Η Νέα Δημοκρατία φταίει για όλα…

Σκοτσέζικο ντους είναι ο πλέον κατάλληλος χαρακτηρισμός για την κατάσταση που ζούμε τα τελευταία χρόνια.

Όχι θα χρεοκοπήσουμε, όχι θα πάμε στη δραχμή, όχι θα καταστραφούμε…  αν δεν κάνουμε εκείνο, κι αν δεν κάνουμε αυτό.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και αυτές τις τελευταίες ημέρες, μετά την άκαρπη συνάντηση του Σαμαρά με τους εκπροσώπους της τρόικας, με αποτέλεσμα ο πρωθυπουργός να αναγκάζεται να πηγαίνει στην Σύνοδο Κορυφής, από μειονεκτική θέση, προσπαθώντας να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, και με την απειλή της ακύρωσης της επόμενης δόσης, και άλλα τέτοια πολλά.

Και όλα αυτά γιατί;

Όχι διότι αντιδρά ο Μανιτάκης στην απόλυση των πλεοναζόντων και των επίορκων από το δημόσιο…

Όχι διότι υπάρχει ο Τσίπρας, που από το πρωί μέχρι το βράδυ σεληνιάζεται σαμποτάροντας (ανά την υφήλιο) την όλη προσπάθεια που κάνει ο Σαμαράς…

Όχι διότι παίζει κανέναν σημαντικό εθνικό ρόλο το αν το χαράτσι θα συνεχίσει να πληρώνεται μέσω ΔΕΗ ή αλλιώς…

Όχι γιατί δεν προχωράνε οι αποκρατικοποιήσεις, που το νερό τους έχει μπει στο αυλάκι…

Όχι γιατί δεν υπάρχει επαρκής ρεσυτότητα…

Αλλά κυρίως επειδή η χώρα, που ήδη έχει την τρόικα πάνω από το κεφάλι της, κυβερνάται από ένα πραγματικά ετερόκλητο σχήμα συγκυβέρνησης.

Αντί δηλαδή να κάνει κουμάντο ο Σαμαράς, στον βαθμό που μπορεί λόγω της τρόικας που λέγαμε, έχει να δώσει λόγο στον Βενιζέλο και στον Κουβέλη.

Και να ήταν μόνο αυτοί;

Υπάρχουν και οι δεκάδες υπουργοί, υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς, διοικητές οργανισμών κλπ που ο καθένας παίζει το δικό του μικροπολιτικό παιχνίδι, εκμεταλλευόμενος την αναγκαστική διακομματική ποσόστωση στο μοίρασμα των θέσεων πολιτικής και όχι μόνο ευθύνης.

Ας μη ξεγελιόμαστε.

Ο κάθε σημερινός παράγοντας, πλην ελαχίστων, δίνει λόγο και κάπου αλλού, πέραν του καθ ύλην αρμόδιου πρωθυπουργού.

Αν εξαιρέσουμε κάποιους, που πιστεύουν στη προσπάθεια που ανέλαβε ο Σαμαράς, και που μιμούνται τον εργασιακό του ζήλο, όλοι οι υπόλοιποι, συμπεριλαμβανομένων των νεοδημοκρατών, πετάνε αετό!

Και ποιος φταίει για όλα αυτά;

Πρώτον, φταίει το κόμμα που κληρονόμησε ο Σαμαράς, και που ως κόμμα εξουσίας (εν δυνάμει ή θέσει) κάθε άλλο παρά σαμαρικό ήταν και είναι.

Πλην κάποιων στενών του συνεργατών, που από το Μαξίμου κάνουν ότι μπορούν, υπάρχει μια ολόκληρη νεοδημοκρατική ανθρωπογεωγραφία που στελεχώνει τις πολιτικές και άλλες θέσεις ευθύνης, όντας αντισαμαρική, και μάλιστα περήφανη για αυτό.

Δεν είμαι νεοδημοκράτης, και δεν με πολυενδιαφέρουν τα εσωκομματικά της ζητήματα, αλλά αυτά που βλέπω και που αντιλαμβάνομαι, με αηδιάζουν, διότι καλώς ή κακώς αυτό το κόμμα είναι που έχει την γενική ευθύνη της χώρας, και άρα του μέλλοντός μου.

Σε μια φάση λοιπόν εθνικής ανάγκης, και συστράτευσης, άλλος δηλώνει νεοφιλελεύθερος, άλλος ντορικός, άλλος παρακαλάει να γυρίσει ο Καραμανλής, και άλλος κρυφοκοιτάει κατά Καμένο μεριά (το είδαμε κι αυτό).

Και αυτά τα αντιμετωπίζει ο Σαμαράς μόνο μέσα στο ίδιο του το κόμμα.

Αν πάμε παρά έξω, έχουμε τον Τσίπρα, τον Μπένυ, τον κυρ Φώτη, τον Σκουρλέτη, τον Πάνο, τον Πάντζα, τα ΜΜΕ, και γενικά τον κάθε πικραμένο, που οι καθένας για δικούς του λόγους πριονίζει καθημερινά την κυβέρνηση, και μαζί της την Ελλάδα, σπρώχνοντας όλο και περισσότερους συμπολίτες μας στην αγκαλιά του Αλέξη, και (ακόμη χειρότερο) στην ακροδεξιά Χρυσή Αυγή του Άρειου Μιχαλολιάκου.

Και να πει κανείς ότι δεν παράγεται έργο;

Σε εποχές δύσκολες όπως η σημερινή, η εγκληματικότητα αντιμετωπίζεται, όπως αντιμετωπίζεται και η τρομοκρατία, και όπως αντιμετωπίζεται η λαθρομετανάστευση.

Αλλά κι αρκετά άλλα μικρότερης σημασίας.

Παράλληλα, πήραμε την δόση ανάσα, και συνεχίζει να λειτουργεί (όσο λειτουργεί) το κράτος (που παρεμπιπτόντως και στις καλές εποχές δεν ήταν δα και υπόδειγμα).

Οπότε προς τι η γκρίνια;

Ως προς το οικονομικό. Σαφέστατα.

Και παράλληλα, ως προς την ανεργία, και την συνεχιζόμενη ύφεση.

Ναι αλλά αυτά είναι τόσο σοβαρά, που και ο Ιησούς ο ίδιος να κυβερνούσε, θα τα έβρισκε μπαστούνια.

Και άντε και τον ρίξαμε τον Σαμαρά! Ποιος θα αναλάβει να μας βγάλει από το λούκι; Το σκεφτόμαστε;

Ο Τσίπρας ή ο Πάνος; Ή μήπως ο Καραμανλής, που ονειρεύονται κάποιοι;

Θα βγάλουμε δηλαδή τον Μέσι για να βάλουμε τον κουρασμένο βετεράνο Τσικιντζέλα; Ή μήπως τον Μήτρογλου;

Μη τρελαθούμε.

Πάντως, ξέχωρα από τα παραπάνω, για εμένα, η βασική αιτία που η χώρα παραπαίει είναι η ίδια Νέα Δημοκρατία!

Όχι αυτή που κυβερνάει (όπως κυβερνάει), με τον κάθε αρμόδιο να δηλώνει πίστη όπου δηλώνει, αλλά το κομμάτι εκείνο που της έφυγε και που πήγε στον Καμένο.

Διότι, μη κρυβόμαστε. Νεοδημοκράτες απαρτίζουν τις τάξεις των ψεκασμένων.

Και διότι αν αυτοί οι αλαφροίσκιωτοι δεν έφευγαν, τότε ο Σαμαράς θα είχε την απαραίτητη αυτοδυναμία για να κάνει αυτά που πραγματικά χρειάζονται, και που πραγματικά μπορεί.

Και να τα βάλει με αυτούς που πρέπει.

Και που αν δεν το έκανε, πρώτος εγώ θα τον «έφτυνα».

Ενώ τώρα είναι έρμαιο των πολιτικάντηδων.

Με αποτέλεσμα να θέλει, αλλά να μη μπορεί, και από πάνω να χρεώνεται ο ίδιος όλες τις αποτυχίες, που όμως οφείλονται αλλού.

Όσο και να θέλει, ο Σαμαράς δεν μπορεί, διότι παντού όπου πατάει βρίσκει θαμμένες νάρκες.

Έτσι απλά είναι τα πράγματα.

Οπότε, οι αριστεροί, οι αναρχικοί, οι πυρήνες, οι ακροδεξιοί,  οι δραχμολάγνοι, τα λαμόγια, οι νταβατζήδες, και όλοι οι λοιποί «αγανακτισμένοι» έχουν κάθε λόγο να γκρινιάζουν, και να ταυτίζονται με τον Τράγκα εναντίον της «χούντας» του Σαμαρά.

Έτσι κι αλλιώς, όλοι αυτοί από το χάος τρέφονται και μέσα στο χάος ευδοκιμούν.

Αυτοί όμως που δεν δικαιούνται δια να ομιλούν, είναι οι ίδιοι οι μέχρι πρότινος «νοικοκυραίοι» νεοδημοκράτες, που τον περασμένο Ιούνη έριξαν αλλού το κουκί τους, στερώντας από τον Σαμαρά την αυτοδυναμία, με αποτέλεσμα μια ολόκληρη χώρα σήμερα να χορεύει συρτάκι στο χείλος του γκρεμού.

Ας κοιταχτούν λοιπόν στον καθρέφτη, και ας αναλογιστούν τις δικές τους ευθύνες.

Κι ας είναι πολλοί, ας είναι ανεξάρτητοι, και άλλα τέτοια μπλα μπλα….

Μας πήραν όλους στο λαιμό τους.

Strange Attractor