μια απλή παραλαβή δέματος να έχω να κάνω στα ΕΛΤΑ αγχώνομαι. Πόσο δε μάλλον να χρειαστεί να πάω σε καμιά εφορία, ή σε καμιά πολεοδομία.

Μου τη δίνει το βαριεστημένο στυλάκι των υπαλλήλων, το τσαμπουκέ ύφος, ο ενικός, η χαρτούρα, η ατέλειωτη γραφειοκρατία, ακόμη και το συνηθισμένο στις δημόσιες υπηρεσίες άθλιο και ξεφτισμένο τριτοκοσμικό περιβάλλον, που εκπέμπει και μεταδίδει μιζέρια.

Για να μη μιλήσω για τα λαμόγια δημοσίους υπαλλήλους, που εκμεταλλευόμενοι τη θέση τους, ξεζουμίζουν όποιον και όποτε μπορούν.
Ήμουν ακόμη σχετικά μικρός και αθώος, όταν βρέθηκα μάρτυρας περιστατικού, όπου μάγκας και περπατημένος φίλος μου «επιχειρηματίας», μπαινόβγαινε καθημερινά στα σύνορα με την τότε Γιουγκοσλαβία, εισάγοντας μαϊμού προϊόντα, αν και είχε απαγόρευση εξόδου(!), απλά μοιράζοντας από ένα εκατοδόλαρο στους άσπιλους φρουρούς των συνόρων μας, τους τελωνοφύλακες. Και μιλάω για την περίφημη εποχή της μεγάλης «αλλαγής» του Ανδρέα!
Και μια και συζητάμε για αυτόν τον συμπαθή κλάδο, ακόμη θυμάμαι την πρώτη φορά που είδα στη ζωή μου μαζεμένες Φεράρι, Λαμποργκίνι, και Μαζεράτι, σαν σε έκθεση εξωτικών αυτοκινήτων, όχι βέβαια στο Μονακό, αλλά έξω από μια ψαροταβέρνα στην ξεχασμένη λίμνη της Δοϊράνης! Όπως μου είπε ο σερβιτόρος, όταν αναρωτήθηκα τι συμβαίνει, τα αυτοκίνητα ανήκαν στους τελωνειακούς υπαλλήλους του εκεί μεθοριακού σταθμού, που έκαναν το μεσημεριανό τους διάλειμμα για τσίπουρο!!!!!
Λίγο αργότερα συνάντησα και έναν παλιό μου συμμαθητή, γνωστό στούρνο, που όπως μου είπε «τρούπωσε» ως οδηγός στην τότε ΥΠΕΔΑ, με μόνο προσόν, εκτός από το απολυτήριο λυκείου, την εγγραφή του σε κάποια τοπική του Πασόκ, και με αντικείμενο εργασίας την μεταφορά των κλιμακίων των «αδιάφθορων» στους ελέγχους στα νυχτερινά μαγαζιά!
Όπως μου έλεγε, «κονόμαγε» μέχρι και ένα εκατομμύριο τον μήνα, με μισθό όμως τις 110.000 μικτά τον μήνα. Χώρια τα καθημερινά δωρεάν ξεφαντώματα στα διάφορα σκυλάδικα όπου πήγαιναν για ελέγχους! Κορόιδο με ανέβαζε, κορόιδο με κατέβαζε, που είχα επιλέξει να σπουδάσω…..
Αυτή είναι η Ελλάδα που όλοι ξέρουμε, και αυτό είναι το δημόσιο που όλοι καλλιεργήσαμε, και ανεχτήκαμε. Από τον εκάστοτε πρωθυπουργό, μέχρι τον τελευταίο πολίτη.
Και ίσως η κρίση μας δώσει την ευκαιρία για να περάσουμε σε μια άλλη εποχή, όπου τα διάφορα επίορκα κοπρόσκυλα θα απομακρυνθούν επιτέλους από τις θέσεις τους. Προσωπικά αμφιβάλλω, αλλά λέω και καμιά σαχλαμάρα για να περνάει η ώρα.
Το λυπηρό της όλης υπόθεσης είναι ότι μαζί με τα ξερά καίγονται και θα καούν και τα χλωρά.
Ως πολίτης, θεωρώ ότι το 80% των Δ.Υ. είναι άχρηστοι. Όχι κλέφτες και λαμόγια, απλά άχρηστοι.
Το υπόλοιπο 20% είναι αυτό που κρατάει το δημόσιο εν λειτουργία. Σε κάθε σχεδόν υπηρεσία, αυτά είναι τα ποσοστά. Και το πιο δύσκολο απ όλα θα είναι να διαχωριστούν οι μεν από τους δε. Πράγμα ακατόρθωτο. Εκτός κι αν το ξεσκαρτάρισμα το αναλάβει καμιά επιτροπή ξένων «σοφών» (ειδικά ψυχολόγων και ψυχιάτρων), μπας και φύγει η σαβούρα.
Αλλά και εκεί θα αντιδράσουν τα συνδικαλιστικά όργανα και τα κόμματα….

Από κει και πέρα όμως, θα πρέπει επιτέλους να διαχωρίσουμε τους δημοσίους υπαλλήλους στο μυαλό μας.
Άλλος αυτός στην ΔΕΗ, άλλος αυτός στην Περιφέρεια, άλλος αυτός στον Δήμο, άλλος στο υπουργείο, άλλο ο δάσκαλος, άλλο ο ειρηνοδίκης, και άλλο ο επιλοχίας.
Ο μέσος Δ.Υ. εισπράττει περί τα €1.300 μικτά τον μήνα. Οπότε, το να τον τσουβαλιάζουμε επί ίσοις όροις με αυτόν σε μια ΔΕΚΟ, που εισπράττει τα τετραπλάσια, δεν είναι καθόλου δίκαιο.
Όπως ο κάθε επιχειρηματίας δεν είναι απατεώνας, έτσι και ο κάθε Δ.Υ. δεν είναι ντε και καλά υψηλόμισθος. Ούτε και επίορκος.
Ποια είναι η λύση;
Απλή εφαρμογή του πειθαρχικού δικαίου του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα. Χωρίς κομματικές παρεμβάσεις.
Ούτε άρση της μονιμότητας, ούτε τίποτα.
Μέχρι σήμερα, η όλη διαδικασία για να τιμωρηθεί κάποιος υπάλληλος, που είναι ένοχος για κάτι το εντελώς ασήμαντο, μέχρι και …. για ένοπλη ληστεία (ναι υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις) είναι χρονοβόρα, και χαμένη υπόθεση. Ο οποιοσδήποτε (καθαρός) προϊστάμενος ξεκινήσει την διαδικασία τιμωρίας κάποιου παραβάτη, θα χάσει τον ύπνο του, θα ταλαιπωρηθεί, θα απειληθεί, θα δεχτεί κομματικές πιέσεις, και ίσως να μετακινηθεί κιόλας…. Και όλα αυτά γιατί; Για να «τιμωρηθεί» ο παραβάτης με …. γραπτή επίπληξη, ή με δυο μέρες στέρηση μισθού, μετά από δεκάδες ΕΔΕ, και πολλά χρόνια, ενώ μετά θα ακολουθήσουν οι εφέσεις και οι ενστάσεις στα υπηρεσιακά συμβούλια, ακόμη και οι μηνύσεις στα πολιτικά δικαστήρια. Ποιος προϊστάμενος, θέλει να μπλέξει σε κάτι τέτοιο; Και γιατί;
Με αυτά και με αυτά φτάσαμε σήμερα εδώ που είμαστε.
Και για την συγκεκριμένη κατάσταση φταίμε όλοι.
Απλοί πολίτες, πολιτικοί, και δημόσιοι υπάλληλοι μαζί.
Άλλοι γιατί ενθαρρύναμε αυτές τις συμπεριφορές, άλλοι γιατί συμμετείχαμε, και άλλοι διότι απλά τις βλέπαμε, αλλά σφυρίζαμε αδιάφορα…
Ας τα λουστούμε τώρα όλοι μαζί.
Ένοχοι και αθώοι παρέα.

Strange Attractor