Πικραγγουριές και τρίβολοι!

Με την ευκαιρία κάποιων αλλαγών, κάποτε, επί κυβέρνησης Καραμανλή –του νεώτερου- είχα γράψει:

«Τι ωραία!

Άλλο και τούτο πάλι!

Οι πάντες -λέει- στην εκπαίδευση ξεσηκώθηκαν κατά της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου –ουσιαστικά κατά της κυβέρνησης- και κατέβηκαν στους δρόμους, αντιδρώντας παράλογα στην υποχρέωση της κυβέρνησης να εφαρμόσει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την αναγνώριση των δικαιωμάτων των αποφοίτων των λειτουργούντων ήδη παραρτημάτων στην Ελλάδα των ευρωπαϊκών και αμερικανικών κολλεγίων!

Ακούς εκεί που θα εφαρμόσει την εντολή η κυβέρνηση;

Το μόνο που θέλουμε από τους ευρωπαίους είναι τα λεφτά τους!

Πέραν τούτου σιγά και μη τους επιτρέψουμε να διαταράξουν τη μιζέρια και τη μούχλα της ελληνικής εκπαίδευσης!

Ακούς εκεί που θα τους … επιτρέψουμε!»…

Αυτά γράφαμε τότε και άλλα πολλά…

 Πού να φανταζόμαστε όμως τότε πως θα ‘ρθει η … Αθηνά για να τα γυρίσει ανάποδα!

Και τι ανάποδα! 

Για να σοβαρευτούμε, πρέπει να καταλάβουμε κάποτε πως είμαστε εντελώς για δέσιμο!

Οι παλιότεροι θα θυμούνται το σλόγκαν Ασλανίδη: «κάθε πόλις και στάδιο, κάθε χωριό και γυμναστήριο»…

Όταν έφυγε η … τρισκατάρατη Junta και … άνθισε η δημοκρατία στην Ελλάδα, δύο τινά συνέβησαν…

Κατ’ αρχάς και επειδή η Ελλάδα ανήκε στους Έλληνες, όλοι οι Έλληνες έπρεπε να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι και να λάβει σάρκα και οστά το διαχρονικό όνειρο της αείποτε μίζερης κοινωνίας του βουνού και του κάμπου, να πιαστεί από … κρατική θυρίδα ο νιος ή η ναι.

Και πήγε το πράγμα λέγοντας…

Μετά να μη … μάθουν και λίγα γράμματα τα παιδία;

Να μάθουν!

Βουρ λοιπόν!

Νέο σύνθημα της ελληνικής δημοκρατίας απέναντι στη Junta: «Κάθε πόλη και Πανεπιστήμιο, κάθε κωμόπολη και ΤΕΙ κάθε χωρίο και ΙΕΚ»!

Είπαν και έγιναν!

Κρατικά, κρατικοδίαιτα, πρυτανεία για τους τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας, σαν κι αυτούς, οι οποίοι μετά την πτώση της τρισκατάρατης ξεσκαρτάρισαν τους πανεπιστημιακούς καταλόγους από τους αιώνιους, αποφοιτώντας στη βάση και με το μπόνους του δημοκρατικού «ΠΕΝΤΕ»!

Μάλιστα!

Και μια χαρά!

Και έτσι και έγινε!

Οι περισσότεροι από εκείνους με το πτυχίο του δημοκρατικού «ΠΕΝΤΕ» δε χρειάστηκε να δουλέψουν ποτέ!

Μα ποτέ!

Οι πλέον μουσάτοι ή εντελώς βαρεμένοι έγιναν υπουργοί!

Αμέ;

Υπουργάρες!

Οι παρακατιανοί γινήκαν δημόσιοι υπάλληλοι, πιάστηκαν από κρατική θυρίδα, κάνοντας πραγματικότητα το εκ … παλαιών Πατρών Γερμανού περίπου, συσταθέν όνειρο της εκ της Οθωμανικής απογαλακτιζόμενης νεοελληνικής κοινωνίας!

Αυτοί που είχαν και … οράματα πήγαν και λίγο παραπάνω!

Πρωθυπουργοί!

Ναι, μάλιστα, βέβαια…

Και άλλα πολλά, τι τα λέμε τώρα…

Μα ήρθαν χρόνοι δίσεκτοι και βουρλισμένοι χρόνοι!

Πλακώσανε τα σύννεφα και τα βουνά μαυρίσαν!  

Και ήρθανε τα δύσκολα στους κάμπους και τις πόλεις…

Πλην όμως…

Πλην όμως!    

Πλην όμως φαίνεται πως δεν καταλαβαίνει κανένας τίποτα στον τόπο αυτό και δεν επικοινωνεί ούτε με τη λογική ούτε με την πραγματικότητα!

Δεν πα να πήγαν στο φεγγάρι οι αμερικάνοι, δεν πα να εξέλεξαν αφροαμερικανό πρόεδρο οι ίδιοι, δεν πα να αναζητεί την πολιτική της ένωση η Ευρώπη, λες και δεν της φτάνει η τύφλα της, δεν πα να συνέβησαν κοσμογονικές αλλαγές, οι οποίες αλλάζουν καθημερινά τον πλανήτη;

Τσουνάμια σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί;

Δεν πα να παραιτήθηκε ο Πάπας;

Δεν πα να πνιγούνε όλοι και δεν πα να … κουρεύονται άπαντες, είναι οι δικές μας θέσεις και απόψεις!

Δεν αλλάζουμε!

Εμείς είμαστε εδώ, κομμάτια από τα θραύσματα των αρχαιοτήτων αυτής της χώρας, ατάκτως εριμμένα!

Αγκυλωμένοι σταθερά στην προ … βιομηχανική επανάσταση και στην αρχική   συσσώρευση του κεφαλαίου, ούφο και εξωγήινοι μαζί, «μολωνλαβίτες» και γραφικοί μακριά από την ουσία και την πραγματικότητα!

Είμαστε εδώ με τις απαρασάλευτες δομές μας, με τα φαιδρά και ανόητα κατεστημένα στην εκπαίδευση, με την κολοβωμένη imitation  παιδεία, με τα κεκτημένα μας λάφυρα, αποκτηθέντα παντοιοτρόπως.

Γαντζωμένοι από ένα κρατικό αγκυλωμένο και απαρασάλευτο μηχανισμό, μηχανισμό σκουριασμένο και τρισάθλιο, που κλέβει από τον ιδιωτικό τομέα και τα ευρωπαϊκά προγράμματα για να γεμίζει τα απύλωτα στόματα των εσαεί αντιπαραγωγικών πρυτανείων.

Είμαστε εδώ, παραδομένοι στην αναπαραγωγική διαδικασία των ουτιδανών, των πενιχρών, των ασήμαντων, των γελοιοτήτων…

Είμαστε εδώ, «θεατές και μύστες» της απέραντης κοιλάδας των τεμπέληδων, της οποίας την μακαριότητα, την ευωχία και την καλοπέραση δεν δικαιούται να διαταράξει κανείς!

Ακούς εκεί να θέλουμε να περιορίσουμε τα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας;

Ακούς εκεί να θέλουν να αναγνωρίσουν κολλέγια και πτυχία και ιδιωτικά πανεπιστήμια;

Ακούς εκεί να θέλουν να καταργήσουν τη δημοκρατική βάση του ΜΗΔΕΝ, που επιτρέπει στα κούτσουρα να γίνονται μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας!

Για να σοβαρευτούμε ξανά, είμαστε εκτός τόπου και χρόνου, είμαστε εκτός πραγματικότητας και μακριά από κάθε λογική.

Δε χρειάζεται να αναλύσουμε τις καταστάσεις, μας αναλύουν αυτές και μας χαρακτηρίζουν στο διηνεκές.

Κλείνουν τα σχολεία αυτοί οι οποίοι τα έχουν ευτελίσει εδώ και δεκαετίες τώρα με τις επιλογές τους, που δεν είναι τίποτα περισσότερο από την τεμπελοφροσύνη.

Κλείνουν δε και τα μεγάλα σχολεία οι πρυτάνεις τους, χωρίς ωστόσο να αναρωτιούνται γιατί δεν υπάρχουν ως πνευματικές μονάδες και αξίες ούτε στα πρώτα πεντακόσια ούτε και στα χίλια πρώτα πανεπιστήμια του κόσμου τα δικά τους!

Αυτή είναι η θέση της χώρας μας σήμερα στην εκπαίδευση και την έρευνα;

Ανύπαρκτη, που δεν σημειώνεται καν!

Το ερώτημα που ανακύπτει στη σκέψη μας είναι εντελώς αβίαστο…

Γιατί οι εφοπλιστές μας είναι οι καλλίτεροι του κόσμου και γιατί ο τουρισμός μας είναι από τους καλλίτερους στον κόσμο;

Θα μπορούσαμε να απαντήσουμε εδώ, χωρίς να κάνουμε κανένα λάθος: Ευτυχώς που δεν υπάρχουν πανεπιστήμια για τη ναυτιλία και τον τουρισμό, γιατί αν υπήρχαν, είναι περισσότερο από σίγουρο πως δε θα είμαστε στην κορυφή…

Και άλλα γιατί…

Γιατί στο μπάσκετ είμαστε από τους καλλίτερους και γιατί είμαστε στη 13^η θέση στο ποδόσφαιρο, όταν στην Ευρώπη υπάρχουν εξαιρετικά μεγαλύτερα μεγέθη από το δικό μας.

Μπορούμε να μαζέψουμε ένα σωρό γιατί, τα οποία θα καταδείχνουν πως σε πάρα πολλούς τομείς της ζωής μας είμαστε από τους καλλίτερους, εξαιρουμένου αυτού της παιδείας, στον οποίο αναφανδόν είμαστε οι χειρότεροι!

Και εν προκειμένω δε θέλει και πολλή σκέψη: Είμαστε αυτοί που είμαστε, εικόνα και ομοίωση των δασκάλων μας.

Τους πολιτικούς εννοούμε!

Οι οποίοι έσπειραν Πανεπιστήμια και ΤΕΙ σαν … πεπόνια σε όλη τη χώρα, μόνο που τα πεπόνια έγιναν πικραγγουριές και τρίβολοι…

Και πώς γλιτώνουν απ’ αυτά;  

Τάσος Κώτσης