Η άνοδος του ναζισμού. Απλά μαθήματα ιστορίας.

Επειδή είναι καρατσεκαρισμένο ότι πάρα πολλοί Έλληνες, ακόμη και ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής, δεν γνωρίζουν τα στοιχειώδη περί του φιδιού που λέγεται ναζισμός, αγνοώντας ακόμη και το γεγονός ότι ο Χίτλερ πήρε την εξουσία δημοκρατικότατα, και επειδή όλα αυτά που ζούμε σήμερα έχουν συμβεί κι αλλού, ας δούμε εδώ τι ακριβώς συνέβη στην Γερμανία της περιόδου 1920-1930…

Η τότε γερμανική κυβέρνηση, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει τους τραμπούκους του Χίτλερ, φυλάκισε αυτόν και μερικούς ακόμη, με αποτέλεσμα δυστυχώς ο εθνικοσοσιαλισμός να θεριέψει.

Μάλιστα, ο Χίτλερ βρήκε την ευκαιρία να γράψει μέσα στο κελί του, με γραμματέα του τον Ες, το περίφημο πλέον πόνημα «Ο Αγών μου».

Μερικά μόλις χρόνια μετά την αποφυλάκισή του αρχηγού του, το κόμμα των ναζί γιγαντώθηκε, και αποτέλεσε την κυρίαρχη πολιτική δύναμη στη δημοκρατία της Βαϊμάρης!

Από το 1925 ακόμη, οι ναζιστές σημείωσαν μερικές αξιόλογες νίκες σε  τοπικές και εθνικές εκλογές, ενώ στην εκλογική μάχη του Σεπτεμβρίου του 1930 αποτελούσαν ίσως το ισχυρότερο πολιτικό σχήμα της χώρας.

Μάλιστα, σε εκείνες τις εκλογές πήραν 6.4 εκατομμύρια ψήφους, δηλαδή το 18.3% των συνολικών ψήφων, με αποτέλεσμα να κερδίσουν 107 από τις συνολικά 577 έδρες στη γερμανική βουλή (Reichstag).

Έτσι στα ξαφνικά, το άλλοτε περιθωριακό εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα έγινε το δεύτερο ισχυρότερο της Γερμανίας.

Η δημοκρατία της Βαϊμάρης, που στην ουσία ουδέποτε είχε γίνει αποδεκτή από την πλειοψηφία των Γερμανών, άρχισε να τρίζει συθέμελα.

Οι λόγοι ήταν πολλοί, αλλά κυρίως έφταιγε η μεγάλη οικονομική ύφεση, η ανεργία του 31%, και ο υπερπληθωρισμός.

Ο χαρισματικότατος και ικανότατος  ρήτορας Αδόλφος, απέναντι σε αυτή τη σαθρή πολιτική κατάσταση πρόσφερε «όραμα», βασισμένο στον αντί-κομμουνισμό, στον αντί-σημιτισμό, στον αντί-διεθνισμό, με αποτέλεσμα να συσπειρώσει μαζί του εκατομμύρια Γερμανών, που έψαχναν απεγνωσμένα για ηγέτη.

Στις εκλογές του Ιουλίου του 1932, δεκατέσσερα εκατομμύρια Γερμανών, το 37.4% των ψηφοφόρων, ψήφισαν τους ναζί, δίνοντάς τους την πλειοψηφία των εδρών στη βουλή (230 ).

Στις αρχές του 1933, ο πρόεδρος Paul Von Hindenburg, μετά από μία ακόμη εκλογική μάχη, που είχε (περιέργως) ως αποτέλεσμα την μείωση κατά τέσσερις μονάδες της εκλογικής δύναμης των ναζί, ζήτησε από τον Χίτλερ να αναλάβει ως καγκελάριος και να σχηματίσει κυβέρνηση.

Και εκεί χάθηκε το παιχνίδι διά παντός.

Έτσι, οι ναζί πήραν την εξουσία, χάρη σε κάποιες συγκυρίες όπως η ύφεση, και  η επιθυμία για οριστικό τέλος στην αστάθεια και στην πολιτική αναρχία και βία στους δρόμους.

Παράλληλα, πέρα από την απέχθεια στην παντελώς αναποτελεσματική δημοκρατία της Βαϊμάρης, ο πολύς κόσμος φοβόταν μια κομμουνιστική «αρπαγή» της εξουσίας, όπως είχαν κάνει οι μπολσεβίκοι στην Ρωσία το 1917.

Τέλος, η τεράστια χαρισματικότητα του Χίτλερ, σε συνδυασμό με το «όραμα» εθνικής ανασυγκρότησης που πρόσφερε στους από παντού ταπεινωμένους και γονατισμένους Γερμανούς, είχαν ως αποτέλεσμα η πλειοψηφία του λαού να τον θεωρεί ως πραγματικό σωτήρα.

Βασικά όμως, αυτό που συντέλεσε στην άνοδο του Χίτλερ ήταν η γενικευμένη πολιτική αστάθεια και αταξία που κυριαρχούσε επί χρόνια.

Οι περισσότεροι Γερμανοί ψήφισαν τους ναζί ως το μόνο πολιτικό κόμμα που θα μπορούσε (όπως έδειχνε) να επαναφέρει την τάξη και την ασφάλεια στη χώρα, να πει όχι στους ξένους, που λόγω της ήττας της Γερμανίας στον Α’ΠΠ την εκμεταλλευόντουσαν, και να ξανακάνει την Γερμανία μια ισχυρή και αξιοσέβαστη παγκόσμια δύναμη.

Με το που ανέλαβε ο Χίτλερ την καγκελαρία προχώρησε σε εκλογές τον Μάρτιο του 1933, οι οποίες έμελλε να είναι και οι τελευταίες.

Οι εν λόγω εκλογές κάθε άλλο παρά τίμιες και δίκαιες ήταν, αφού το κομμουνιστικό κόμμα είχε τεθεί εκτός νόμου, ενώ οι τραμπουκισμοί και οι βίαιες επιθέσεις ήταν ο κανόνας παντού.

Παρόλα όμως  αυτά τα αντιδημοκρατικά φαινόμενα, ο γερμανικός λαός δεν έστρεψε τη πλάτη του στους ναζί, αλλά αντιθέτως αύξησε την κοινοβουλευτική τους δύναμη, αφού 17 εκατομμύρια πολίτες τους ψήφισαν «δαγκωτό» (43.9%).

Στη συνέχεια ο Αδόλφος κατάργησε τις πολιτικές ελευθερίες, κατάργησε την δημοκρατία της Βαϊμάρης, και χρησιμοποίησε κάθε μέσο στη διάθεσή του (βίαιο και μη) προκειμένου να φιμώσει και να εξουδετερώσει όσους θεωρούσε αντιπάλους του.

Το τι έγινε μετά το γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά, αφού όπως λένε και οι …. Ισπανοί: The rest is history…

Strange Attractor