Οι τοπικοί Μπέηδες και τα μπαϊράκια τους.

Το δικαίωμα στην ησυχία είναι ιερό. Αλλά είναι και καθολικό.

Όταν κάποιος ζητεί να τον αφήσουν ήσυχο δεν το ζητεί μόνο για τις υποχρεώσεις του προς το σύνολο, αλλά και τις απολαβές του από αυτό.

Υπό την έννοια αυτή θα ήταν γνήσια η έκκληση του δημάρχου Αλεξανδρούπολης να αφήσουν ήσυχη την όμορφη αυτή ακριτική περιοχή, αν το αίτημα ήταν καθαρό, υπό την έννοια ότι δεν συνοδευόταν από απαιτήσεις προς τους υπόλοιπους φορολογούμενους.

Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Σε συνάντησή του με τον Καναδό πρέσβη σχετικά με την επένδυση για τα μεταλλεία χρυσού στην περιοχή ο δήμαρχος Αλεξανδρούπολης κ. Βαγγέλης Λαμπάκης επικαλέστηκε το δικαίωμα στην ησυχία: «Θέλουμε να μας αφήσετε ήσυχους να αναπτύξουμε εδώ την αλιεία μας, την κτηνοτροφία μας, τον τουρισμό μας, τα δάση μας, για να μπορέσουμε να προκόψουμε», είπε ο κ. Λαμπάκης.

 

Βουκολικό μεν το όραμα του δημάρχου για την περιοχή, αλλά σεβαστό.

Το ερώτημα, βέβαια, είναι: γιατί τόσα χρόνια δεν αναπτύχθηκαν η αλιεία, η κτηνοτροφία, ο τουρισμός, τα δάση για να «προκόψει», ο νομός Εβρου;

Ισως επειδή ο πρωτογενής τομέας, μπορεί να είναι αναγκαίος, αλλά δεν αρκεί για την ανάπτυξη. Χρειάζονται πολλά περισσότερα και κάποια από αυτά θα είναι οχλούσες δραστηριότητες.

«Η Αθήνα δεν σκέφτεται τη ζωή των Θρακιωτών. Και γράφουμε στα παλαιότερα των υποδημάτων τις αποφάσεις της Αθήνας και σηκώνουμε μπαϊράκι» προσέθεσε ο επαναστάτης δήμαρχος που εκλέχτηκε με τη Νέα Δημοκρατία, ενώ μιλά ως άλλος Παναγιώτης Ψωμιάδης για το «κράτος της Αθήνας», την κατοχή από το Δ΄ Ράιχ και άλλα φαιδρά.

Το αν η Αθήνα (γενικώς και αορίστως) σκέφτεται «τη ζωή των Θρακιωτών» είναι ένα ζήτημα.

Το ερώτημα για τον δήμαρχο είναι: αφού γράφει «στα παλαιότερα των υποδημάτων τις αποφάσεις της Αθήνας και σηκώνει μπαϊράκι» γιατί ζητεί να δημιουργηθεί στην περιοχή πανεπιστημιακή σχολή τουριστικών επαγγελμάτων;

Γιατί τα παιδιά της Αθήνας να ταξιδέψουν οκτακόσια χιλιόμετρα για να πάνε σε μια περιοχή, την οποία τον περασμένο Οκτώβριο (σε μια, ομολογουμένως, ακατανόητη ομιλία) ο δήμαρχος Αλεξανδρούπολης την ανακήρυξε ανεξάρτητο κράτος;

Επιπλέον τι τις θέλει τόσες πανεπιστημιακές σχολές που χρηματοδοτούν Έλληνες φορολογούμενοι και Έλληνες γονείς οι οποίοι στέλνουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν από μοριακή βιολογία μέχρι νοσηλευτική στην Αλεξανδρούπολη;

Αυτές δεν χαλάνε την ησυχία του δημάρχου;

Τέλος αν το όραμα του δημάρχου είναι το αγνό, βουκολικό όπως το περιέγραψε γιατί ζητεί με επιστολή του από τον πρωθυπουργό τα μέλη της κυβέρνησης, τους αρχηγούς των κομμάτων και τους βουλευτές να πάει η έδρα της Εταιρείας Παροχής Αερίου Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης στην Αλεξανδρούπολη;

Αυτές τις αποφάσεις δεν τις «γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του»;

Η αντίδραση του δημάρχου Αλεξανδρούπολης είναι η τυπική.

Κάθε τοπικός άρχοντας χαϊδεύει τα αυτιά των ψηφοφόρων του.

Ανάπτυξη θεωρείται να έχουμε περισσότερες πανεπιστημιακές σχολές για να νοικιάζουμε διαμερίσματα και να λειτουργούν οι ταβέρνες της περιοχής.

Μόνο που η περασμένη δεκαετία απέδειξε ότι δεν αρκούν οι μεταφορές εισοδημάτων απ' άκρου εις άκρον της χώρας διά της επέκτασης των ΑΕΙ σε κάθε πόλη και χωριό.

Η ανάπτυξη απαιτεί και πραγματικές επενδύσεις, αυτές που εξορκίζουν οι τοπικοί άρχοντες...

Πάσχος Μανδραβέλης

Καθημερινή