Σκηνές τρέλας!

Κλείνουμε μέχρι νεωτέρας... αποφάσισαν με τον πλέον φασιστικό τρόπο στο Τμήμα Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστήμιου.

Εσείς όμως, ιθαγενείς φορολογούμενοι, θα συνεχίσετε να μας πληρώνετε και μην τολμήσετε να πείτε λέξη για ιδιωτικά Πανεπιστήμια γιατί θα κατεβάσουμε από τα ράφια της Σχολής τις μολότοφ και άντε να μας μαζέψετε.

  

Η δε κυβέρνηση τους ακούει, τους κοιτάει και τους καμαρώνει που στέκονται «αντρίκεια» ως πραγματικοί Έλληνες γνήσια παιδιά της φαυλοκρατίας της μεταπολίτευσης... 

Τους φορολογούμενους όμως που τους πληρώνουν για να κάνουν μαθήματα στα παιδιά τους αγνοούν οι πάντες, γιατί ο φορολογούμενος δεν έχει άποψη.

Είναι μόνο για να πληρώνει.

Και μόνο το κράτος ξέρει τι πρέπει να γίνουν τα λεφτά του. 
Έτσι δε και τολμήσει κάποιος και πει απολύστε τους γιατί χαλάνε τον κόσμο ενώ κανείς δεν τους βγάζει από την δουλειά τους αλλά μόνο από τα προνόμιά τους θα ξεσηκωθεί το σύμπαν. 
Γιατί πρυτάνεις, καθηγητές, φοιτητές και διοικητικοί στις Σχολές και στα Πανεπιστήμια είναι συγκοινωνούντα δοχεία συμφερόντων που δίνουν λόγο μόνο στα κόμματα που προσκυνάνε έναντι πολιτικής προστασίας. 
Όλα τα άλλα είναι για να δείχνουμε προς τα έξω κάποια βιτρίνα πολιτισμού. 
Αυτό το θέατρο του παραλόγου που συνεχίζεται ακόμη και τώρα που είναι στα χέρια των δανειστών η τύχη ακόμη και της λειτουργίας των Πανεπιστημίων αλλά και του κράτους στο σύνολό του δεν το αγγίζει η πολιτική του τόπου, ενώ εμείς είμαστε υποχρεωμένοι όχι μόνο να το παρακολουθούμε αλλά και να το πληρώνουμε. 
Το τραγικό δε είναι ότι η ιλαροτραγωδία, όπως η παραπάνω, εκδηλώνεται με πολλές σκηνές σε διάφορα επίπεδα και τομείς της πολιτικής κοινωνικής και οικονομικής ζωής του τόπου. 
Θα τις αποτυπώσω, στην συνέχεια, μόνο όμως ως επικαιρότητα, αλλά δεν θα τις αναλύσω γιατί δεν έχει νόημα όσο κυβέρνηση και πολιτεία αδιαφορούν για την συνολική εικόνα που βγάζουμε ως κοινωνία. 
Σκηνή δεύτερη. Κάποιος τυχάρπαστος μάλλον με ψυχικά προβλήματα στέλεχος της Χρυσής Αυγής εκφράζοντας (όπως λέει) την ιδεολογία του κόμματός του εξωτερικεύει τις αισχρές φαντασιώσεις του με τον πλέον εγκληματικό τρόπο. Και οι γνωστοί μπρατσωμένοι της Βουλής φροντίζουν να τα μπαλώσουν.

Ωστόσο ο ψυχασθενής κυκλοφορεί ελεύθερος και η πολιτεία τον έχει ανάμεσά της. 
Σκηνή τρίτη. Πρώην επικεφαλής των οικονομικών επιτελείων των κυβερνήσεων και ανώτερα κομματικά στελέχη της τελευταίας δεκαετίας χαρακτηρίζουν παρατυπίες «τεχνικής μορφής» και όχι παρανομίες αυτά που έγιναν με πόθεν έσχες και (όπως είπαν) αυτό το κατάλαβαν και στην Βουλή...

Και με τον τρόπο αυτό καθάρισαν... με την Εισαγγελική δίωξη για ποινικά φορολογικά αδικήματα.

Τώρα αν δηλώθηκαν ή όχι τα λεφτά που πλήρωσαν οι φορολογούμενοι για τους μισθούς τους είναι θέμα δευτερευούσης σημασίας γιατί, όπως είπαμε, οι φορολογούμενοι είναι μόνο για να πληρώνουν και να ψηφίζουν.
Σκηνή τέταρτη. Θύμα πολιτικής συνωμοσίας και μαφιόζικης σκευωρίας χαρακτηρίζει εντελώς αυθαίρετα τον εαυτό του ο «εθνικός ήρωας» Παπαγεωργόπουλος, αμφισβητώντας τα ισόβια της δικαιοσύνης για την κλοπή 20 εκατ. ευρώ από τα λεφτά των δημοτών.

Γιατί όλα τα κλοπιμαία ήταν από τα Δημοτικά Τέλη που οι δικτάτορες της τοπικής αυτοδιοίκησης τα ορίζουν μόνοι τους χωρίς επίσημους ισολογισμούς και προϋπολογισμούς αφού εδώ και 30 χρόνια η τοπική αυτοδιοίκηση είναι... ο ίδιος ο λαός που βρίσκεται στην εξουσία με τα ρούχα του Δημάρχου...
Σκηνή πέμπτη. Συνεχίζουν τον «εμφύλιο» στα μεταλλεία χρυσού γιατί έτσι πιστεύουν ορισμένοι που δεν θεωρούν νόμιμο το δικαίωμα της πολιτείας να έχει άποψη για την οικονομική πολιτική και τις επενδύσεις.

Ακόμη και για τον ορυκτό πλούτο που είναι περιουσία όλου του λαού. Όλων των φορολογούμενων. 
Σκηνή έκτη: Η Τρόικα γελάει κάτω από τα μουστάκια της ακούγοντας υπουργούς να ψελλίζουν ότι δεν μπορέσαμε να απολύσουμε ούτε τους επίορκους υπαλλήλους γιατί ακόμη συζητάμε ποιο κόμμα θα πάρει την ευθύνη και ποιο το πολιτικό κόστος.

Μεταξύ άλλων ακούστηκε και η απίθανη ιδέα να επιβάλλουμε ως ποινή στους επίορκους την μετάθεσή τους σε δυσμενέστερη θέση στο κράτος αλλά να μην τους διώξουμε. 
Σκηνή έβδομη: Για να εξετάσει η κυβέρνηση τις νέες προτάσεις των δανειστών σχετικά με περιστολές και υποχρεώσεις στις μεταρρυθμίσεις θα χρειαστεί να κάνει ανασχηματισμό ώστε να αλλάξει το κέντρο βάρους της ευθύνης και του πολιτικού κόστους.

Αυτή η εκπληκτική «σοφιστεία» προτάθηκε μάλιστα από κορυφαίους των κομμάτων. 
Αυτές οι σκηνές του θεάτρου του παραλόγου παίζονται μόνο το τελευταίο δεκαήμερο ενώ αναμένεται να εγκριθεί η επόμενη δόση του δανείου και οι ξένοι κεφαλαιούχοι να μας πάρουν στα σοβαρά ως χώρα και να φέρουν τα κεφάλαιά τους.

Όποιος έχει αντιληφθεί και άλλη παρόμοια σκηνή τρέλας που μου ξέφυγε ας την προσθέσει. 

Γιώργος Κράλογλου

Capital.gr