Χίτλερ και ποδόσφαιρο…(ο Κατίδης τι λέει άραγε);

Η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Γερμανίας DFB υποστήριξε με ενθουσιασμό και τον Χίτλερ και το ναζιστικό καθεστώς, βοηθώντας τη διείσδυση της ναζιστικής ιδεολογίας στο ποδόσφαιρο.

Ήδη από το 1933, όταν ο Χίτλερ ήρθε στην εξουσία, αποκλείστηκαν από το άθλημα όλοι οι Εβραίοι παίκτες, ιδιοκτήτες κλαμπ, χορηγοί και δημοσιογράφοι.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το ένα δέκατο του προπολεμικού εβραϊκού πληθυσμού της Γερμανίας (περίπου 40.000) συμμετείχαν ενεργά σε αθλητικά σωματεία.

Σύμφωνα με ένα άρθρο του δημοσιογράφου του BBC, Ντάφφυ Τζόναθον, με τον εύγλωττο τίτλο «Ποδόσφαιρο, φασισμός και ο ναζιστικός χαιρετισμός των Άγγλων» που δημοσιεύθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 2009, το ποδόσφαιρο έγινε ένα χρηστικό εργαλείο στα χέρια του Χίτλερ.

«Οι δεξιές δικτατορίες της Ευρώπης εφόρμησαν στον αθλητισμό για να προπαγανδίσουν την πολιτική τους» εξηγεί ο Τζόναθον.

 

Στις αρχές του ’30, η αναγωγή του ποδοσφαίρου σε κορυφαίο άθλημα στον κόσμο συμπίπτει με την εδραίωση του ναζισμού στη Γερμανία και την ίδια περίοδο η DFB εφαρμόζει μια σειρά κανόνων για ην ενίσχυση του καθεστώτος.

Για παράδειγμα, το υπουργείο Εξωτερικών εκδίδει διαταγή σύμφωνα με την οποία οι παίκτες των αντίπαλων ομάδων του εξωτερικού έπρεπε να εκτελούν τον ναζιστικό χαιρετισμό.

Μεταξύ των ομάδων που υπακούν είναι και η Εθνική Ομάδα της Αγγλίας με επικεφαλής τον θρυλικό Στάνλεϊ Μάθιους.

Όταν η Γερμανία προσαρτά την Αυστρία, ο Χίτλερ διαλύει την αυστριακή εθνική ομάδα και υποχρεώνει όλους τους παίκτες να φορέσουν τη φανέλα της Εθνικής Γερμανίας.

Το αστέρι όμως της αυστριακής ομάδας Ματίας Σίντελαρ αρνείται να δεχτεί κάτι τέτοιο.

Λίγους μήνες μετά δολοφονείται από τη Γκεστάπο ως φίλος των Εβραίων και σοσιαλδημοκράτης. Ήταν 35 ετών.

Το πιο εύγλωττο παράδειγμα της εμμονής του Χίτλερ να προπαγανδίζει την εικόνα του και τη ναζιστική ιδεολογία μέσω του ποδοσφαίρου, συνέβη στο Κίεβο της Ουκρανίας  σε έναν αγώνα που στην ιστορία έμεινε ως «Αγώνας του Θανάτου».

Τα μέλη της Ντιναμό Κιέβου είχαν αποκλειστεί στην πόλη κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής και δούλευαν σε ένα κρατικό αρτοποιείο.

Οι Γερμανοί αποφασίζουν να ανασυγκροτήσουν την ομάδα και να τη βάζουν να παίζει σε στημένα παιχνίδια, με σκοπό να κατευνάζουν και να ελέγχουν ακόμα περισσότερο τον πληθυσμό, μετονομάζοντάς την σε Εφ Σι Σταρτ.

Οκτώβριος του 1942 και στο γήπεδο παρατάσσονται οι υποσιτισμένοι ποδοσφαιριστές της Εφ Σι Σταρτ και η γερμανική Φλάκεφλ.

Οι παίκτες όμως της ουκρανικής ομάδας αποφασίζουν ομόφωνα πως το παιχνίδι αυτό είναι ντροπή για το Κίεβο αλλά και για το ποδόσφαιρο.

Έτσι όταν οι παίκτες της Φλάκεφλ χαιρετίζουν ναζιστικά, φωνάζοντας «Χάιλ Χίτλερ», οι αντίπαλοί τους σηκώνουν τα χέρια και αρχίζουν να χτυπούν τα στήθη τους φωνάζοντας «Fizkult hura», στα ουκρανικά «η φυσική του πολιτισμού».

Η φράση αυτή σημαίνει ότι κάποιος γίνεται καλύτερος μέσω του αθλητισμού.

Ο διαιτητής του αγώνα δεν επρόκειτο να σφυρίξει κάτι εναντίον της Φλάκεφλ.

Παρά ταύτα, οι γερμανικοί επιθετικοί χτυπούν τον Τρούσεβιτς και τον αφήνουν αναίσθητο για μερικά λεπτά.

Λίγο αργότερα, ο Κουζμένκο σκοράρει από τριάντα μέτρα απόσταση.

Το ημίχρονο λήγει 3-1 υπέρ της ουκρανικής ομάδας.

Ο επιτελάρχης των Ες Ες προειδοποιεί τους ουκρανές παίκτες πως η νίκη είναι προαποφασισμένη υπέρ της γερμανικής ομάδας. Το παιχνίδι τελειώνει 5-3 και νικήτρια είναι η ουκρανική ομάδα.

Λίγες μέρες αργότερα, συλλαμβάνονται όλοι οι παίκτες της Εφ Σι Σταρτ και οδηγούνται στα κρατητήρια της Γκεστάπο, φυλασσόμενοι σε διαφορετικά κελιά.

Ο ποδοσφαιριστής Νικολάι Κορότκιχ βασανίζεται μέχρι θανάτου και δύο μέρες αργότερα, οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές στέλνονται στο στρατόπεδο του θανάτου στο Σίρετζ.

Στις 24 Φεβρουαρίου του 1943 αποφασίζεται πως κάθε τρίτος κρατούμενος του Σίρετζ έπρεπε να πυροβολείται.

Ο Τρούσεβιτς εκτελείται με τη φανέλα του τερματοφύλακα.

Εκτελέστηκαν άλλοι τρεις ποδοσφαιριστές, ενώ η τύχη των υπολοίπων αγνοείται.

Θωμάς Σιδέρης

Τρένο