Ο σνομπισμός...

Για την ιστορία, αυτός ο αγγλικός όρος εμφανίστηκε τον 19ο αιώνα στο πανεπιστημιακό λεξιλόγιο.

Υπ’ αυτή την έννοια μπορεί σε κάποιους ημεδαπούς κύκλους να θεωρείται έως και... προοδευτικός όρος!

Αλλά από ποιους φοιτητές;

Από τα βλαστάρια της Οξφόρδης και του Κέμπριτζ, που χρησιμοποιώντας το λατινικό sine nobilitate (χωρίς ευγένεια) έκαναν την περίφημη σύντμηση “s.nob.” για όσους φοιτητές δεν ήταν αριστοκράτες.

Στη συνέχεια ο όρος μετεξελίχθηκε σ αυτό που όλοι αντιλαμβανόμαστε ως snob άνθρωπο, αυτόν δηλαδή που κρίνει τον άλλον με βάση την κοινωνική του θέση και ευρύτερα αυτόν που αισθάνεται υπεροχή, ανωτερότητα απέναντι σε όσους θεωρεί κατώτερους ως προς τη μόρφωση, την ευφυΐα, τον πλούτο, την ομορφιά, την αισθητική, τη φυλή κλπ.

Λοιπόν ναι, ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι τηλεπωλητής βιβλίων.

Αλλά αυτός ο προσδιορισμός, αν χρησιμοποιηθεί με τη snobbery εκδοχή, απαξιώνει κάτι.

Τι; Το επάγγελμα;

Είναι ένα μη ευγενές επάγγελμα σε αντίθεση με κάποιο άλλο, όπως π.χ. του αρχιτέκτονα ή του πολιτικού μηχανικού;

Είναι μη ευγενές επάγγελμα σε αντίθεση με αυτό του κατ’ επάγγελμα πολιτικού;

Δεν το καταλαβαίνω αυτό, και ειδικά όταν ακούγεται από τα χείλη ενός “προοδευτικού” πολιτικού, νέου και ακομπλεξάριστου, όπως ο Αλέξης Τσίπρας.

Είναι μια πέρα ως πέρα λάθος “ατάκα”, η οποία παραπέμπει στα παραπάνω και δεν έχει καμία απολύτως έδραση.

Εκτός κι αν αποφάσισε η αριστερά σ’ αυτόν τον τόπο να δημιουργήσει έναν δικό της κώδικα ευγενείας με δικά της κριτήρια και αντίστοιχο κοινωνικό status.

Αν ναι, ας ορίσει ποια επαγγέλματα είναι “ευγενή” και ποια όχι, ποιοι έχουν πιστοποιητικά nobilitatis και ποιοι είναι πλέμπα, κατώτεροι, λαουτζίκος, ώστε να καταλάβουμε κι εμείς το σκεπτικό.

Αλλά δεν νομίζω να ισχύει κάτι τέτοιο.

Ισχύει η μέθη της απότομης ανόδου και η αφ’ υψηλού θέαση από κει πάνω.

Μαριάνα Πυργιώτη

Μακεδονία