Η νέα γαστρονομική μόδα στην Αμερική!

Όσοι παρακολουθούν αμερικανικές ταινίες κλπ, θα έχουν σίγουρα υπόψη τους τον όρο roadkill, που αναφέρεται στα διάφορα άγρια και μη ζώα που σκοτώνονται κατά χιλιάδες κάθε μέρα στην Αμερική.

Σε μια αχανή χώρα σαν τις ΗΠΑ, με το ατέλειωτο οδικό της δίκτυο, μεγάλο μέρος του οποίου περνάει μέσα από παρθένα φύση, τα εν λόγω θύματα της ασφάλτου είναι πολλά.

Ελάφια, αντιλόπες, τάρανδοι, λαγοί, αλεπούδες, σκίουροι,  φίδια, ποντίκια, και άλλα πολλά είδη ζώων σκοτώνονται καθημερινά από τα αυτοκίνητα.

Και πολλοί Αμερικάνοι…. τα τρώνε!

Το αηδιαστικό (για εμάς) αυτό φαινόμενο είναι τόσο διαδεδομένο, που η πολιτεία της Μοντάνα ενέκρινε πρόσφατα ένα νομοσχέδιο που επιτρέπει στους κατοίκους της αγροτικής αυτής πολιτείας να τρώνε (νόμιμα) όποιο σκοτωμένο ζώο  μαζεύουν από τον δρόμο.

Εντός των προσεχών ημερών, το νομοσχέδιο αναμένεται να εγκριθεί και από τον κυβερνήτη της Μοντάνα Steve Bullock, οπότε και θα αποτελεί νόμο «του κράτους».

Όπως δήλωσε ένας τοπικός γερουσιαστής: «είναι κρίμα να χαραμίζεται τόσο πολύ κρέας…».

Σύμφωνα λοιπόν με τον νέο νόμο, οι αστυνομικές αρχές θα αδειοδοτούν συγκεκριμένα άτομα, τα οποία θα έχουν το δικαίωμα να περιπολούν στους επαρχιακούς και άλλους δρόμους, και να μαζεύουν τα πτώματα και τα κουφάρια των νεκρών ζώων, τα οποία θα διαθέτουν για κατανάλωση σε «γαστρονόμους» συμπολίτες τους.

Οι αντίπαλοι του νέου μέτρου μιλάνε για κρέας που δεν είναι ασφαλές προς βρώση, και ίσως να αποτελεί υγειονομικό κίνδυνο.

Πάντως, η Μοντάνα δεν είναι η μόνη πολιτεία που θέλει να νομιμοποιήσει την αηδιαστική αυτή συνήθεια, αφού κάτι τέτοιο ήδη ισχύει στο Ιλλινόις, το οποίο επιτρέπει σε εξουσιοδοτημένους ανθρώπους να μαζεύουν και να εμπορεύονται  τα σκοτωμένα στους δρόμους ζώα για τη γούνα του, αλλά και για το κρέας τους.

Έτσι, η Μοντάνα και το Ιλλινόις νομιμοποιούν την κατανάλωση κουφαριών roadkill, το Νέο Μεξικό την κατανάλωση κρέας αλόγου, οπότε τι μένει;

Κρατηθείτε!

Ένα καινούργιο πιάτο, που άρχισε τελευταία να κάνει θραύση μεταξύ των καταγόμενων από την Λατινική Αμερική μερακλήδων του φαγητού, που ονομάζεται cuyes, και αποτελεί πλέον βασικό στοιχείο στα μενού πολλών σικ και εξειδικευμένων εστιατορίων της Αμερικής.

Μιλάμε για τα ινδικά χοιρίδια, που ζυγίζουν περίπου ένα κιλό το καθένα, και τα οποία καταναλώνονται πλέον μετά μανίας, στη σχάρα ή στο τηγάνι, με σάλτσα ή χωρίς.

Μάλιστα, ένα από τα ελκυστικά τους στοιχεία είναι ότι τρώγονται ολόκληρα!

Από το κεφάλι, μέχρι τα νύχια…

Δεν πετάγεται τίποτα!

Όπως λένε μάλιστα οι καλοφαγάδες, η μύτη του ζώου είναι το πιο νόστιμο κομμάτι του.

Επίσης, το κρέας του, λένε,  είναι νόστιμο, τρυφερό, και ελαιώδες!

Πέραν όμως της γεύσης, οι υποστηρικτές της κατανάλωσης των συμπαθητικών αυτών μικρών τετράποδων μιλάνε και για μια περιβαλλοντικά ευσυνείδητη πράξη!

Τα ζωάκια αυτά, λένε, αφήνουν χαμηλό αποτύπωμα άνθρακα, πολύ μικρότερο από αυτό μιας αγελάδας, και ενώ χρειάζονται τέσσερα κιλά άχυρου για να παραχθεί μισό κιλό βοδινού κρέατος, χρειάζονται μόλις δυο κιλά για ένα αντίστοιχο μισό κιλό κρέατος ινδικού χοιριδίου.

Και τέλος, δεν χρειάζεσαι ένα ολόκληρο αγρόκτημα για να εκτρέφεις ινδικά χοιρίδια, ούτε μεγάλες εκτάσεις γης, όπως π.χ. με τις αγελάδες. Μπορεί κάποιος να τα εκτρέφει στην αυλή του, ή και μέσα στο διαμέρισμα!

Όπως καταλήγουν, δυο αρσενικά, και είκοσι θηλυκά, μπορούν να παράσχουν φρέσκο κρέας για μια εξαμελή οικογένεια.

Ιδού λοιπόν πεδίον δόξης λαμπρό για Έλληνες νέους επιχειρηματίες- κτηνοτρόφους, που εν μέσω κρίσης ψάχνουν για φρέσκιες ιδέες, και … φτηνό φρέσκο κρέας!

Εμείς άλλωστε έχουμε και πολλά ποντίκια…

Εκτός κι αν το ρίξουμε στην τοπική εκτροφή χάμστερς.

S.A.

NPR