Το πως θα αναπτυχθεί μια χώρα είναι
κατεξοχήν προϊόν του επιτελικού σχεδιασμού των κυβερνήσεων της.
Πριν την Κρίση του 2008, τρία ήταν τα μοντέλα ανάπτυξης:
1) Το αγγλοσαξονικό των ελεύθερων αγορών. Λίγη πραγματική οικονομία και μπόλικα χρηματοπιστωτικά προϊόντα των τραπεζών, που άρχισαν να θυμίζουν καζίνο…
2) Το γαλλικό, κινέζικο που μοιράζονταν και οι ανατολικές τίγρεις σύμφωνα με το οποίο το κράτος με την βοήθεια ειδικών επιστημόνων αποφασίζει ποιος θα αναπτυχθεί και μετά απευθύνεται σε ιδιώτες κομίζοντας τους οφέλη για να προβούν στις αντίστοιχες επενδύσεις.
3) Το γερμανικό, όπου κινητήριος μοχλός της ανάπτυξης είναι οι τράπεζες που δεν διστάζουν να κάνουν επενδύσεις ρίσκου και βοηθούν τον παραγωγικό τομέα.
Στη χώρα μας δυστυχώς τίποτα δεν από τα παραπάνω δεν εφαρμόστηκε και πηγαίναμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.
Ο πολιτικός που μόχθησε πραγματικά για την ανάπτυξη ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο πρεσβύτερος.
Ο μόνος που οργάνωσε αναπτυξιακές προοπτικές.
Πιο συγκεκριμένα την δεκαετία του '60 αποφασίστηκε τι είδους προϊόντα μπορούμε να παράγουμε και επειδή παρόμοια με αυτά παρήγαγαν χώρες πιο βιομηχανικά προηγμένες από μας διοχετεύαμε τη παραγωγή μας στις χώρες του ανατολικού μπλοκ που δεν είχαν πρόσβαση αμερικάνικα και γιαπωνέζικα προϊόντα υψηλότερης ποιότητας και τιμής.
Κινήσεις που στέφτηκαν με επιτυχία, και ένα μεγάλο μέρος της φήμης του Καραμανλή οφείλεται σ' αυτά...
Πιο συγκεκριμένα την δεκαετία του '60 αποφασίστηκε τι είδους προϊόντα μπορούμε να παράγουμε και επειδή παρόμοια με αυτά παρήγαγαν χώρες πιο βιομηχανικά προηγμένες από μας διοχετεύαμε τη παραγωγή μας στις χώρες του ανατολικού μπλοκ που δεν είχαν πρόσβαση αμερικάνικα και γιαπωνέζικα προϊόντα υψηλότερης ποιότητας και τιμής.
Κινήσεις που στέφτηκαν με επιτυχία, και ένα μεγάλο μέρος της φήμης του Καραμανλή οφείλεται σ' αυτά...
Τώρα όμως...τι γίνεται;
Καταρχήν ας αναλογιστούμε το ότι ζούμε μέσα στην χειρότερη Κρίση που γνώρισε η ανθρωπότητα μετά το 1929.
Η Κρίση χαρακτηρίζεται από τρία πράγματα:
Μεγάλη ανεργία δηλαδή ένα μεγάλο πλεόνασμα αδιάθετου εργατικού δυναμικού.
Πολλά χρέη, φανταστείτε ένα ολόκληρο βουνό.
Επίσης φανταστείτε ένα πελώριο βουνό από αποταμιεύσεις που λιμνάζουν σε ασφαλείς ή ανασφαλείς τράπεζες και κανείς δεν θέλει να τα επενδύσει γιατί φοβάται την γενικευμένη πτώση ζήτησης.
Στις ΗΠΑ για πρώτη φορά το 2012 οι καταθέσεις ξεπέρασαν κατά δύο δις το ποσό των δανείων κι αυτό λέει πολλά για αυτή την χρονική περίοδο.
Θα μπορούσαμε να κλείσουμε το θέμα εκεί λέγοντας ότι η επενδυτική στάση είναι κάτι που χαρακτηρίζει γενικά την κάθε Κρίση αλλά αξίζει τον κόπο να επεκταθούμε περισσότερο στην περίπτωση μας.
Το μεγάλο ερώτημα είναι ποιος θα επενδύσει τώρα στην Ελλάδα όταν ισχύουν τα κάτωθι:
1) Ο μέσος πολίτης έχει χάσει το 50% της αγοραστικής του δύναμης.
2) Το ελληνικό χρέος είναι μη βιώσιμο και οι περισσότεροι αναλυτές προεξοφλούν ένα νέο κούρεμα.
3) Η αποπομπή της χώρας από το ευρώ ακόμα παίζεται παρά τις λεκτικές διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου και τα πανηγύρια μετά από κάθε συμφωνία που μετά μας οδηγεί σε νέα μνημόνια.
Για να πειστούν οι επενδυτές ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στο ευρώ θα πρέπει τουλάχιστον να δουν μεγάλες ευρωπαϊκές επενδύσεις.
4) Ο τραπεζικός τομέας είναι διαλυμένος. Τα 26 δισ ανακεφαλαιοποίησης δεν φτάνουν για να έχουμε χρηματοπιστωτική επέκταση. Οι πραγματικές κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών ξεπερνούν τα 50 δις για να μπορούν μετά να δανείσουν σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις και νοικοκυριά.
5) Και ίσως το κυριότερο από όλα: Έχει χαθεί η τραπεζική πίστη με αποτέλεσμα κερδοφόρες επιχειρήσεις να κλείνουν λόγω έλλειψης χρηματοδότησης.
Καταρχήν ας αναλογιστούμε το ότι ζούμε μέσα στην χειρότερη Κρίση που γνώρισε η ανθρωπότητα μετά το 1929.
Η Κρίση χαρακτηρίζεται από τρία πράγματα:
Μεγάλη ανεργία δηλαδή ένα μεγάλο πλεόνασμα αδιάθετου εργατικού δυναμικού.
Πολλά χρέη, φανταστείτε ένα ολόκληρο βουνό.
Επίσης φανταστείτε ένα πελώριο βουνό από αποταμιεύσεις που λιμνάζουν σε ασφαλείς ή ανασφαλείς τράπεζες και κανείς δεν θέλει να τα επενδύσει γιατί φοβάται την γενικευμένη πτώση ζήτησης.
Στις ΗΠΑ για πρώτη φορά το 2012 οι καταθέσεις ξεπέρασαν κατά δύο δις το ποσό των δανείων κι αυτό λέει πολλά για αυτή την χρονική περίοδο.
Θα μπορούσαμε να κλείσουμε το θέμα εκεί λέγοντας ότι η επενδυτική στάση είναι κάτι που χαρακτηρίζει γενικά την κάθε Κρίση αλλά αξίζει τον κόπο να επεκταθούμε περισσότερο στην περίπτωση μας.
Το μεγάλο ερώτημα είναι ποιος θα επενδύσει τώρα στην Ελλάδα όταν ισχύουν τα κάτωθι:
1) Ο μέσος πολίτης έχει χάσει το 50% της αγοραστικής του δύναμης.
2) Το ελληνικό χρέος είναι μη βιώσιμο και οι περισσότεροι αναλυτές προεξοφλούν ένα νέο κούρεμα.
3) Η αποπομπή της χώρας από το ευρώ ακόμα παίζεται παρά τις λεκτικές διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου και τα πανηγύρια μετά από κάθε συμφωνία που μετά μας οδηγεί σε νέα μνημόνια.
Για να πειστούν οι επενδυτές ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στο ευρώ θα πρέπει τουλάχιστον να δουν μεγάλες ευρωπαϊκές επενδύσεις.
4) Ο τραπεζικός τομέας είναι διαλυμένος. Τα 26 δισ ανακεφαλαιοποίησης δεν φτάνουν για να έχουμε χρηματοπιστωτική επέκταση. Οι πραγματικές κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών ξεπερνούν τα 50 δις για να μπορούν μετά να δανείσουν σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις και νοικοκυριά.
5) Και ίσως το κυριότερο από όλα: Έχει χαθεί η τραπεζική πίστη με αποτέλεσμα κερδοφόρες επιχειρήσεις να κλείνουν λόγω έλλειψης χρηματοδότησης.
Πολλές δεν μπορούν να εισάγουν πρώτες ύλες για να
παράγουν και χάνουν έτοιμες παραγγελίες.
Φανταστείτε τον τρόμο ενός υποψήφιου επενδυτή όταν βλέπει
τέτοια κατάσταση.
6) Κανείς επενδυτής δεν ξέρει με τι καθεστώς θα φορολογηθεί.
6) Κανείς επενδυτής δεν ξέρει με τι καθεστώς θα φορολογηθεί.
Η φοροκαταιγίδα συνεχίζεται, και όλο και πιο συχνά
επιβάλλονται νέοι φόροι
Θυμίζω ότι με το μνημόνιο ΙΙΙ ψηφίστηκε ότι με κάθε νέα υστέρηση εσόδων, χωρίς κύρωση από το κοινοβούλιο θα περνάνε νέα μέτρα αυτόματα και σε πραγματικό χρόνο.
7) Οι διεθνείς συνθήκες κάθε άλλο παρά ευνοϊκές είναι με τον υπόλοιπο πλανήτη να μπαίνει ή να φλερτάρει με την ύφεση.
Τι μπορούμε να κάνουμε άραγε;
Όχι πολλά.
Είναι αφελές να υποστηρίζει κανείς ότι σε εποχές όπου τόσο ο δημόσιος όσο και ο ιδιωτικός τομέας κόβουν τις δαπάνες τους μπορεί να εμφανιστεί η ανάπτυξη.
Οπότε το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να σταματήσουν οι πολιτικές που συρρικνώνουν το ΑΕΠ.
Θυμίζω ότι με το μνημόνιο ΙΙΙ ψηφίστηκε ότι με κάθε νέα υστέρηση εσόδων, χωρίς κύρωση από το κοινοβούλιο θα περνάνε νέα μέτρα αυτόματα και σε πραγματικό χρόνο.
7) Οι διεθνείς συνθήκες κάθε άλλο παρά ευνοϊκές είναι με τον υπόλοιπο πλανήτη να μπαίνει ή να φλερτάρει με την ύφεση.
Τι μπορούμε να κάνουμε άραγε;
Όχι πολλά.
Είναι αφελές να υποστηρίζει κανείς ότι σε εποχές όπου τόσο ο δημόσιος όσο και ο ιδιωτικός τομέας κόβουν τις δαπάνες τους μπορεί να εμφανιστεί η ανάπτυξη.
Οπότε το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να σταματήσουν οι πολιτικές που συρρικνώνουν το ΑΕΠ.
Και δεν φτάνει μόνο αυτό.
Πρέπει να ενεργοποιηθεί η ΕΤΕπενδύσεων, της οποία το καταστατικό ορίζει ότι μπορεί να διαθέσει μόνο το μισό κόστος μιας επένδυσης. Το άλλο μισό πρέπει να το διαθέσει το κράτος στο οποίο θα γίνει η επένδυση. Αλλά εμείς από λεφτά δεν έχουμε ούτε σέντ.
Οπότε το μόνο που μένει είναι να εκταμιευτούν τα περίπου δέκα δισ που έχουμε να παίρνουμε από το ΕΣΠΑ, να τα παντρέψουμε με άλλα τόσα της ΕΤΕΠ, και να αρχίσουν οι δημόσιες επενδύσεις.
Ακούγεται κάτι για σιδηροδρομική γραμμή Πάτρα-Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Βιέννη.
Σημαντικό έργο.
Κάπως έτσι πρέπει να πορευτούμε τώρα.
Πρέπει να ενεργοποιηθεί η ΕΤΕπενδύσεων, της οποία το καταστατικό ορίζει ότι μπορεί να διαθέσει μόνο το μισό κόστος μιας επένδυσης. Το άλλο μισό πρέπει να το διαθέσει το κράτος στο οποίο θα γίνει η επένδυση. Αλλά εμείς από λεφτά δεν έχουμε ούτε σέντ.
Οπότε το μόνο που μένει είναι να εκταμιευτούν τα περίπου δέκα δισ που έχουμε να παίρνουμε από το ΕΣΠΑ, να τα παντρέψουμε με άλλα τόσα της ΕΤΕΠ, και να αρχίσουν οι δημόσιες επενδύσεις.
Ακούγεται κάτι για σιδηροδρομική γραμμή Πάτρα-Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Βιέννη.
Σημαντικό έργο.
Κάπως έτσι πρέπει να πορευτούμε τώρα.
Να ξεκινήσουν μεγάλες δημόσιες επενδύσεις και αν έρθουν
επενδύσεις από το εξωτερικό.
Ειδάλλως αν συνεχιστεί η κατρακύλα τα πράγματα θα
δυσκολέψουν πολύ...πάρα πολύ...
Blue Nile
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου