Παρεκτροπές και σοβαρότητα.

Μέσα στα δύσκολα που ζούμε και στις δυσάρεστες εκπλήξεις που μας περιμένουν καθημερινά είναι εύκολο για τον οποιονδήποτε να ξεφύγει.
Να τεντώσει το σχοινί, να ξεπεράσει τα όρια της ευπρέπειας, να εισέλθει στην περιοχή της παράνοιας.

Εκεί όπου ο παραμορφωτικός φακός αλλοιώνει τις εικόνες, στρεβλώνει τα μηνύματα, οδηγεί σε παράλογα συμπεράσματα και σε εκρηκτικές αντιδράσεις.

Γι’ αυτό η πολυτιμότερη συμβουλή προς όλους είναι η ψυχραιμία και η αποφυγή της εν θερμώ αντίδρασης.

Η «συμβουλή» καθίσταται ιδιαίτερα χρήσιμη -απαραίτητη θα έλεγα- προς όσους ασχολούμαστε με τα μέσα ενημέρωσης, καθώς εμείς οφείλουμε να συμβάλουμε στην ανάπτυξη ενός ήπιου διαλόγου, αντί να ρίχνουμε λάδι στη φωτιά, τινάζοντας στον αέρα κάθε προσπάθεια για νηφάλια αντιμετώπιση των κρίσιμων στιγμών που βιώνουμε.
Τα υπογραμμίζω αυτά, γιατί το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν οι… εκτροπές, δίνοντας αφορμές για αχρείαστες οξύνσεις.
Άλλο είναι να πεις πως πολλά ζευγάρια λόγω της κρίσης και της αβεβαιότητάς τους για το μέλλον διστάζουν να παντρευτούν, να κάνουν παιδί, να αγοράσουν σπίτι και άλλο να ουρλιάζεις ότι μία έγκυος σκότωσε το παιδί της, επειδή επέλεξε να κάνει έκτρωση.
Ακόμη χειρότερο είναι να ζητάς από τον υπουργό Οικονομικών να σχολιάσει το… φονικό αντιμετωπίζοντάς τον ως ηθικό αυτουργό.
Από την άλλη είναι διαφορετικό να λέει ένας καλοαμειβόμενος πολιτικός -ή τραπεζίτης- πως καταλαβαίνει τον πόνο κάποιου που στερείται τα βασικά κι άλλο να χρησιμοποιεί το επιχείρημα ότι «η μάνα του ζει με 500 ευρώ».

Δεν γλιτώνει τότε το χιούμορ των αγροτών από την Κρήτη να κάνουν έρανο και να στείλουν στη μάνα του τσάρου της οικονομίας ένα πεσκέσι με προϊόντα της παραγωγής τους και ένα χειμωνιάτικο παλτό, για να μην κρυώσει στο δύσκολο χειμώνα.
Στον αντίποδα, ως εξαιρετικό παράδειγμα σωστής αντιμετώπισης, είναι η επιλογή των απολυμένων της ΕΡΤ3 να μην επιδιώξουν να εκμεταλλευτούν την αυτοκτονία συναδέλφου τους.

Γνωρίζοντας πως το τραγικό συμβάν δεν μπορεί να αποδοθεί αποκλειστικά και μόνον στο κλείσιμο της ΕΡΤ και την απόλυσή τους, τη θρήνησαν, ανάρτησαν ένα μαύρο πανί στο κατειλημμένο κτίριο της λεωφόρου Στρατού, σύμβολο του πένθους τους, και συνέχισαν τον αγώνα τους για αυτό που θεωρούν πως δικαιούνται.

Μιχάλης Αλεξανδρίδης

Μακεδονία