Η ανιστόρητη παιδεία.

Προωθημένη τεχνολογία δεν έχουμε, αυτοκινητοβιομηχανία δεν έχουμε, διαστημική πολιτική δεν μπορούμε να οργανώσουμε, προς το παρόν τουλάχιστον.

Εχουμε όμως ιστορία.

Πολλά χιλιόμετρα ιστορίας, χιλιάδες σελίδες ιστορίας, άφθονοι χορταστικοί αιώνες ιστορίας, που χρειάστηκαν τη μεγαλοφυΐα ενός Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου, μεταξύ άλλων, για να χωρέσουν σε μία Ιστορία με αρχή, μέση και τέλος που δεν γράφτηκε ακόμη.

Τουλάχιστον προς το παρόν.

Τόση ιστορία που, για να χωρέσει στο μυαλό ενός εφήβου, δεν απαιτούνται μόνο γνώσεις.

Χρειάζεται ενδιαφέρον, αγάπη και αυτή την ιδιαίτερη ευφυΐα του ανθρώπου που μπαίνει σε μια σχολική τάξη και ξέρει πώς να μιλήσει στα βουβά, ή λαλίστατα δεν έχει σημασία, παιδιά.

Θα πίστευε, λοιπόν, κάποιος καλοπροαίρετος παρατηρητής των ελληνικών πραγμάτων πως στα σχολεία μας οι ιστορικοί με την επιστημοσύνη τους κρατούν πρωταγωνιστικό ρόλο.

Πλην όμως, επειδή είμαστε λαός εφευρετικός, από αρχαιοτάτων χρόνων, και μας αρέσει πάντα να ανοίγουμε καινούργιους δρόμους, και στον τομέα αυτό έχουμε εφεύρει την πυρίτιδα και ανακαλύψει την Αμερική, δύο σε ένα.

Προ ημερών έμαθα από γνωστό μου, με διδακτορικό στην Ιστορία και θητεία σε νυχτερινό γυμνάσιο της Δυτικής Αθήνας, πως θα πρέπει να ξεχάσει τη Μέση Εκπαίδευση διότι τη διδακτέα ύλη τη διαχειρίζονται καθηγητές αγγλικών, γαλλικών και λοιπών ξένων γλωσσών.

Ανθρωποι κατά τεκμήριο μορφωμένοι, δεν έχω αντίρρηση, γλωσσομαθείς βεβαίως, άρα έτοιμοι για όλα.

Επεσε επίσης στα χέρια μου έγγραφη διαμαρτυρία φιλολόγων, οι οποίοι, ενόψει της διαθεσιμότητας, υπενθυμίζουν στην ηγεσία του υπουργείου πως για τη διδασκαλία της Ιστορίας προηγούνται αυτοί από τις άλλες πρόχειρες ειδικότητες.

Φιλόλογοι είναι οι άνθρωποι, απόφοιτοι των φιλοσοφικών χωρών της επικράτειας, από όπου αποφοιτούν και οι ιστορικοί, ως εκ τούτου, λόγω γειτνιάσεως και επαγγελματικής συνάφειας έχουν προτεραιότητα. Λογικό.

Οπως είναι και λογικό την Ιστορία να τη διδάσκουν σε άλλα γυμνάσια και θεολόγοι, ειδικευμένοι στην αποστήθιση σελίδων ολόκληρων με τη σωστή σειρά.

Εν πάση περιπτώσει, το συμπέρασμα είναι ότι την Ιστορία τη διδάσκουν φιλόλογοι που δεν είναι απαραιτήτως και ιστορικοί, καθηγητές ξένων γλωσσών και θεολόγοι. Δεν τη διδάσκουν καθηγητές Μαθηματικών και Φυσικής Αγωγής γιατί και η κουτοπονηριά του «συστήματος» –ο Θεός να το κάνει σύστημα– έχει και τα όριά της. Κουτοπονηριά είπατε; Ε, ναι.

Τόσες ειδικότητες που δεν συμπληρώνουν τις ώρες διδασκαλίας κάτι πρέπει να διδάξουν για να τις συμπληρώσουν.

Εξάλλου, η Ιστορία είναι το κατ’ εξοχήν μάθημα αποστήθισης και γόνιμης παπαγαλίας.

Το είπαμε.

Είμαστε λαός με μεγάλη ιστορία, την ιστορία την έχουμε εγγεγραμμένη στα κύτταρά μας, οπότε δεν χρειάζεται να μας τη διδάσκουν κιόλας.

Φέτος, για μία ακόμη χρονιά, το ζήτημα είναι πόσα σχολεία τελούν υπό κατάληψη, πότε θα ανοίξουν και αν θα παραταθεί η σχολική χρονιά για να συμπληρωθούν οι χαμένες ώρες.

Το υπουργείο επαίρεται ότι φέτος κατάφερε να έχει έτοιμα τα βιβλία στην ώρα τους. Υποθέτω ότι κάποιοι θα αναρωτιούνται τι περιέχουν αυτά τα βιβλία που είναι έτοιμα, και υποθέτω ότι μια μέρα, στο απώτατο μέλλον, όταν και αν η χώρα ανακτήσει έστω τμήμα της απολεσθείσης σοβαρότητάς της, κάποιοι θα αναρωτηθούν και ποιοι πιάνουν στα χέρια τους αυτά τα βιβλία για να τα διδάξουν.

Κόπτονται για την αξιολόγηση;

Και πώς θα αξιολογηθεί ένας καθηγητής Γερμανικών που διδάσκει Ιστορία;

Για να μην απορούμε πώς είναι δυνατόν τα παιδιά να ακούν για ναζισμό και να μην ξέρουν περί τίνος πρόκειται ακριβώς.

Κάτι μάλλον κακό στη σελίδα 235 του βιβλίου;

Και να μη γελάμε με τα στουρναράκια που φώναζαν ότι η χούντα δεν έπεσε το ’73.

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Καθημερινή