Ξεφουσκώνει η ναζιστική φούσκα…

Χάθηκε το λαμπρό παλικάρι, που τόσα καλά λόγια είχαν να του αφιερώσουν οι φίλοι του.

Ο μύθος του μάρτυρα Παύλου Φύσσα, που θα φουντώσει επάνω από το μνήμα του, θα είναι για τους ναζί η Νέμεσις.

Όσα δεν μπόρεσε το λερωμένο πολιτικό σύστημα να κάνει, για να αναχαιτίσει την αλαζονική δυναμική τους, μάλλον θα τα καταφέρει το άδικο αίμα που έχυσε η κτηνωδία του ηλίθιου τέρατος.

Και η ίδια η ηγεσία των ναζί έδειχνε (δικαίως) χτες πανικόβλητη, ενώ προφανώς τώρα θα πάθει και κάποια κρίση νομιμότητας, αλλά πλέον είναι λίγο αργά για δάκρυα.

Κι ας τσίριζαν εντός και εκτός Κοινοβουλίου οι Κασιδιώταροι ότι δεν έχουν καμία σχέση με το φονικό.

Και ας έβγαινε τόσο διασκεδαστικός ο κ. Μιχαλολιάκος, που μας έφτιαξε τη μέρα, καταγγέλλοντας τους αντιπάλους του ότι καλλιεργούν εμφυλιοπολεμικό κλίμα!!!

Η αρχή του τέλους, που αχνοφαινόταν από πέρσι, τώρα είναι εξαιρετικά ορατή.

Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη…

Τώρα οι ναζί την έχουν πολύ άσχημα.

Είτε στηρίξουν τον άνθρωπό τους είτε όχι, ξαφνικά συνειδητοποιούν την αδυσώπητη αλλαγή της κατάστασης των πραγμάτων.

Ότι το σκάφος τους, που ως εδώ είχε τον καιρό πρίμα, τώρα μπαίνει σε καταστροφική καταιγίδα, δημιουργώντας σοβαρό ζήτημα ασφάλειας και αυτού του ίδιου του πληρώματος...

Τα κουκιά είναι πλέον μετρημένα. Θα στηρίξουν τον αισχρό δολοφόνο Ρουπακιά, ενεργούμενο της ηθικής τους αυτουργίας, τον οποίο αυτοί κατέστρεψαν για ένα πουκάμισο αδειανό, που του το λέγανε «εθνικιστικό» αλλά ήταν ναζιστικό;

Εάν, λοιπόν, τον στηρίξουν, τότε ανοίγουν ανεπίστροφους λογαριασμούς με τη Δικαιοσύνη.

Όμως, ακόμα και αν δεν τον στηρίξουν, για να διασωθούν από τη μήνι της Θέμιδος, τότε πάλι θα έχουν πρόβλημα!

Γιατί  θα αποδειχθούν άνανδροι ηγέτες, που εγκαταλείπουν στα δύσκολα όσους κακομοίρηδες ενέπλεξαν στα άθλια ναζιστικά τους παίγνια…

Και αυτό είναι κάτι που τελικά θα μετρήσει πολύ, για όλα τα κορόιδα που είχαν γοητευτεί από τον τάχα κιμπάρικο και μπεσαλίδικο «αντισυστημικό» λόγο, που επισκίαζε τη θρασυδειλία τους.

Θα τους πούνε κότες και θα γίνει σκορποχώρι το μεγαλεπήβολο πρότζεκτ, μαζί και το μαγαζί.

Εντωμεταξύ, όσο χτυπούσαν ξενάκια, λίγο κοβόταν η τσιφτετελληνική κοινωνία για τα φονικά.

Τώρα που διευρύνθηκε η δολοφονική ατζέντα, το ξανασκέφτεται ο ψοφοδεής δυνάμει φίλος των ναζί.

Σου λέει, ρε μπας και έρθει και η δική μου η σειρά, όπως έλεγε και εκείνο το ποίημα που κακώς αποδίδεται στον Μπρεχτ;

Μήπως πρέπει να σταθώ απέναντί τους;

Μήπως, έστω, να μη σταθώ δίπλα τους στη δημοσκόπηση;

Ούτε κατά μείζονα λόγο ποτέ να μην τους ψηφίσω, γιατί οι τύποι φαίνονται και λίγο κάπως, με την ψυχαναλυτική έννοια;…

Και φυσικά, θα τους πονέσει πάρα πολύ η διαπίστωση ότι το να χτυπάνε Έλληνες φέρνει αντίθετο αποτέλεσμα: τους καθιστά μάρτυρες, που γίνονται αντι-ναζί σύμβολα.

Άρα δεν συμφέρει καθόλου αυτό το άθλημα…

Και ένας τελευταίος λόγος εις βάρος της μακροημερεύσεώς τους.

Επειδή από τα προηγούμενα προκύπτει ότι μονά, ζυγά, είναι χαμένοι, αυτό μπορεί να τους εξωθήσει σε ακόμα πιο παρανοϊκό κρεσέντο.

Μπορεί να ανεβάσουν κι άλλο τις στροφές της παλιακής μηχανής τους, οπότε ούτε κι αυτή θα αντέξει και θα κάψει φλάντζες.

Κι αυτοί οι ίδιοι δεν φαίνεται ότι έχουν τα εργαλεία για να αντέξουν τέτοιες ιλιγγιώδεις ταχύτητες. Και η νομοτέλεια σε τέτοιες περιστάσεις γίνεται αμείλικτη.

Ή στα βράχια στουκάρεις, ή στον γκρεμό φουντάρεις.

Τότε βέβαια, γίνονται λίγο ακόμα πιο επικίνδυνοι, λέγοντας το αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων.

Και καίγονται ζωντανοί, καίγοντας όσο πιο πολύ γίνεται και την πατρίδα, επειδή δεν έγινε το δικό τους.

Και μετά από αυτό ξεμπερδεύει η Ιστορία μαζί τους.

Ξεχάσαμε εσχάτως την εμπειρία του παρανοϊκού ειδώλου των ναζί, του μεγάλου Φύρερ, που τόσο θαυμάζει και το κρύβει ο εθνικός ηγέτης κ. Μιχαλολιάκος;

Αυτή η επανάληψη στην Ελλάδα ως φάρσας, της τραγωδίας των Ελλήνων ναζί, θα μείνει στη μνήμη μας ως ισχυρή απαξία για πολλές δεκαετίες.

Ξαναγυρίζοντας στην προηγούμενη μνεία περί ηθικής αυτουργίας, ας σταθούμε στο προχτεσινό έγκλημα και στην προαλειφόμενη δίκη του δολοφόνου Γιώργου Ρουπακιά. Γιατί και η Δικαιοσύνη θα αναγκαστεί τώρα να σκεφτεί αυτά που γράφαμε πέρσι περί της ηθικής αυτουργίας της Χρυσής Αυγής για όλα τα εγκλήματα που γίνονται στο όνομά της.

Γράφαμε στις 2 Αυγούστου, στο ξεκίνημα αυτής της τελευταίας επηρμένης εκστρατείας βίας των ναζί («Δημοκρατική νομιμότητα, ώρα μηδέν», διαβάστε το και αυτό, γιατί το έφαγε η αυγουστιάτικη αδιαφορία), ότι τώρα είναι η ώρα της δημοκρατίας. Ότι οι ναζί έχουν ξεφύγει και η κυβέρνηση πρέπει να πάρει θέση απέναντι στη βία τους που κάνει πως δεν βλέπει.

Αλλά κυρίως η Δικαιοσύνη δεν μπορεί πλέον να κάνει το παγώνι. Όπως και ότι το πολιτικό σύστημα πρέπει να απεγκλωβιστεί από το βλακώδες αντιμνημονιακό λήρημα, που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει, και να πάρει τη μεγάλη θέση.

Να ορθώσει ξανά μια Εθνική Αντιδικτατορική Δημοκρατική Ενότητα απέναντι στους ναζί.

Να ξαναμπούνε τα πράγματα σε μια ομαλότητα.

Να μην ξανακουστεί το γελοίο αντιπολιτικό σύνθημα «αλήτες, προδότες, πολιτικοί!» των ναζί.

Να πάψει ο σκοταδισμός να ενώνει τόσο ανώμαλα τόσο διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις, συνεγκλωβισμένες μέσα σε αυτή την ετερόκλητη πολιτική οικογένεια, την «αντιμνημονιακή»…

Ένας σκοταδισμός που ευνοεί τους ναζί και κανέναν άλλο, όπως αναλύσαμε προ διμήνου στην τριλογία περί «Ανεξυριζαυγιτισμού» και ειδικότερα στο «Τσίπρας, ο καλύτερος πελάτης του Μιχαλολιάκου».

Εδώ, βέβαια, υποχρεωτικά πρέπει να επαναλαμβάνουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες. ΔΕΝ ΛΕΜΕ ΕΜΕΙΣ ότι ταυτίζονται οι δύο εταίροι του αντιμνημονισμού, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΑΖΙ. Λέμε ότι η αντιμνημονιακή κολλεγιά τους βολεύει τους ναζί και πρέπει να το δούνε λίγο στην Κουμουνδούρου.

Και λέμε ότι έτσι και σπάσει η φούντωση του αντιμνημονισμού από μια εθνική αντιδικτατορική ενότητα, αυτό θα ήταν καλό και για τη δημοκρατία και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ειδικά τώρα που απέκτησαν σοβαρό πρόβλημα οι ναζί λόγω της δολοφονίας του Φύσσα.

Και φυσικά τα έχουμε προεκλογικά πει όλα, πριν ενάμιση χρόνο, αναλύοντας το Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο.

Πώς ο ΣΥΡΙΖΑ άνοιξε το κουτί της Πανδώρας αποενοχοποιώντας την αντιπολιτική και νομιμοποιώντας το Τρελοκομείο της Αυτοδικίας, λειτουργώντας ως εμβρυουλκός της ναζιστικής δυναμικής…

Τώρα ας τσακώνονται με τη ΝΔ, ψάχνοντας να βρούνε ποιος έχει μεγαλύτερες ευθύνες για το χαμό του Παύλου Φύσσα.

Η κυβέρνηση, που τόσους μήνες φοβόταν να λάβει τα αυτονόητα αποτρεπτικά μέτρα κατά της ατιμώρητης ναζιστικής βίας, όσο ξεσάλωναν οι μαύρες κουρούνες με τα πέτσινα κράνη; Ή ο ΣΥΡΙΖΑ, που αφρόνως συνεχίζει το δομικό παπανδρεϊκό λαϊκισμό και τη στρατηγική της αντιμνημονιακής έντασης, που τρέφει τους ναζί;

Με τα αποσταθεροποιητικά κουτσογιωργικά «ή εμείς ή αυτοί», εξαγγέλλοντας νέους νόμους «αναδρομικής ισχύος» (χε, χε, κ. Τσίπρα είστε καλλιτέχνης), υιοθετώντας τα ραντεβού στα γουναράδικα, καλώντας τα νήπια να ρίξουν την κυβέρνηση…

Χωρίς φυσικά να νοείται ότι η Αξιωματική Αντιπολίτευση τελεί «εκτός συνταγματικού τόξου», όσο και αν λαϊκίζει άθλια και ασύστολα, όπως και το πρόγονό της, το ΠΑΣΟΚ του Αντρέα.

Λένε τώρα κάποιοι, λόγω της ειδικής εξέλιξης των ημερών, να αφήσουμε τα κομματικά και να ασχοληθούμε με τα αντιφασιστικά μας.

Δηλαδή, να χτυπήσουμε τους ναζί στο κεφάλι. Καλό ακούγεται.

Αλλά εδώ πρέπει να πούμε δύο. Ότι η απολιτίκ αντίληψη της «Αριστεράς», που ζει πάντα στην κοσμάρα της και λέει «τη λύση θα δώσει τώρα το εργατικό κίνημα», είναι βάλσαμο στις πληγές των ναζί. Βοηθώντας τους και να ξεγελάσουν τα κορόιδα που τους ακολουθούν.

Το «ταξικό» μίσος και η «ταξική» βία του «εργατικού κινήματος» που ορέγεται η «Αριστερά», για να λάβουν τα όνειρα εκδίκηση, είναι αυτά ακριβώς που τρέφουν το ρατσιστικό μίσος και τη ρατσιστική βία των ναζί.

Φέρτε τους, τώρα που αιμορραγούν, το «εργατικό» κίνημα απέναντί τους, για να τους δώσετε το φιλί της ζωής…

Σε αυτά η «Αριστερά» είναι διαχρονικά στρατηγικός εξπέρ και κορυφαίος πελάτης των αντιπάλων της…

Θέλουμε να πούμε ότι την αντι-ναζί λύση μπορεί να τη δώσει μόνο η δημοκρατική νομιμότητα. Αυτό δεν είναι πιπερολογία.

Δεν θα βγούμε στους δρόμους, για οδομαχίες, πετροπολέμους, λυντσαρίσματα και λοιπές ταξικές ροπαλιές, για να χαρούμε μια γιορτή φασιστοφαγίας, που θα ενισχύσει ηθικά τους ναζί.

Θα ενισχύσουμε τη δημοκρατία, για να τους εξαϋλώσει αυτή μέσα από τη νομιμότητά της.

Και ας ψάξουμε συνάμα ποιος ήταν ο πατέρας και η μάννα αυτής της ναζιστικής τερατογένεσης, όπως και ποια ήταν η μαμμή…

Έτσι ίσως ξεφορτωθούμε θεσμικά και σταθερά το φαινόμενο.

Ούτε γίνεται να τους βγάλουμε μονομιάς εκτός νόμου, με ή χωρίς νέο νόμο.

Γιατί έτσι γίνεται μάρτυρας όλη η οργάνωση και βγαίνουν πάραυτα στην παρανομία, χωρίς να χάσουν το ηθικό τους έρεισμα.

Και κρύβουν το παράνομο υλικό και τα όπλα τους, εξοπλίζοντας και τους λεβεντοβούβαλους, τους οποίους θα μπορούν πάντα να καθοδηγούν προς την ανωμαλία.

Και άντε μετά να ξεμπερδέψεις από την αγαθοεργή ατζέντα τους…

Το ναζιστικό ιδεολόγημα δεν καταπνίγεται με βία, αλλά με ανοιχτή αποφασιστική δημοκρατική νομιμότητα και κράτος δικαίου, που όταν χωλαίνει το ενισχύεις, δεν το παρακάμπτεις.

Το «σιγά μη φοβηθώ» είναι ωραίο σύνθημα, έστω και καθυστερημένο.

Κι ας κρύβει μια ενοχικότητα, ότι δηλαδή μέχρι τώρα τους φοβόμασταν τους ναζί. Τους λέγαμε χαϊδευτικά φασίστες και εθνικιστές, άντε και νεοναζί.

Αντί να τους λέμε όπως είναι. Ναζί.

Και ο μονόδρομος για την ηθική και αισθητική, όσο και τη λειτουργική τους απομόνωση, είναι η Εθνική Αντιδικτατορική Δημοκρατική Ενότητα.

Όχι ο αντιμνημονιακός σκοταδισμός.

Και όποιος δεν το καταλαβαίνει ας αναλάβει τις ευθύνες του, τις οποίες ας του τις θυμίζουνε και οι άλλοι.

Κι εσύ, λαέ βασανισμένε,
μην ξεχνάς τον Ωρωπό.
Μήτε και τον εμφύλιο,
να ξεχνάς, όμως, λαέ μου.

Σακελλάρης Σκουμπουρδής

Athens Voice