Δεν πληρώνω… δεν πληρώνω!

Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μη μάθουμε ποτέ τι πραγματικά συνέβη τη μοιραία εκείνη μέρα που ο άτυχος 19χρονος Θανάσης Κανούτης από το Περιστέρι έχασε τη ζωή του πέφτοντας από το τρόλεϊ.

Αν στο θάνατό του εμπλέκεται ο ελεγκτής του τρόλεϊ, τότε η δικαιοσύνη πρέπει να κάνει το καθήκον της και να τον τιμωρήσει.

Ο κάθε λογικός άνθρωπος πρέπει να συμφωνεί σε αυτό.

Το γεγονός αυτό παραμένει τραγικό και άδικο ακόμα και αν κανένας δεν ευθύνεται για τον συγκεκριμένο θάνατο και το όλο συμβάν δεν ήταν παρά μια άτυχη στιγμή για το νεαρό.

Τα συλλυπητήρια στην οικογένεια είναι το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς.

Από την άλλη τα περισσότερα που συνεχίζουν να γράφονται και να λέγονται είναι παραπάνω από αστεία και φαιδρά.

Μεταξύ αυτών και αυτά που λένε όσοι υποστηρίζουν το περιβόητο λαϊκίστικο κίνημα του «Δεν Πληρώνω», οι οποίοι μπορεί εν μέρει να έχουν δίκιο, η στάση τους όμως και όλη η φιλοσοφία τους οδηγούν τα πράγματα σε χειρότερες, δύσκολα αναστρέψιμες, καταστάσεις.
Ο νόμος λέει ότι αν δεν έχεις εισιτήριο σε ένα μέσο μαζικής μεταφοράς πρέπει να πληρώσεις πρόστιμο.

Είτε είσαι άνεργος είτε είσαι μετανάστης είτε πάμπλουτος επιχειρηματίας.

Είτε είσαι 19 χρόνων είτε 89.

Ετσι είναι ο νόμος, τι να κάνουμε;

Σε όλες τις πολιτισμένες χώρες συμβαίνει το ίδιο.

Αν αλλάξει ο νόμος, το ξανασυζητάμε.

Τι σημαίνει ότι τώρα έχουμε κρίση;

Μας είδα και όταν δεν είχαμε.
Το ίδιο φυσικά πρέπει να ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις.

Όταν κλέψουμε ένα φρούτο από το μανάβη πρέπει να τιμωρηθούμε.

Όταν περνάμε το κόκκινο, πρέπει να πληρώσουμε το πρόστιμο και όχι να κλαιγόμαστε στο τροχονόμο να κάνει τα στραβά μάτια επειδή είμαστε άνεργοι.

Και πάει λέγοντας.
Το κίνημα «Δεν Πληρώνω» αρχίζει να εξαπλώνεται επικίνδυνα σε όλα τα πράγματα. Δεν πληρώνω Διόδια, δεν πληρώνω εισιτήριο στο λεωφορείο, δεν πληρώνω το ενοίκιο σε αυτόν που μένω.

Δεν πληρώνω τον υπάλληλό μου, δεν πληρώνω τα κοινόχρηστα, δεν πληρώνω το κινητό μου.

Ακόμα και αυτοί που έχουν χρήματα βρήκαν ευκαιρία μέσα στο γενικό μπάχαλο που επικρατεί σε αυτή τη χώρα να μη βάζουν ούτε αυτοί το χέρι στην τσέπη.

Πρόσφατα συνέβη σε κάποια γνωστή μου κυρία το απίστευτο περιστατικό.

Η κυρία αυτή έψαχνε ενοικιαστή για το σπίτι της και είχε βάλει την ανάλογη αγγελία. Κάποια μέρα την πήρε μια άλλη κυρία τηλέφωνο και την επέπληξε επειδή ζητάει ενοίκιο για το σπίτι και δεν το παρέχει δωρεάν σε κάποιον άνεργο.

Απίστευτο και όμως ελληνικό.

Και έχει συμβεί και σε άλλους αυτό.

Και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα του δεν πληρώνω τίποτα;

Ο εμφύλιος.

Ο κανονικός εμφύλιος γιατί ο οικονομικός υπάρχει από καιρό.

Εχεις σπίτι; Μπουκάρω μέσα και κάθομαι με το έτσι θέλω γιατί εγώ δεν έχω.

Εχεις αυτοκίνητο; Θα με πας και εμένα στη δουλειά μου αλλιώς στο σπάω.

Αυτό είναι το κίνημα του «Δεν Πληρώνω».

Ο απόλυτος τσαμπουκάς.

Σήμερα δεν πληρώνω διόδια και εισιτήριο, αύριο δεν πληρώνω στον φούρνο, στο Φροντιστήριο, στην ταβέρνα.

Και όποιος επιβιώσει.

Και αναρωτιέμαι. Αφού θες ρε φίλε να μην πληρώνεις και όλοι να κατέχουν τα ίδια, γιατί στις εκλογές δεν ψηφίζεις και ένα ΚΚΕ να έχεις και τη συνείδησή σου ήσυχη;
Από την άλλη φυσικά και πρέπει να γίνουν διευκολύνσεις για κάποιες ευπαθείς ομάδες των πολιτών.

Να ανακουφιστούν αυτοί που δεν έχουν χωρίς όμως να γονατίσουν και αυτοί που έχουν γιατί στο τέλος δεν θα έχουν ούτε αυτοί.
Αυτό όμως που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι νόμος είναι νόμος και πρέπει να εφαρμόζεται από όλους.

Μυρτώ Τζώρτζου

Πρώτο Θέμα