Όταν η φύση έχει κέφια… (και οι Beatles ρέντα).

Παρακολούθησα πριν από λίγο το παρακάτω βίντεο, που δείχνει 22 λεπτά απόλυτης ποδοσφαιρικής μαγείας από τον αξεπέραστο αυτόν παίκτη ονόματι Lionel Messi, και με έπιασαν τα φιλοσοφικά μου….

Μεταξύ άλλων, σκέφτηκα το πόσο λίγοι είναι όλοι οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές, ακόμη και οι παγκοσμίου επιπέδου, όταν έχουν να αντιπαρατεθούν, ή να συγκριθούν με τον νεαρό αυτό Αργεντίνο ημίθεο.

Διότι, σε 20-30-50 χρόνια από σήμερα, το συγκεκριμένο βίντεο θα συνεχίζει να παίζεται, και να ξεσηκώνει τους λάτρεις του θεϊκού ταλέντου του  Messi, με όλους τους αντιπάλους αμυντικούς (και μη) οι οποίοι παρελαύνουν στην οθόνη ξεφτιλιζόμενοι από αυτόν, να μην είναι πλέον τίποτα άλλο παρά κάποιες ξεχασμένες ανώνυμες φιγούρες,  που απλά συμπληρώνουν ως κομπάρσοι τον πίνακα ζωγραφικής, ή τον ξέφρενο χορό του πρωταγωνιστή ζογκλέρ!

Και όμως, δεν μιλάμε για τυχαίους ποδοσφαιριστές.
Πρόκειται για την αφρόκρεμα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, ο καθένας εκ των οποίων πέτυχε το απόλυτο όνειρο του κάθε ποδοσφαιριστή, να παίζει δηλαδή στο ισπανικό πρωτάθλημα, ή στο Μουντιάλ, και ο καθένας εκ των οποίων είναι τουλάχιστον δισεκατομμυριούχος, και σίγουρα οδηγάει Φερράρι.

Μερικοί μάλιστα εξ αυτών, που βλέπουμε να γελοιοποιεί ο μεγάλος, αξίζουν ο καθένας σε χρήμα περισσότερο από πολλές συνολικά ομάδες (ΠΑΕ) της χώρας  μας!

Και όμως… μπροστά στον Messi ο καθένας από αυτούς τους φτασμένους είναι απλά ένας ακόμη σάκος του μποξ!

Διότι ο «μικρός» αποδεικνύει έμπρακτα το τι μπορεί να κάνει η φύση (ή ο Θεός) όταν πραγματικά έχει κέφια.

Προσφέροντας απλόχερα ένα «εξωγήινο» ταλέντο, ένα θεϊκό χάρισμα σε έναν, κατά τα άλλα, συνηθισμένο σε όλα του πιτσιρίκο,  ο οποίος μάλιστα είχε να αντιμετωπίσει και σοβαρά προβλήματα υγείας ως τα εφηβικά του  χρόνια.

Σήμερα, το κοντό αυτό καχεκτικό παιδάκι από την Αργεντινή, όχι μόνο είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του κόσμου, αλλά παράλληλα και ένας πολύ καλός οικογενειάρχης, και άψογος χαρακτήρας, με αγαθοεργίες, κλπ.

Χαλάλι του. Και εύγε.

Και κλείνοντας αυτόν τον προσωπικό φόρο τιμής στο απίθανο ταλέντο του Lionel, δεν μπορώ  να μη σκεφτώ το πόσο άδικη ήταν η ζωή στον δικό μας Messi, τον Βασίλη Χατζηπαναγή, που για εμένα τουλάχιστον ήταν ισάξιος του  σε ποδοσφαιρικό ταλέντο και ευφυία.

Με μόνο αρνητικό παράγοντα τις δυο και κάτι δεκαετίες που ο  Βάσια γεννήθηκε νωρίτερα!

Και που εξαιτίας αυτού και μόνο του γεγονότος, έχασε την ευκαιρία όχι μόνο να δοξαστεί σε παγκόσμιο επίπεδο όπως του άξιζε, αλλά και να ζει πλουσιοπάροχα ως οιονεί δισεκατομμυριούχος.

Μια περίπτωση δηλαδή που μου θυμίζει μια άλλη, που αν είναι αλήθεια, τότε πρέπει να είναι το άκρον άωτον της ατυχίας όλων των εποχών.

Αναφέρομαι σε έναν από τους αρχικούς τέσσερις Μπιτλς, τον Πιτ Μπέστ, ο οποίος ήταν ο μόνος που είχε γυναίκα και παιδί, και δούλευε ως γαλατάς, όταν ξεκινούσαν τα σκαθάρια.

Η πρόταση που είχαν για να πάνε στο Αμβούργο, δεν του καλοάρεσε, αφού δεν ήθελε να χάσει τη πρωινή του δουλειά, οπότε και τους παράτησε. 

Με αποτέλεσμα οι Μπιτλς να βάλουν αγγελία στην τοπική εφημερίδα, αναζητώντας εκτάκτως ντράμερ, και να προσλάβουν τον (κωλόφαρδο) Ρίνγκο Σταρ.

Στην συνέχεια πήγαν στο Αμβούργο, και τα υπόλοιπα τα γνωρίζουν και οι πέτρες…

Αν όμως ήμουν εγώ στη θέση του γκαντέμη και σούπερ άτυχου πρώην Μπίτλ, σίγουρα θα σκεφτόμουν σοβαρά την αυτοκτονία.
Επαναλαμβάνω: Αν είναι αληθινή η ιστορία.

Όπως και νά' χει: Σε λα βι….

Strange Attractor