Κάποιοι βλέπουν παντού ξένους δακτύλους...

Το νέο διεθνές ρεζιλίκι μας με τις «λίστες των εχόντων» δείχνει άλλη μία φορά πως βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας. Και πόσο δεν μας φταίνε ξένοι δάκτυλοι και κέντρα υπονόμευσης. Το γνωστό παραμύθι του Ανδρέα Παπανδρέου που έφαγαν Έλληνες «ιθαγενείς» και με την βοήθεια των αριστερών το αναμασούν ακόμη. 

Οι συγκεκριμένοι «ιθαγενείς» που εδώ και 40 χρόνια βλέπουν παντού υπονόμευση. Βλέπουν παντού ξένους δακτύλους... Βλέπουν παντού συμφέροντα. Βλέπουν παντού υποδείξεις, διαπλοκές και σκοπιμότητες...

Με άλλα λόγια τρώγοντας το κουτόχορτο αποβλάκωσης του τριτοκοσμικού σοσιαλισμού του Ανδρέα Παπανδρέου, που σκόπιμα τον διατήρησε και μερικώς τον καλλιέργησε και η Νέα Δημοκρατία, οι νεοέλληνες της μεταπολίτευσης νομίζουν ότι η Ελλάδα με τα 11.000.000 κατοίκους (που οι Κινέζοι πιστεύουν ότι κατοικούμε σε ξενοδοχείο) αποτελεί το μέγα οικονομικό και πολιτικό κέντρο της Ευρώπης.
Και περίπου τον ομφαλό της γης...
Οι συγκεκριμένοι Έλληνες «ιθαγενείς» ίσως δεν έχουν αντιληφθεί ακόμη ότι είμαστε μια ασήμαντη Βαλκανική επαρχία της Ευρώπης και ότι η όποια ελληνική κυβέρνηση από εδώ και στο εξής θα είναι κάτι σαν Βαλκανική Νομαρχία.
Όσο νωρίτερα το καταλάβουμε τόσο γρηγορότερα θα προσγειωθούμε στην πραγματικότητα.
Γιατί αυτό είμαστε είτε έχουμε οικονομική κρίση είτε ξεπεράσουμε την κρίση. Μια Βαλκανική Νομαρχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είχε την καλοσύνη να μας δεχθεί στην οικογένειά της.
Και κάναμε πολύ καλά και μπήκαμε.
Διαφορετικά θα είμαστε, ή αν θα βγούμε θα γίνουμε, χειρότερα και από την Αλβανία του Χότζα που ακόμη τον λατρεύουν κάποιο αριστεροί γέροντες μιας και δεν έχουν να χάσουν τίποτε στα 90 τους.
Επαναφέρω τις άθλιες μνήμες του τριτοκοσμικού σοσιαλισμού με τις τρομοκρατίες των δακτύλων και των συμφερόντων γιατί δυστυχώς τις διαπιστώνω καθημερινά και παντού.
Και για να μη δανειστώ ξένα παραδείγματα χρησιμοποιώ κάποια συμπεράσματα από σχολιασμούς σε δικά μου σημειώματα στην στήλη αυτή όπως το τελευταίο που επισημαίνω την ανάγκη να δουλέψουν μαζί με τους νοικοκυραίους αγρότες και οι αγρότες των καφενείων και του Κολωνακίου. 
Είδαν, ορισμένοι, μέχρι «διατεταγμένη υπηρεσία» πίσω από τις επισημάνσεις μου.
Ποιοι όμως μπορεί να είναι αυτοί που με έβαλαν; 
Ίσως είναι οι βιομήχανοι που θέλουν... να αφανίσουν την αγροτιά για να φάνε μόνοι τους τις επιδοτήσεις.
Ίσως είναι ξένα επιχειρηματικά κέντρα... για να αφανίσουν την αγροτιά και να έλθουν να καλλιεργήσουν αυτοί την ελληνική γη...
Ίσως ο δάκτυλος να είναι οι δεξιοί πολιτικοί που θέλουν να υπονομεύσουν τους αγρότες γιατί κατάλαβαν ότι υποστηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ. 
Ας υποθέσουμε όμως ότι πράγματι τόσο εγώ όσο και κάθε δημοσιογράφος στην θέση μου καθοδηγούμαστε... από δακτύλους, συμφέροντα και ξένα κέντρα. 
Υπάρχει κάποιος σοβαρός αναλυτής που μπορεί να πιστέψει ότι το ελληνικό πρόβλημα στην οικονομία, στην αγροτιά, στην βιομηχανία, στην βιοτεχνία, στο εμπόριο, στις εισαγωγές, στις εξαγωγές, στις ιδιωτικοποιήσεις, στην κρατική μηχανή, στην απελευθέρωση των αγορών, στον ανταγωνισμό και στην παραπέρα ανάπτυξη του τόπου έχει δημιουργηθεί από δακτύλους και ξένα κέντρα υπονόμευσης;
Υπάρχει κάποιος υγιής εγκέφαλος που να πιστεύει ότι αν δεν υπάρχουν δημοσιογράφοι ο τόπος θα πάει μπροστά γιατί δεν θα υπάρχει υπονόμευση και προβοκάτσια; Το πέτυχαν οι σοβιετικοί με την λογοκρισία; Το κατάφερε μήπως ή δική μας η χούντα; 
Υπάρχει κάποιος με κοινό νου που θεωρεί ότι σήμερα, το 2013, οι Ευρωπαίοι, οι Αμερικανοί, οι Κινέζοι, οι Ρώσοι, οι Εβραίοι, οι Τούρκοι, οι Βαλκάνιοι, οι Αφρικανοί και Εμίρηδες σκοτώνονται μεταξύ τους για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στην Ελλάδα; 
Για ποια ξένα κέντρα και δακτύλους μιλάμε λοιπόν; 
Συμφέροντα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν και για την Ελλάδα όπως και για την Αμερική και την Ευρώπη και την Ουγκάντα. 
Διεκδικήσεις υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν για «φιλέτα» στην Ελλάδα όπως και για την Αλβανία, την Βουλγαρία, τα Σκόπια και την Τουρκία. 
Αλλά αυτό δεν σημαίνει πάντα συνωμοσίες και σκοτεινές διεργασίες. 
Γιατί, λοιπόν, εμείς ως ξεχωριστός «αφρικάνικος λαός» όπως καταντήσαμε πρέπει σώνει και καλά να αποτελούμε τον ομφαλό της γης; 
Ιστορικά ίσως κάποτε να ήταν και έτσι. 
Και αυτό το έτσι να κράτησε μέχρι τον ψυχρό πόλεμο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. 
Αλλά σήμερα να νομίζουμε ότι η Ελλάδα του συρτάκι-ντανς, του Ζορμπά, της Μυκόνου, της Σαντορίνης και του πίτα-σουβλάκι... έχει περισσότερο ενδιαφέρον από ό,τι έχουν τα υπόλοιπα Βαλκάνια είναι όχι μόνο υπερβολή αλλά και αναίδεια για τους άλλους Βαλκάνιους. 
Ας αφήσουμε λοιπόν αυτά τα καχύποπτα αριστεριστικά για ύποπτα κέντρα, για ξένους δακτύλους, για υπονόμευση του μεγάλου Βαλκανικού χωριού που λέγεται Ελλάδα και ας προσαρμοστούμε στην πραγματικότητα.
Τα συμφέροντα θα υπάρχουν όπως συμβαίνει παντού και είναι δύσκολο να αποφευχθούν ακόμη και στις χώρες πρότυπο ηθικής όπως είναι οι Σκανδιναβικές. 
Μέχρι εκεί όμως... 
Γιατί ειδικά εμείς στην Ελλάδα, με τους σοσιαλισμούς και τους σοβιετισμούς τους Κολωνακίου, τα δανεικά και τις λαμογιές, καταντήσαμε να γίνουνε τόσο ασήμαντοι, ως λαός, που κανείς δεν ασχολείται (σοβαρά τουλάχιστον) μαζί μας. 

Γιώργος Κράλογλου

Capital.gr