Είμαστε ακόμη ζωντανοί….

Κάποτε είχα γράψει  ότι ο Σαμαράς είναι το μοναδικό ανάχωμα στο επερχόμενο τσουνάμι.

Στη μέση του οποίου είμαστε σήμερα, και το οποίο παρασέρνει τα πάντα.

Κυριολεκτικά.

Από την εποχή που το έγραψα, πολλά έχουν αλλάξει.

Και πάνω απ όλα η στάση του ίδιου του Σαμαρά, που μαθαίνοντας, και γνωρίζοντας πράγματα τα οποία οι υπόλοιποι λογικά αγνοούσαμε, έκανε στροφή πριν από τις εκλογές, με αποτέλεσμα να χαρακτηριστεί «μνημονιακός» και πολλοί, ακόμη και παραδοσιακοί νεοδημοκράτες, να στραφούν εναντίον του, πυκνώνοντας  τις τάξεις των «αγανακτισμένων», των «ψεκασμένων», και των λοιπών μελανιασμένων που ονειρεύονται επανάσταση και … μονομερή καταγγελία του μνημονίου!

Η δική μου άποψη όμως παραμένει ως είχε, ότι δηλαδή καλώς ή κακώς ο συγκεκριμένος πολιτικός είναι ο μόνος που έχει τις ικανότητες, και την πραγματική διάθεση  να μας βγάλει από το τέλμα της κρίσης, όντας στο ευρώ.

Τα άλλα όλα , έξοδος από την ευρωζώνη, δραχμή, ανέξοδη επαναστατική ρητορεία κλπ θα ήταν εύκολα, ακόμη και για μένα.

Χωρίς όμως κανένα θετικό αποτέλεσμα.

Τουναντίον μάλιστα…

Και παρά τα κάποια (αρκετά) λάθη, κυρίως επικοινωνιακά, της κυβέρνησης, η ουσία είναι ότι παραμένουμε στο ευρώ, συνεχίζει να λειτουργεί το κράτος, και αν όλα πάνε καλά, σε λίγο θα έχουμε ένα πρωτογενές πλεόνασμα, και ίσως ένα γενναίο κούρεμα του χρέους.

Όλα τα άλλα τα επιμέρους ,π.χ. πλειστηριασμοί κατοικιών, φόροι, περικοπές μισθών, κλπ είναι ένα αναπόφευκτο γαϊτανάκι, που όσο χρωστάμε σε τρίτους, θα είμαστε αναγκασμένοι να υπομένουμε.

Και όσο νωρίτερα το καταλάβουμε όλοι, τόσο καλύτερα για όλους…

Παρά την κάποια αισιοδοξία όμως, δυστυχώς, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό μέτωπο, οι εξελίξεις δεν εξαρτώνται από τον πρωθυπουργό.

Στο εσωτερικό έχει να παλέψει με θηρία.

Έχει την εσωκομματική του αντιπολίτευση, έχει τα βαρίδια της συγκυβέρνησης, και έχει απέναντί του το θηρίο, δηλαδή τον Τσίπρα, που προκειμένου να προκαλέσει το χάος υπόσχεται τα πάντα στους πάντες…

Και το χειρότερο; Πολλοί συνέλληνες μασάνε!

Ακόμη και μη αριστεροί.

Άσχετα βέβαια αν η αριστερά του Τσίπρα δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική αριστερά, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…

Για να μη μιλήσω και για την Χρυσή Αυγή, που μας έχει κάνει περίγελο σε ολόκληρη την υφήλιο.

Κάνοντας λοιπόν μια αναδρομή σε αυτόν τον τελευταίο χρόνο που «κυβερνά» ο Σαμαράς, εν μέσω φουλ κρίσης, και εν μέσω ενός ρευστού φλεγόμενου γεωπολιτικού περιβάλλοντος, το δικό μου συμπέρασμα είναι ότι σε γενικές γραμμές τα πάμε καλά.

Με την έννοια ότι είμαστε ακόμη ζωντανοί.

Σε πείσμα κάποιων ανεγκέφαλων που ονειρεύονταν αραβικές ανοίξεις, νοτιοαμερικανικές επαναστάσεις, και ρεβίθια … Τουρκίας.

Σίγουρα η επιστροφή στην ανάπτυξη αργεί.

Σίγουρα η ανεργία κορυφώνεται.

Σίγουρα μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων μαραζώνει χωρίς στην ουσία να φταίει…

Και σίγουρα υπάρχει πάντα ο κίνδυνος μιας σπίθας που θα προκαλέσει γενική πολιτική αστάθεια στη χώρα.

Οι πράκτορες του χάους καραδοκούν.

Το φθινόπωρο άλλωστε προβλέπεται καυτό.

Θα μπορούσε όμως, ακόμη και το παρόν μας,  να είναι ήδη στάχτη, αν δεν γίνονταν αυτή η ηρωική προσπάθεια που κάνει η κυβέρνηση παίζοντας με σημαδεμένη εκ των προτέρων τράπουλα, την οποία μοιράζουνε εχθροί μας, και με αντιπάλους κάποιους επαγγελματίες του τζόγου.

Μένουν ακόμη πολλά να γίνουν.

Σκεφτείτε όμως με τι έχει να τα βάλει ο Σαμαράς.

Με τι κατεστημένα συμφέροντα, συντεχνίες, και ομάδες.

Κάθε του βήμα στη πολιτική κονίστρα είναι σαν να περπατάει σε ναρκοπέδιο.

Ή  σε αναμμένα κάρβουνα.

Σαν να είναι αναστενάρης… και χωρίς την βοήθεια κανενός Αγίου.

Και από μακριά να τον πυροβολούν μεθυσμένοι ελεύθεροι σκοπευτές.

Ούτε ψύλλος στον κόρφο του…

Παρόλα αυτά, συνεχίζει ακάθεκτος, και προσωπικά συνεχίζω να τον εμπιστεύομαι, και όχι για τίποτα άλλο, αλλά κυρίως διότι έχω την δυνατότητα (λόγω αναπτυγμένης φαντασίας) να μπορώ να δω μπροστά, δηλαδή την εναλλακτική λύση του Αλέξη.

Η οποία για εμένα τουλάχιστον είναι συνώνυμη του χάους και της καταστροφής.

Οπότε, άσχετα αν πολλοί έχουν απογοητευτεί και λιποψυχήσει, και αν έχουν παραδοθεί (ανθρώπινο είναι) σε αυτή τη δύσκολη πορεία, προσωπικά πιστεύω ότι με τον Σαμαρά η χώρα θα ορθοποδήσει.

Και θα παραμείνει στο ευρώ.

Αλλιώς πάνε χαμένα 2-3 χρόνια σκληρών θυσιών, και επιστρέφουμε στην παλιά καλή Ελλάδα της δραχμής, και των … βίντεο των πέντε μηνιάτικων (με γραμμάτια του 30%).

Άλλωστε στα δύσκολα φαίνονται οι πραγματικοί ηγέτες, αλλά και οι πραγματικοί Έλληνες.

Και όσον αφορά στα διάφορα λάθη και ολισθήματα, σοβαρά και μη, να μη ξεχνάμε ότι και ο Σαμαράς είναι άνθρωπος, αλλά και όλοι όσοι  τον περιβάλλουν, σε επίπεδο κυβερνητικό και μη, είναι κι αυτοί άνθρωποι.

Με ότι αυτό σημαίνει.

Strange Attractor

ΥΓ- Εν όψει της επερχόμενης ΔΕΘ, θα ήθελα να παρακαλέσω για ακόμη μια φορά τον πρωθυπουργό να δώσει λίγη περισσότερη βαρύτητα στη Θεσσαλονίκη, και να διαθέσει μια δυο μέρες σε αυτήν και τα όποια της προβλήματα.

Αν μη τι άλλο, για να μας δείξει ότι καταλαβαίνει.

Διότι όπως όλα δείχνουν σήμερα, η συμπρωτεύουσα έχει αφεθεί στο έλεος του Βενιζέλου του 6%, ο οποίος και παίζει μπάλα χωρίς κανέναν αντίπαλο…

Και αυτό είναι κρίμα.