Κάποιοι βάλθηκαν να μας τρελάνουν.

Κάποιοι, και μάλιστα επίδοξοι κυβερνώντες μας, βλέπε ΣΥΡΙΖΑ, βάλθηκαν να μας τρελάνουν.

Και μάλιστα με αφορμή δυο εντελώς άσχετα μεταξύ τους γεγονότα, τα οποία τώρα προσπαθούν να καπηλευθούν, για ίδιον μικροπολιτικό όφελος.

Θεωρώντας ότι ο κόσμος τρώει κουτόχορτο.

Από αυτό που του σερβίρουν άφθονο.

Και ίσως να μην έχουν άδικο, ως προς το κουτόχορτο, αφού παρά τις επανειλημμένες πατάτες του, παρά τις συνεχόμενες γκάφες του Αλέξη, παρά τις ακραίες απόψεις στελεχών του, υπάρχουν ακόμη συμπολίτες μας που τους δίνουν δημοσκοπική ώθηση.

Και αυτοί το παίρνουν επάνω τους, προχωρώντας σε κάθε είδους ακαταλόγιστο.

Για παράδειγμα οι εξεγέρσεις στην Στοκχόλμη και στην Κωνσταντινούπολη.

Η μεν πρώτη έγινε από μετανάστες και λαθρομετανάστες, από αυτούς δηλαδή που εδώ στην Ελλάδα το μοναδικό στήριγμα και αποκούμπι τους είναι ο… ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτοί έκαψαν την Στοκχόλμη, και οι ίδιοι θα κάψουν και την Αθήνα, αν ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίσει την πορεία που διάλεξε.

Μια πορεία άρνησης για την άρνηση, και  στήριξης της κάθε είδους παραβατικότητας.

Από τα χατζάρια των Αφγανών, ως τα καλάσνικοφ των μπούληδων των βορείων προαστίων.

Και αντί να αντιληφθούν εκεί στην Κουμουνδούρου, ότι τα γεγονότα της Σουηδίας απλά επιβεβαιώνουν το άτοπο της δικής τους πολιτικής κοσμοθεωρίας, και αντί να το βουλώσουν, αφού η ονειρεμένη πολυπολιτισμικότητα κατάντησε εφιάλτης, άρχισαν να μιλάνε για λαϊκή εξέγερση εναντίον του κεφαλαίου, και άλλες τέτοιες τρίχες κατσαρές.

Βλέπουν δηλαδή αυτό που θέλουν να δουν, κλείνοντας τα μάτια στην αλήθεια.

Η οποία δεν τους βολεύει.

Όσον αφορά στην Κωνσταντινούπολη, εκεί λίγο μπερδεύτηκαν.

Βασικά, αυτό που συμβαίνει στην Πόλη, έχει να κάνει με την καταπίεση που αισθάνονται οι κοσμικοί, και οι «εκσυγχρονιστές» κεμαλικοί, απέναντι στην αναμφισβήτητη κυριαρχία των ισλαμιστών του Ερντογάν, που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει.

Και που αργά αλλά σταθερά χτίζει εκ νέου μια Οθωμανική αυτοκρατορία, η οποία όμως βρίσκεται μόνο μέσα στο σαλεμένο του (σε αυτό το ζήτημα) μυαλό.

Τα γεγονότα της Τουρκίας δεν έχουν να κάνουν ούτε με την φτώχεια, ούτε με το κεφάλαιο, ούτε με την ανεργία, ούτε με  την οικονομική κρίση.

Η Τουρκία αποτελεί (καλώς ή κακώς) μια οικονομική ατμομηχανή ραγδαίας ανάπτυξης.

Οπότε, ότι συμβαίνει εκεί, δεν έχει σχέση με τα φληναφήματα του ΣΥΡΙΖΑ που μιλάει για «τουρκική άνοιξη», και για «αντίσταση στην παγκοσμιοποίηση».

Και να θυμίσουμε ότι η «αραβική άνοιξη» αφορούσε στην αντίδραση των φανατικών και μη μουσουλμάνων απέναντι στα κοσμικά (δικτατορικά) καθεστώτα της Μ. Ανατολής και της Β. Αφρικής.

Στην Τουρκία έχουμε το αντίθετο.

Οπότε, τι μας τσαμπουνάει ο Λαφαζάνης και οι υπόλοιποι «σωτήρες»;

Καταλαβαίνω ότι η αρχική στροφορμή που απέκτησε ο ΣΥΡΙΖΑ λόγω του μνημονίου, κόλλησε.

Έπιασε ταβάνι, και τώρα η φούσκα αυτή … ξεφουσκώνει.

Στην ουσία, ο Αλέξης είναι ένας επαναστάτης χωρίς αιτία.

Τα τεκταινόμενα της Κύπρου, η οποία για μερικά 24ωρα έζησε το όραμα του Τσίπρα, ξύπνησαν πολλούς Έλληνες, οι οποίοι αντελήφθησαν τι ακριβώς μας περιμένει αν ποτέ αναλάβουν την διακυβέρνησή μας οι συνιστώσες.

Και δυστυχώς για αυτούς, ο Σαμαράς, παρά τα χίλια μύρια εμπόδια, βγάζει δουλειά.

Μέσα σε ένα μόνο χρόνο από τότε που ανέλαβε.

Και που αν είχε αναλάβει ο Αλέξης, θα σφαζόμαστε στους δρόμους ή από τους λαθρομετανάστες με τα χατζάρια, ή μεταξύ μας για ένα σακί φακές … Αιγύπτου (κι αυτό διότι η βοήθεια από την Βενεζουέλα κόλλησε στον δρόμο).

Αν λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ αποφασίσει ποτέ να σοβαρευτεί, καλά θα κάνει να λάβει υπόψη τις αποτυχίες του, όπως στη περίπτωση της Κύπρου, ή στις προσδοκίες της Βενεζουέλας του Τσάβεζ (που αυτή τη στιγμή λιμοκτονεί), και να κάτσει στα αβγά του, αν όχι στηρίζοντας την κυβέρνηση, τουλάχιστον μη της βάζοντας τρικλοποδιές.

Και παράλληλα, καλά θα κάνει να ερμηνεύσει σωστά τα όσα συμβαίνουν στην Στοκχόλμη και την Κωνσταντινούπολη (άλλωστε διαθέτει την διεθνολόγο!! Δούρου), και να μην καταναλώνεται σε παπαριές.

Έχει άλλωστε τόσα και τόσα προβλήματα να αντιμετωπίσει στο εσωτερικό του, όπου ο Πάντζας σήκωσε μπαϊράκι, η Ρόζα δυσανασχετεί, και ο Στρατούλης απειλεί με διάσπαση, που του φτάνουν του Αλέξη για 2-3 χρονάκια.

Μετά βλέπουμε.

Προς το παρόν η Ελλάδα βαδίζει μια χαρά.

Χωρίς την βοήθειά του… ευτυχώς.

Strange Attractor