Ποιος θα κρίνει τους κριτές;

Εδώ και ένα περίπου μήνα, η κυβέρνηση αποφάσισε (και καλά έκανε) 

να βάλει φρένο στην ατιμωρησία και στην ασυδοσία που επικρατεί στο δημόσιο, αρχής γενομένης από τους λεγόμενους «επίορκους», και στη συνέχεια τους «κοπανατζήδες».

Καιρός ήταν, και πρώτος εγώ συμφωνώ.

Άσχετα αν όλα αυτά ξεκίνησαν εξαιτίας της εμμονής της τρόικας να μειωθεί ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων.

Ίσως μέσα από την κρίση βγουν κάποια καλά,  οπότε το σπάσιμο του αποστήματος των ανεπαρκών και ακατάλληλων υπαλλήλων ίσως βοηθήσει γενικότερα την χώρα.

 Αλλά… υπάρχουν πολλά αλλά.

Ο τρόπος που επελέγη προκειμένου να ανευρεθούν οι «κοπανατζήδες»και να συμπληρωθούν οι αριθμοί των προς απόλυση είναι λάθος, κυρίως διότι γίνεται επέλαση επί δικαίων και αδίκων, με εφόδους των «αδιάφθορων» του ΣΕΕΔΔ σε υπηρεσίες, που όμως καμία σχέση δεν έχει η μία με την άλλη.

Ούτε προς το αντικείμενο, ούτε προς το ανθρώπινο δυναμικό τους.

Το αποτέλεσμα είναι να επικρατεί ένα πέπλο τρόμου σε όλες ανεξαιρέτως τις δημόσιες υπηρεσίες, είτε αυτές είναι ΔΟΥ, είτε νοσοκομεία, είτε σχολεία, είτε δήμοι, και να ανησυχούν κυρίως οι σωστοί, αφού έτσι κι αλλιώς οι «ανεπαρκείς» επιτήδειοι και επαγγελματίες κοπανατζήδες υπάλληλοι έχουν τον τρόπο τους, αλλά και τα κονέ τους.

Ένα άλλο πρόβλημα έχει να κάνει με το ποιοι είναι αυτοί που «βασιλικότεροι του βασιλέως» πραγματοποιούν τους ελέγχους και τις εφόδους.

Ο πολύς κόσμος νομίζει ότι πρόκειται για κάποιους αμόλυντους και αδιάφθορους επιθεωρητές, που θα βάλουν τάξη, αγνοώντας ότι κι αυτοί είναι κανονικοί δημόσιοι υπάλληλοι αποσπασμένοι στο Σώμα Ελεγκτών Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης για θητεία 2 ή 3 χρόνων.

Και αν και δεν τρέφω κανέναν ιδιαίτερο σεβασμό στους ΑΝ.ΕΛ. και στον πρώην μεγαλοδημοσιογράφο και νυν εθνοπατέρα κ. Κουίκ, εν τούτοις με πρόσφατη επερώτηση του στη Βουλή, νομίζω πως έπιασε διάνα.

Το θέμα της ήταν η  στελέχωση  του ΣΕΕΔΔ, και όπως αναφέρει ο βουλευτής, βασιζόμενος σε δημοσίευμα της Νάντιας Βασιλειάδου στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, οι νέοι ελεγκτές της Δημόσιας Διοίκησης επιλέχθηκαν από τα πολιτικά γραφεία και το περιβάλλον υπουργών, βουλευτών, κομματαρχών και των τριών κυβερνητικών εταίρων.

Μια από τα ίδια δηλαδή.

Όπως αναφέρει, «τη στιγμή που το υπουργείο συντάσσει τα νέα οργανογράμματα των κρατικών υπηρεσιών κόβοντας από παντού και οσονούπω θα φροντίσει για την απομάκρυνση χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων ελέω τρόικας, οι κομματικοί κομισάριοι τρυπώνουν στο Σώμα Επιθεωρητών-Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης!

Εκλεκτοί υπουργών και βουλευτών, κομματικά στελέχη, καθώς και η… γραμματέας του ειδικού γραμματέα Παρασκευά Νομικού αποτελούν το «νέο αίμα» των επιθεωρητών που θα κληθούν να αξιολογήσουν και να ελέγξουν τη νομιμότητα σε δημόσιους φορείς»!

Πρόκειται, λέει, για τα «δικά μας παιδιά», που όμως δεν επελέγησαν αξιοκρατικά.

Αναφέρει χαρακτηριστικά ο Τέρενς Κουίκ:

«Οι αρμόδιοι του ΣΕΕΔΔ, ανάμεσα σ’ ένα πλήθος 450 (!) αιτήσεων, προέκριναν και προσέλαβαν ως επιθεωρητές και βοηθούς-επιθεωρητές:

Τον Μ.Ε., υπάλληλο, ο οποίος υπηρέτησε αλληλοδιαδόχως στα πολιτικά γραφεία των υπουργών Μεταφορών Δημήτρη Ρέππα και Γιάννη Ραγκούση και ως διευθυντής στο πολιτικό γραφείο του υπουργού Επικρατείας (στην κυβέρνηση Παπαδήμου) Γεώργιου Σταυρόπουλου.

Τον Ψ.Α., ο οποίος ορίστηκε ειδικός σύμβουλος στο πολιτικό γραφείο της υφυπουργού Εσωτερικών Θεοδώρας Τζάκρη επί υπουργίας Γ. Ραγκούση. (Τον συγκεκριμένο συναντάμε και ως μέλος στην επιτροπή αναμόρφωσης του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης με συντονιστή τον Π. Νομικό!)

Την Π.Ε., υπάλληλο, η οποία τοποθετήθηκε ως ειδική συνεργάτις στη Γενική Γραμματεία της κυβέρνησης επί πρωθυπουργίας Γ. Παπανδρέου.

Τη Χ.Χ., υπάλληλο του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, η οποία αποσπάστηκε τον περασμένο Αύγουστο στο πολιτικό γραφείο του υπουργού Εργασίας Γιάννη Βρούτση.

Τον Κ.Π., υπάλληλο, ο οποίος από βουλευτικό γραφείο διορίστηκε στις 5 Νοεμβρίου 2002 σε προσωποπαγή θέση στη Βουλή και λίγες μέρες μετά, στις 26 Νοεμβρίου, μετατάχθηκε στο Ταμείο Παρακαταθηκών & Δανείων.

Την Α.Ν., ιδιαιτέρα γραμματέα του ειδικού γραμματέα του ΣΕΕΔΔ.

Πληροφορίες κάνουν, επίσης, λόγο και για αρκετά κομματικά στελέχη και των τριών κομμάτων της συγκυβέρνησης.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση δύο υπαλλήλων οι οποίες συνυπηρετούσαν σε ελεγκτικό μηχανισμό πρωτοκλασάτου υπουργείου. Η πρώτη με 25 χρόνια προϋπηρεσία και δύο μεταπτυχιακά και η δεύτερη κομματικό στέλεχος της ΔΗΜΑΡ, με τη μισή προϋπηρεσία χωρίς μεταπτυχιακά. Προσέλαβαν τη δεύτερη…

Πήραν επίσης υπάλληλο της οποίας ο σύζυγος εργάζεται στο γραφείο τού νυν υπουργού Δημόσιας Τάξης Νίκου Δένδια.

Με ποια εχέγγυα ανεξαρτησίας και αντικειμενικότητας θα κάνουν όλοι αυτοί τους ελέγχους και με ποια αμερόληπτα κριτήρια θα αξιολογήσουν τους δημοσίους υπαλλήλους; Με το κριτήριο του κομματικού «ομόσταβλου» ή με αυτό του ψηφοφόρου «του υπουργού μας»;

Στον αντίποδα:

Σε αντιδιαστολή με τις πρακτικές του ΣΕΕΔΔ, το υπουργείο Οικονομικών σε προκήρυξη για 90 οικονομικούς επιθεωρητές, που υπογράφεται από τον υφυπουργό Γ. Μαυραγάνη, στις 6/12/2012, έθεσε ως απαράβατο όρο για τους υποψηφίους «να μην υπηρετούν ή έχουν υπηρετήσει κατά την προηγούμενη πενταετία με οποιαδήποτε ιδιότητα σε γραφεία μελών της κυβέρνησης, υφυπουργών, γενικών ή ειδικών γραμματέων, κομμάτων και βουλευτών». Οι αρμόδιοι του ΣΕΕΔΔ δεν είχαν την ευαισθησία να βάλουν παρόμοια ρήτρα στην προκήρυξή τους».

Στη συνέχεια ο βουλευτής μιλάει για φαυλότητα κλπ, αλλά αυτό δεν έχει σημασία.

Ούτε έχει και μεγάλη σημασία το πώς επελέγησαν οι συγκεκριμένοι επιθεωρητές, αφού έτσι γίνονταν πάντα και έτσι θα συνεχίσει να γίνεται στο δημόσιο αναφορικά με τις διάφορες  θέσεις φιλέτα…

Σημασία όμως έχει ότι αν αυτά όλα είναι αλήθεια, τότε αυτοί οι συγκεκριμένοι, εκλεκτοί ή μη, και άθελά τους ή μη, έχουν δημιουργήσει ένα τεράστιο κλίμα ανασφάλειας σε όλους ανεξαιρέτως τους δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι αντί να δουλεύουν (έστω όσο δούλευαν) κατέβασαν τα μολύβια, και περιμένουν την έφοδο…

Και αν αυτό συνδυαστεί  με την τελευταία μόδα που θέλει να τίθενται σε αργία όσοι υπάλληλοι δέχονται μήνυση για το οτιδήποτε… καταλαβαίνετε τι φόβος υπάρχει.

Δυστυχώς όμως, όπως έγραψα κι άλλη φορά, το δημόσιο δεν λειτουργεί έτσι.

Τι να τον κάνεις τον υπάλληλο που έρχεται και φεύγει στην ώρα του, κοιτάζοντας ενδιάμεσα τα ντουβάρια, κυνηγώντας μύγες, και παίζοντας πασιέντζες στο κομπιούτερ;

Το δημόσιο λειτουργεί, όσο λειτουργεί, χάρη σε μια μειοψηφία υπαλλήλων με φιλότιμο, που για αυτούς δεν υπάρχουν ωράρια.

Και χάρη σε κάποιους εξαιρετικούς, που σε τρεις μόνο ώρες μπορούν να προσφέρουν ουσιαστικά όσα άλλοι συνάδελφοί τους σε ένα ολόκληρο πενθήμερο… και αν!

Και το κακό είναι ότι όλοι πληρώνονται το ίδιο…

Έτσι δυστυχώς είναι το δημόσιο, και για να αλλάξει χρειάζονται διαρθρωτικές τομές, συνεχής αξιολόγηση, αξιοκρατία στις προσλήψεις και στις κρίσεις προαγωγών, διαφοροποίηση αμοιβών, ουσιαστική και τυπική εξουσία των προϊσταμένων, ξήλωμα της κομματοκρατίας, απομόνωση των αφισοκολλητών (που αυτοί κάνουν κουμάντο), και άλλα τέτοια δύσκολα (μαζί με τεστ IQ, και ψυχολογικές πάνω απ’ όλα αξιολογήσεις).

Δεν λύνεται ο χρόνιος αυτός γόρδιος δεσμός με αιφνιδιαστικές εφόδους, και με κλίμα τρόμου.

Ούτε θέλω να πιστεύω πως αυτό είναι η θέληση του Σαμαρά, που έχει ένα άλλο όραμα για την Ελλάδα.

Οι συγκεκριμένες μέθοδοι το μόνο που κάνουν είναι να στρέφουν μαζικά τους δημοσίους υπαλλήλους (και τις οικογένειές τους) προς τις αγκάλες του σέξι Αλέξη (που όλα τα συγχωρεί) και του ψεκασμένου Πάνου (που όλα θα τα λύσει δια της αγίας επιφοίτησης).

Για αυτό και πρέπει σήμερα κιόλας να μπει ένα φρένο στο θέατρο αυτό του παραλόγου που απλά βυθίζει σε περισσότερη ανυποληψία και λιγότερη ακόμη αποτελεσματικότητα το ούτως ή άλλως προβληματικό δημόσιο μας …

Αν υπάρξει η θέληση και η πολιτική βούληση, με λίγη σκληρή προσπάθεια και με υπομονή, μπορούμε σε πέντε δέκα χρόνια από σήμερα να είμαστε περήφανοι για τον δημόσιο τομέα μας.

Όχι όμως έτσι όπως πάει να γίνει σήμερα με οριζόντιο κυνηγητό.

Strange Attractor

Με στοιχεία από το μπλογκ Αυτοδιοίκηση