Οι δικές μας ξεβράκωτες.

Η δική μας Λεωφόρος της Δύσης, δεν βρίσκεται σε κανένα Los Angeles, κάτω από τα φωταγωγημένα γράμματα Hollywood.

Δεν αφορά σε πραγματικά μεγάλους σταρ όπως ήταν η Νόρμα, η Γκλόρια Σουάνσον, στην ταινία, για να έχει φτάσει σε μια κορυφή για λίγους και να έχει πολύ χώρο για να κατρακυλήσει ηθικά και ψυχικά.

Η δική μας Sunset Boulevard βρίσκεται διπλά στις παραλίες, περνά πάνω ακριβώς απ' τις νοικιασμένες, πανάκριβες, σα δυάρια στα Σεπόλια, ξαπλώστρες της Μυκόνου, της Ρόδου, της Κρήτης.

Φοράει μπικίνι, ρουφάει την κοιλιά της, βάφεται πριν κάνει ηλιοθεραπεία, καραδοκεί να περάσει φωτογράφος να την τραβήξει φωτογραφία την ώρα που τα επίμαχα σημεία της είναι πιο φανερά από ποτέ, ανεβάζει μόνη της στα social media, τον εαυτό της, ημίγυμνο, ξετσίπωτα προς ικανοποίηση τάχα των θαυμαστών στα ΚΨΜ και στους στρατώνες τους, αλλά στην ουσία για να συντηρεί την ύπαρξη της, να ουρλιάζει το απεγνωσμένο της «παρούσα» στο απουσιολόγιο κοσμικών, σε μια Ελλάδα που μόνο ο 1 στους 10 κάνει διακοπές και που αδιαφορεί για το αν η νεαρή τραγουδίστρια παραθερίζει στο Γαϊδουρονήσι, η πιο σιτεμένη γομώνεται και το δείχνει, η παρουσιάστρια είναι όμορφη και στα 40κατι της, το μοντέλο είναι «πιο ευτυχισμένο από ποτέ» (σ.σ: και πιο ξέκωλο επίσης), η σχεδόν ηθοποιός δραπετεύει απ' τις παραστάσεις (σ.σ: και απ' τα ρούχα!).

Και όπου κι αν κοιτάξεις, μια αδιάκοπη έκθεση γυμνών μελών, ένα σφυροκόπημα από μπούστα και οπίσθια και αποτριχώσεις, ένα φελινικό επιθετικό τοπίο, όπου οι άνθρωποι έχουν όλοι μαστούς φουσκωτούς στα χειρουργεία και στους μοστράρουν στα μούτρα!

Δουλειές οι περισσότερες απ' αυτές, δεν έχουν πια!

Οι όμορφες μέρες του Αύγουστου, με τα συμβόλαια και τις κλεισμένες δουλειές είναι παρελθόν!

Η κρίση δε χτύπησε μόνο τη μεσαία –κάποτε- τάξη και δεν ισοπέδωσε την εργατική! Χτύπησε και τις λουσαρισμένες απ' τους πλαστικούς καλλονές, συντηρημένες απ' την τηλεόραση και τα ιλουστρασιόν έντυπα, τότε που ήταν και φτηνό το χαρτί και βγαίνανε πολλά και σε καλή –χιονάτη- ποιότητα.     

Αρκεί να είναι στο προσκήνιο, όλες αυτές οι γυμνές γυναίκες.

Αρκεί μη ξεχαστούν!

Μπροστά στην στιγμιαία προβολή, ας είναι και ξεβράκωτη, κάθε ηθική αρχή κονιορτοποιείται. 

Και συντηρείται η ψευδαίσθηση πως η δόξα του παρελθόντος είναι ακόμα καλογυαλισμένη και κερδοφόρα. Τόσο, που να τυφλώνει τις ίδιες και να αδυνατούν να προσέξουν τα αυτονόητα.

Φυσικά και το κοινό θα κοιτάξει το τσίτσιδο κορμί!

Φτώχυνε μεν, αλλά οι ορμόνες του εκρύγνουν ακόμα.

Δεν εκτιμά αυτό που βλέπει!

Δεν προσέχει καν ποια είναι στο πρόσωπο η γυμνή!

Κοιτάζει τα μέλη της, τα βγαλμένα στις αγορές των συμβολαίων, σα σφαγείο!

Και είναι υλικό για προσωπική εκτόνωση, πράγμα όχι κακό, ίσα - ίσα, αλλά αδιάφορο του στόχου των γυμνών που απλά επιθυμούν να υπάρχουν. 

Η Νόρμα – Σουάνσον στην ταινία «Η λεωφόρος της Δύσης», ξεπεσμένη, θλιβερή, αξιολύπητη είχε φτιάξει τη δική της πραγματικότητα.

«Παραμένω μεγάλη» έλεγε, «οι ταινίες έχουν μικρύνει»!

Αντίστοιχα όλες αυτές, οι τάχα ανέμελες, τάχα διάσημες, τάχα επίκεντρο του κόσμου κυρίες, αδυνατούν τσιτσίδι παντού εις το όνομα της προβολής, να καταλάβουν πως το ίδιο υποστήριζαν: «Παραμένουν μεγάλες, μόνο που η διασημότητα έχει αυτοκτονήσει»… πιθανόν με τα κορδονάκια απ' το στριγκάκι του μαγιό τους!

Αλεξάνδρα Τσόλκα

NewPost