Κελεπούρια από το πουθενά

Θα σας πω μια μικρή ιστορία που έμαθα πριν λίγες μέρες. Ιδιότητες και νούμερα θα αλλάξουν ελαφρώς για να μη θιχτεί κάποιος εμπλεκόμενος.

Συναντάται αιρετός κρατικός προϊστάμενος και το επιτελείο του με συνδικαλιστές υπηρεσίας που υπάγεται στη διοίκησή του. Όλα κυλούν όμορφα κι ωραία, και από τις δυο πλευρές δείχνει να υπάρχει συνεννόηση (λόγω του χαρακτήρα του πολιτικού ανδρός, όπως παραδέχτηκε αλλοϊδεάτης του συνδικαλιστής), μέχρι που φτάνουν σε ένα δόκιμο και δίκαιο ζήτημα.

Η εν λόγω υπηρεσία προσέφερε ένα αξιοσέβαστο ποσοστό των εσόδων της διευρυμένης διοικητικής μονάδας στην οποία ανήκε, αλλά είχε το μισό (κατ' αντιστοιχία) ποσοστό υπαλλήλων. Οπότε τέθηκε το αίτημα να μεταφερθούν κάποιοι υπάλληλοι στην εν λόγω υπηρεσία, ώστε να επιτελείται καλύτερα το έργο της. Είναι γνωστή η "αγάπη" μου για το συνδικαλισμό και το δημόσιο, οπότε όταν σας λέω πως το εν λόγω αίτημα ήταν λογικότατο, το λέω σοβαρά.

"Αν είστε τόσοι είναι καλά?", ρώτησε στο περίπου ένας εκ των ανθρώπων της διοίκησης τους συνδικαλιστές, δίνοντάς τους ένα νούμερο το οποίο θεωρήθηκε ικανοποιητικό.

"Άρα θα κοιτάξουμε να μεταφέρουμε 50 (λέμε ένα νούμερο) άτομα σε εσάς."

"70 θέλετε να πείτε."

"Μα αφού ρε παιδιά είστε τόσοι στην υπηρεσία."

Και εκεί κοκαλώνουν οι της υπηρεσίας.

"Ξέρετε, είμαστε 20 λιγότεροι από αυτό το νούμερο που λέτε."

"Και οι υπόλοιποι 20 που ξέρουμε εμείς?"

Μπίνγκο!

Κι έτσι στο ξεκούδουνο, προέκυψαν 20 φαντάσματα! Η ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή και κινητοποιήθηκε άμεσα η κεντρική διοίκηση για να βρει τι παίζει: λογιστικό λάθος? κοπανατζήδες? μισθοδοτούμενα καλικαντζάρια?

Και είμαι σίγουρος ότι πολλές ιστορίες αυτού του είδους εκτυλίσσονται συχνά πυκνά αυτόν τον καιρό. Δυστυχώς θα μας πάρει πολύ καιρό να στρώσουμε αυτό το ρημάδι το ελληνικό δημόσιο.

Αλλά θα το στρώσουμε πανάθεμά το...

TopGunZ