Μήπως τελικά είχε δίκιο ο Βαμβακούλας;

Η σημερινή μέρα σε λίγες ώρες τελειώνει, και η καταστροφή του κόσμου αναβλήθηκε.

Όπως αναβλήθηκε και εκείνη που όλοι περιμέναμε την 1/1/2000, με το περίφημα ζήτημα των ηλεκτρονικών υπολογιστών, που θα κατέρρεαν, και θα εξαφανίζονταν ο πολιτισμός μας!

Αύριο λοιπόν ξημερώνει μια καινούργια μέρα, με τα καθημερινά προβλήματα που μας ταλανίζουν εξαιτίας της κρίσης (και όχι μόνο), οπότε θα μπορούμε απερίσπαστοι πλέον από το ενδεχόμενο ολικού ολέθρου να εστιάσουμε σε αυτά.

Διότι (μη γελάτε) όλο αυτό το διάστημα μίλησα με γνωστούς και μη, αρκετοί εκ των οποίων δεν θα πλήρωναν τα τέλη κυκλοφορίας, την δόση της εφορίας, το νοίκι, κλπ εφόσον υπήρχε η απειλή …. των Μάγια.

Γιατί να πληρώσω, έλεγαν, αφού μπορεί να καταστραφεί ο πλανήτης!

Τώρα όμως, που η ζωή συνεχίζεται, βρισκόμαστε ξανά ενώπιοι ενωπίω των συνηθισμένων τετριμμένων προβλημάτων, δηλαδή των χαρατσιών, των φόρων, των μειώσεων μισθών, των αυξημένων τιμών του πετρελαίου, και της εγκληματικότητας, μεταξύ πολλών άλλων.

Μια κανονική νεοελληνική κατάσταση δηλαδή.

Και μπορεί στο οικονομικό επίπεδο, παρόλα τα χαστούκια, να πήραμε και μια ανάσα με τη δόση, και με κάποιες παροχές του Σαμαρά, αλλά στο πολιτικό, η κατάσταση συνεχίζει σε ένα περίεργο καθεστώς suspended animation, με την έννοια ότι μερικά πράγματα δεν αλλάζουν με τίποτα βρε παιδί μου…

Έτσι έχουμε τον Τσίπρα να περιοδεύει ανά τον κόσμο, και να συναντιέται με διεθνείς παράγοντες, υπονομεύοντας την ανάκαμψη της χώρας, απειλώντας επενδυτές, και γενικά ασκώντας μια καθαρά ανθελληνική πολιτική στρατηγική.

Στο όνομα της ανόδου του στον πρωθυπουργικό θώκο, στις πλάτες των απελπισμένων ψηφοφόρων που ψάχνουν σανίδα για να κρατηθούν, και προκειμένου να εκπληρώσει τις ψευδαισθήσεις μεγαλείου που μάλλον έχει ως άτομο.

Από την άλλη έχουμε τον Πάνο, που προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, και να διατηρήσει πάση θυσία το κόμμα του, ή έστω την σφραγίδα, αφού τώρα θα έρθουν τα λεφτά, μη τυχόν και ακολουθήσει κι αυτός την μοίρα του άλλου μεγάλου, του Καρατζαφέρη.

Το ΚΚΕ ψάχνει και πάλι για χιλιοστή φορά τον βηματισμό του, αλλά όλα δείχνουν πως όσο μεγαλώνουν, γερνάνε και πεθαίνουν οι ψηφοφόροι του, τόσο αυτό θα συρρικνώνεται, διότι πάνω απ όλα  θυμίζει μουχλιασμένο σκευοφυλάκιο…

Για την Χρυσή Αυγή δεν θα πω τίποτα, αφού οι ίδιοι ότι και να κάνουν δεν πρόκειται να χάσουν πόντους, καθώς για αυτούς και το κόμμα τους δουλεύουν νυχθημερόν οι διάφοροι κακοποιοί, λαθρομετανάστες και μη.

Όσο η Ελλάδα παραμένει όμηρος των μαχαιροβγαλτών Τσετσένων, Γεωργιανών, και Αφγανών, η Χρυσή Αυγή δεν έχει τίποτα να φοβάται σε επίπεδο ψήφων, ακόμη κι αν βγει ο Μιχαλολιάκος στην Τατιάνα ντυμένος SS, και κρατώντας μαστίγιο.

Το μεγάλο πρόβλημα στο πολιτικό επίπεδο είναι η ατολμία της κυβέρνησης.

Θα μου πείτε ποιας κυβέρνησης;

Αυτής με τα δεμένα χέρια;

Αυτής στην οποία έχουν ίσο λόγο ο Μπένυ και ο κυρ Φώτης;

Δυστυχώς όμως, ο πολύς ο κόσμος δεν το βλέπει έτσι.

Βλέπει τον Σαμαρά.

Και σε αυτόν χρεώνει και πιστώνει ανάλογα.

Άντε να εξηγήσω στον φίλο μου τον Μήτσο, ότι όσο και να θέλουν οι Σαμαράς και Στουρνάρας να καθαρίσουν τον «στάβλο» των προνομιούχων υπαλλήλων της Βουλής, δεν δύνανται.

Όπως δεν δύνανται και να καρατομήσουν τους «απεργούς» εφοριακούς, ή να τα βάλουν με τους συνήθεις υπόπτους μπαχαλάκηδες, καταληψίες, και ταραχοποιούς «φοιτητές» που κρατάνε όμηρο τα πανεπιστήμια της χώρας, ή με το δικαστικό σώμα που τραβάει τον δρόμο του, ή με τους Φωτόπουλους και σία, κλπ κλπ.

Και γιατί δεν δύνανται;

Διότι δίνουν λόγο σε κυβερνητικούς εταίρους (που ο καθένας είναι στον κόσμο του).

Διότι μπορεί οι εταίροι αυτοί να συντονίστηκαν μεταξύ τους όσον αφορά στην αντιμετώπιση της τρόικας, και της εξασφάλισης της δόσης, αλλά σε εσωτερικά πολιτικά ζητήματα, ο καθένας είναι αλλού για αλλού, προσπαθώντας να συσπειρώσει το ζαλισμένο κοινό του.

Και διότι αυτά έχει η κουτσουρεμένη πλειοψηφία που έδωσε ο σοφός λαός στον Σαμαρά.

Που τον έστειλε ως αρχιστράτηγο στον πόλεμο, αλλά με την υποχρέωση να δίνει λόγο σε δυο μπάστακες λοχίες από δίπλα του, την ώρα που τα πολυβόλα απέναντι σπέρνουν τον θάνατο.

Για αυτό και ώρες ώρες η κυβέρνηση μου θυμίζει το περίφημο δόγμα Βαμβακούλα, που έλεγε να φτιάξουμε μια τριμελή επιτροπή, από πέντε έξι άτομα….

Και εδώ που τα λέμε, πιο αποδοτική θα ήταν μια τέτοια επιτροπή, παρά αυτό το οποίο αναγκάζεται να υποστεί ο Σαμαράς σήμερα.

Αρχιστράτηγος δηλαδή, υπό αίρεσιν….

Που πρέπει να αιτιολογεί τις πράξεις του, και να εξασφαλίζει  την άδεια του λοχία….

Strange Attractor