Όλος ο θίασος επί σκηνής.

Συνεχίζοντας την παράδοση του πρώτου χουντικού συλλαλητηρίου που έγινε τον Ιούνιο του 1999 με αφορμή τον θάνατο του αρχιπραξικοπηματία Γεώργιου Παπαδόπουλου, οι νοσταλγοί της δικτατορίας αποχαιρέτησαν, την περασμένη Πέμπτη, τον Νίκο Ντερτιλή, τον τελευταίο έγκλειστο χουντικό, πυροβολώντας στον αέρα.

 

Παρ’ ότι έχουν περάσει αρκετά χρόνια μεταξύ των δύο αυτών συλλαλητηρίων των νοσταλγών της δικτατορίας, πολλά πράγματα φαίνεται ότι δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Η μοναδική διαφορά που υπήρξε είναι ότι εφέτος ανάμεσα στα ακροδεξιά στοιχεία που αποχαιρέτησαν τον «σκληρό» της επταετίας Ντερτιλή βρίσκονταν και κάποιοι βουλευτές.

 

Σύσσωμη σχεδόν η Κοινοβουλευτική Ομάδα του εθνικιστικού κόμματος της Χρυσής Αυγής παρέστη στο Α’ Νεκροταφείο, πλην του Λακεδαιμόνιου «αρχηγού» της κ. Ν. Μιχαλολιάκου.

Μια απουσία η οποία σχολιάστηκε αρνητικά (χαμηλόφωνα βεβαίως) τόσο από τα στελέχη της Χρυσής Αυγής που βρέθηκαν εκεί όσο και από τους υπόλοιπους ακροδεξιούς που έστεκαν παραδίπλα τους.

Γιατί, πράγματι, την Πέμπτη στην κηδεία του Ντερτιλή βρέθηκαν όλοι όσοι νοσταλγούν τη δικτατορία.
Από τους πρωταίτιους αξιωματικούς του «στιγμιαίου» της 21ης Απριλίου, νομάρχες και υφυπουργούς του καθεστώτος, έως και 18χρονους... skinheads που φώναζαν ρυθμικά «Τιμή, τιμή στον Νίκο Ντερτιλή».

Μπορεί η «Μελανή Φρουρά» των νοσταλγών της δικτατορίας να έδωσε το δυναμικό «παρών» της, αλλά κοιτάζοντάς τους κάποιος που τους γνωρίζει καλά θα ξεχώριζε τις αβυσσαλέες διαφορές που έχουν αναπτυχθεί ανάμεσα στους παλαιούς και στους νέους εθνικιστές.
Οι στρατιωτικοί της επταετίας, για παράδειγμα, αγριοκοίταζαν τα πολιτικά φιντάνια που προέκυψαν από το καθεστώς που αυτοί δημιούργησαν.

Οι αμήχανοι από την απουσία του «αρχηγού» τους χρυσαυγίτες κοίταζαν τους διάφορους αυτόνομους ως προς αυτούς ακροδεξιούς που έκαναν την εμφάνισή τους. Από τον καταδικασμένο βομβιστή Αρ. Καλέντζη (ο οποίος εμφανίστηκε με στολή... ιππασίας μαγυάρου ουσάρου) ως το στέλεχος του ανταγωνιστικού (και πιο ακραίου) προς τη Χρυσή Αυγή, Εθνικού Μετώπου κ. Μάνο Κώνστα (ο οποίος κρατούσε συνεχώς μια ελληνική σημαία).

Δεν έλειψαν φυσικά και οι αποχωρήσαντες από τη Χρυσή Αυγή, όπως οι κκ. Δ. Ζαφειρόπουλος και Φώτης Ξηροκώστας που φαίνονταν να ανταλλάσσουν αιχμηρές ματιές με τους πρώην συναγωνιστές τους.
Αν και έχουν περάσει 38 χρόνια από την πτώση των συνταγματαρχών και οι περισσότεροι από αυτούς έχουν αποβιώσει, ωστόσο οι νοσταλγοί τους υπάρχουν και δρουν με διάφορους τρόπους στον ακροδεξιό χώρο.

Ο επονομαζόμενος, για παράδειγμα, «υφυπουργός του Πολυτεχνείου» πρώην ευρωβουλευτής της ΕΠΕΝ κ. Σπ. Ζουρνατζής, αφού απέτυχε να καταφέρει την αποφυλάκιση Ντερτιλή παρακάμπτοντας την άρνηση του ιδίου να υπογράψει τη σχετική αίτηση, σήμερα απολαμβάνει τη σύνταξή του και ενίοτε αρθρογραφεί σε ακροδεξιά έντυπα, όπως ο «Ελεύθερος Κόσμος».

Ο εσωκομματικός αντίπαλός του στην ΕΠΕΝ (την οποία, να σημειωθεί, ίδρυσε με διάγγελμά του από τον Κορυδαλλό, τον Ιανουάριο του 1994, ο αρχιπραξικοπηματίας Γεώργιος Παπαδόπουλος), δικηγόρος κ. Αρης Δημόπουλος επιμελήθηκε προσφάτως την έκδοση των τριών τόμων με τα απομνημονεύματα του Νικόλαου Μακαρέζου.

Το Νο 2 της απριλιανής χούντας κ. Στ. Παττακός, αφού εξέδωσε 12 βιβλία με τις αναμνήσεις του, σήμερα σε ηλικία 101 ετών βρίσκεται κατάκοιτος σε ένα ισόγειο μονοκατοικίας στα Ανω Πατήσια.

Παραμένει ακόμη και σήμερα αμετανόητος και ως πρόσφατα δεν δίσταζε να κάνει δημόσιες εμφανίσεις υπερασπιζόμενος το... μυστρί με το οποίο εγκαινίαζε διάφορα δημόσια έργα της σκοτεινής εκείνης περιόδου.  

Πρόσφατα όμως επανεμφανίστηκε και ένας από τους χαμηλόβαθμους των χουντικών, ο Παρασκευάς Μπόλαρης, με συνεντεύξεις του σε έντυπα του ακροδεξιού χώρου στα οποία χρέωνε την πτώση της «λαοφιλούς» γι' αυτόν χούντας σε... εβραϊκές συνωμοσίες.

Αν και ήταν το πρωτοπαλίκαρο του «αόρατου δικτάτορα» Δημήτρη Ιωαννίδη, δεν δίστασε να τον απαρνηθεί σήμερα κατηγορώντας τον ως «όργανο των αμερικανοσιωνιστών».

Ο κ. Μπόλαρης είναι ο μοναδικός χουντικός που είχε αποδράσει το 1977 από τις φυλακές Αίγινας και, αφού «περιπλανήθηκε» σε Σαουδική Αραβία και Αγγλία (αλλάζοντας το όνομά του σε... Αλκαλήνης), σήμερα απολαμβάνει τη σύνταξή του ως μεταφραστή από το Ηνωμένο Βασίλειο. Στην Ελλάδα ήρθε όταν βεβαιώθηκε ότι είχε παραγραφεί το αδίκημά του.
Στεφάνι στην κηδεία του Ντερτιλή έστειλε και η δεύτερη σύζυγος του αρχιπραξικοπηματία Γεώργιου Παπαδόπουλου κυρία Δέσποινα Παπαδοπούλου που ζει σήμερα σε ένα ισόγειο διαμέρισμα στη Νέα Κηφισιά, χωρίς σύνταξη, αλλά δεχόμενη καθημερινά, όπως η ίδια δήλωσε, δεκάδες τηλεφωνήματα από θαυμαστές του εκλιπόντος συζύγου της.

Η άλλη πολυσυζητημένη κυρία της δικτατορίας, η ωραία Ντέλλα Ρουφογάλη (το πραγματικό της όνομα είναι Βασιλική Πασβαντίδη), σύζυγος του πανίσχυρου τότε υποστράτηγου, αρχηγού των μυστικών υπηρεσιών του καθεστώτος Μιχάλη Ρουφογάλη, έγινε μετά τη φυλάκιση του συζύγου της κυρία Ρούνικ, με επιχειρηματικές περιπλανήσεις σε Αμερική και Ευρώπη και έγραψε ένα βιβλίο με τον τίτλο «Να γιατί...».

Ίσως αυτό το βιβλίο να ήταν εντελώς αδιάφορο για τους ιστορικούς, αφού συγγραφέας του είναι ένα πρώην μανεκέν με πλούσια κοσμική ζωή, αν σε μια παράγραφό του δεν ανέφερε κάτι που φανέρωνε σε όλο τους το μεγαλείο τη διαφθορά αλλά και τον φόβο της πτώσεως που επικρατούσε εκείνη την εποχή ανάμεσα στους δικτάτορες: «Ενα βράδυ ο Χρήστος Μίχαλος, τότε υπουργός, μισοαστειευόμενος, λέει στον σύζυγό μου ότι τώρα που παντρεύτηκε θα πρέπει να κάνουν καμιά δουλειά να εξασφαλίσουν το μέλλον τους, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται. Ο Μιχάλης (σ.σ.: ο σύζυγός της) ατάραχος του λέει να μην ανησυχεί. "Οσο είμαστε στα πράγματα δεν μας χρειάζονται λεφτά και, αν πέσουμε, τα λεφτά δεν θα μας σώσουν". Ξεσπάει σε γέλια. Εγώ παγώνω, μαζί μου και ο Μίχαλος».
Ο υπουργός στον οποίο αναφέρεται η κυρία Ρουφογάλη είναι ο κ. Χρ. Μίχαλος, υπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ (επί Παπαδόπουλου) και υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Σπύρου Μαρκεζίνη. Ήταν υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων με την ΕΠΕΝ και φρόντισε να δώσει και αυτός το «παρών» στην κηδεία Ντερτιλή.
Ο κ. Κ. Πλεύρης, σύμβουλος του επονομαζόμενου και «Καθαρά Χέρια» Ιωάννη Λαδά, μέντορας, όπως τον γνωρίζουν πολλοί, των ελλήνων ακροδεξιών, σήμερα εμφανίζεται σε τουλάχιστον τέσσερις εκπομπές τηλεοπτικών καναλιών (ως σχολιαστής) και ως διαφημιστής των βιβλίων του με χαρακτηριστικούς τίτλους «Αντιδημοκράτης» και «Εβραίοι: όλη η αλήθεια». Ήταν επικεφαλής της Οργάνωσης «4η Αυγούστου», στα μέσα της δεκαετίας του '60, από την οποία, όπως αποδείχθηκε, προήλθαν όλοι οι «αστέρες» των εθνικιστικών κομμάτων, μη εξαιρουμένου και του κ. Ν. Μιχαλολιάκου, με τον οποίο όμως σήμερα έχουν διαρρήξει τις σχέσεις τους.
Δεν δίστασε όμως να παραστεί στην κηδεία Ντερτιλή και ο καταδικασμένος για βασανιστήρια στο «κολαστήριο» του ΕΑΤ - ΕΣΑ Θ. Θεοφιλογιαννάκος, ο οποίος εκφώνησε και επικήδειο.

Διαμένει στην Πετρούπολη χωρίς πολλές εξόδους και παρέες.

Επίσης ο διαβόητος ταγματάρχης Δ. Κουλουμβάκης, πρωταγωνιστής στη δίκη των βασανιστών.

Ήταν όλοι τους εκεί στην κηδεία του «σκληρού» της επταετίας, οι οποίοι μάλιστα γκρίνιαζαν για την πρωινή ώρα της νεκρώσιμης ακολουθίας: «Μας φοβούνται» έλεγαν μεταξύ τους, «αν την έκαναν το απόγευμα θα είχε 10.000 κόσμο, πούλμαν ολόκληρα ήταν έτοιμα να έρθουν από την επαρχία».

Μόνο που δεν ήρθαν ποτέ...
Ο θάνατος του τελευταίου χουντικού έγκλειστου στη φυλακή Νίκου Ντερτιλή υπενθύμισε ωστόσο ότι οι πραξικοπηματίες δεν υπόκεινται μόνο στον νόμο της βιολογικής φθοράς αλλά και σε εκείνον της πολιτικής εξαφάνισης.

Τριάντα εννέα χρόνια μετά την κατάρρευση της χούντας, όσοι από τους πρωταγωνιστές της έχουν απομείνει βρίσκονται στο απόλυτο πολιτικό περιθώριο.

Οι νοσταλγοί τους, χωρισμένοι σε ομάδες, περιμένουν κάποιες ευκαιρίες για να δείξουν την παρουσία τους, έστω και με τον θορυβώδη τρόπο των πυροβολισμών.

Το Βήμα