Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξιους ….

Θέλω να κάνω ντα τους αστυνομικούς που έκαναν ντα τα μελισσόπουλα… 

Η μαμά μου που της το είπα, έχει την άποψη ότι οι μπάτσοι δεν πρέπει να μπαίνουν στο προαύλιο του σχολείου όταν παίζουν τα παιδιά, γιατί αυτό προκαλεί στρες στα μικρά και παθαίνουν αναφυλαξία.

 

Αν όμως κάνουν του κεφαλιού τους οι παλιοαστυνομικοί και μπουν, η μαμά μου είπε ότι δικαίως τα παιδάκια πρέπει να τους χώσουν κλωτσιά στο καλάμι ή να τους πετάξουν καμιά στρακαστρούκα και οι αστυνομικοί να γυρίσουν και το άλλο μάγουλο, γιατί δεν πρέπει να χάνουν την ψυχραιμία τους σε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο, όπου το λιοντάρι παίζει με το παιδί και το πρόβατο με το λύκο.

Τα παραπάνω λόγια δεν ανήκουν σε μένα, αλλά στην πλειονότητα των καλόκαρδων συμπατριωτών μου, που όταν είδαν τις φωτογραφίες των τεσσάρων κακοποιών, αγανάκτησαν με τα στραπατσαρισμένα τους πρόσωπα. 

Πώς είναι δυνατόν να βαράνε οι μπάτσοι τέσσερα παιδιά, που όλα σχεδόν γεννήθηκαν τη δεκαετία του 90, όταν δηλαδή εσύ χώριζες με τη Βίβιαν και τα έφτιαχνες με τη Μάρα ή, ακόμα χειρότερα όταν είσαι εσύ η Μάρα και ο γιος σου μέχρι πρόπερσι συμμαθητής με έναν από τους συλληφθέντες, τον οποίο αναγκαστικά τον βλέπεις και σαν δικό σου παιδί. 

Αναγκαστικά, βεβαίως, γιατί το μυαλό μας πάντα σκέφτεται πριν σκεφτεί κανονικά.

Όπως τώρα.

Το μυαλό μας πρώτα σκέφτηκε τις βλακείες, πριν σκεφτεί κανονικά, ότι το ξύλο που έφαγαν οι δράστες από τους μπάτσους, ίσως ήταν αποτέλεσμα μιας συμπεριφοράς αντίστοιχης του θράσους τους (πώς να το πω αλλιώς;) να κυκλοφορούν με βαρύ οπλισμό, εν  δυνάμει δολοφόνοι οποιουδήποτε βρισκόταν μπροστά τους. 

Ναι, δεν ήταν Nintendo αυτά που κρατούσαν, Καλάσνικοφ και Ούζι ήταν, από αυτά που πατάς τη σκανδάλη και ξετινάζουν ογδονταπέντε μυαλά και εκατονπέντε τετραγωνικά, στην καθισιά τους. 

Θέλει πολλά κιλά μαγκιά για να κουβαλάς τέτοιο οπλισμό, οπότε και οι σφαλιάρες που θα φας μέχρι να φτύσεις το γάλα της μάνας σου που σε πότισε μίσος για την κοινωνία όταν σε πιάσουν, θα είναι ανάλογης αξίας.

Θέλει και πολύ θάρρος να κυκλοφορείς ανάμεσα σε τέτοιους εγκληματίες που απειλούν τη ζωή σου επειδή κρατάνε όπλα, οπότε και οι εκτιμήσεις που θα κάνεις για τη σύλληψή τους, πρέπει να είναι ανάλογης σημασίας. 

Διαβάζοντας το παράπονο του πατέρα ενός εκ των τεσσάρων συλληφθέντων, ότι το παιδί του τρεις μέρες μόνο νερό πίνει στο κρατητήριο, θυμήθηκα τον καημένο τον Ηλιόπουλο στο «Φωνάζει ο κλέφτης» που τρεις μέρες του δίνανε στο κρατητήριο και έτρωγε σαρδέλες, αλλά κουβέντα για νερό.

Και από οπλισμό, δεν είχε ο καψερός, ούτε σφεντόνα. 

Αν νομίζετε ότι οι ήρωες της ζωής χρήζουν καλύτερης αντιμετώπισης από τους ήρωες των ταινιών, κάνετε μεγάλο λάθος.

Στις ταινίες τουλάχιστον, τα όπλα δεν σκοτώνουν.

Eye Doll