Cloud Atlas

Προσπαθούσα να βρω έναν βαθυστόχαστο τίτλο για το μικρό μου αυτό αφιέρωμα στο αριστούργημα των δημιουργών του "Run Lola, Run" και του "Matrix" (Τίκβερ και αδέρφια Γουατσόφσκι αντίστοιχα) βασισμένο στο πολυβραβευμένο βιβλίο του Ντέιβιντ Μίτσελ, αλλά, πραγματικά, η ίδια η ταινία είναι ότι πιο... βαθυστόχαστο μπορείτε να βιώσετε φέτος.

Το βιβλίο του 2004 αποτελεί ένα μοναδικό συγγραφικό πόνημα, καθώς πλέκει με μαεστρία έξι διαφορετικές ιστορίες, αλλά και έξι διαφορετικά λογοτεχνικά είδη (όπως ημερολόγιο, αλληλογραφία, αστυνομική περιπέτεια κ.ο.κ.), μέσα από μια κλιμακωτή αλληλοεπικάλυψη των ιστοριών, καθώς πραγματεύεται, ουσιαστικά, το ίδιο το νόημα της ύπαρξής μας και πως αυτή αντανακλά στο Σύμπαν.

Οι δεκάδες χαρακτήρες του βιβλίου συνδέονται μέσω εμπειριών, αφηγήσεων, ακόμα και κοσμοϊστορικών γεγονότων, καθώς ταξιδεύουμε από τον 19ο αιώνα και τη δουλεία, στον 20ό αιώνα των διακρίσεων, της πυρηνικής εποχής και της αποξένωσης των ανθρώπων, στην τεχνολογική δυστοπία του 22ου αιώνα και, τελικά, στο μακρύ ζοφερό μετά-αποκαλυπτικό μέλλον...

Η ταινία χρησιμοποιεί το τρικ της ανακύκλωσης των ίδιων (κορυφαίων) ηθοποιών, όπως ο Tom Hanks, η Hale Berry, η Susan Sarandon και άλλοι, σε διαφορετικούς ρόλους ανάμεσα στις εξιστορούμενες περιόδους, ώστε να αποδοθεί και συνειρμικά η σύνδεση ανάμεσα στις ζωές των ανθρώπων, με μια υπόνοια της έννοιας της μετενσάρκωσης, καθώς διαφορετικοί άνθρωποι φέρουν σε κάθε ιστορία και ένα μοναδικό σημάδι.

Χωρίς να γίνεται μελό, η ταινία ακόμα και στις πιο σκοτεινές της στιγμές καταφέρνει να περάσει μια υποσυνείδητη αισιοδοξία, καθώς αντλεί στοιχεία από διάφορες εκφάνσεις της μεγαλοπρέπειας της ανθρώπινης ύπαρξης, από την έμφυτη μεγαλοψυχία και το θρίαμβο της καλλιτεχνικής δημιουργίας, μέχρι την έσχατη αυταπάρνηση και την αθανασία της ελπίδας.

Δε θέλω όμως να αποκαλύψω περισσότερα. Δε θα αναφερθώ σε κορυφαίες "ατάκες" της ταινίας, σας αφήνω να τις ανακαλύψετε μόνοι σας, ούτε φυσικά θα επιδοθώ σε ανούσιες κριτικαλίστικες μεγαλοστομίες, η ταινία είναι απλά μαγευτική, όπως ακριβώς και το βιβλίο που μεταφέρεται. Δε μου άρεσε ποτέ ο ρόλος του... φιλοσοφημένου κριτικού, το μόνο που μπορώ να πω από αυτή τη σκοπιά είναι απλά "δείτε τη".

TopGunZ