Η ασχεδίαστη στασιμότητα.

Παλιά, δηλαδή το 2009 (πριν χρεοκοπήσουμε και τυπικά) είχαμε δύο τρόπους για την καταπολέμηση της ανεργίας.

Μαζικές (και διά των Stage) προσλήψεις στο Δημόσιο, και χύμα επιδοτήσεις για την έναρξη νέων επιχειρήσεων, οι οποίες γίνονταν καφετέριες, σουβλατζίδικα, κομμωτήρια κ.ά.

Σήμερα μετά την τυπική χρεοκοπία έχουμε πάλι δύο τρόπους καταπολέμησης της ανεργίας: μαζικές (τύπου Stage) προσλήψεις στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και σύμφωνα με έρευνα του Endeavour Greece «το 90% των νέων επιχειρήσεων το 2012 είναι καφετέριες, εστιατόρια, μικρό λιανεμπόριο».

Το 2009 -πριν χρεοκοπήσουμε και τυπικά- είχαμε κλειστά επαγγέλματα.

Τώρα διά νόμου απελευθερώθηκαν όλα, αλλά ο κ. Μάκης Βορίδης έβαλε «πληθυσμιακά κριτήρια» στα ταξί (κι έκλεισε το επάγγελμα).

Η γενική γραμματέας του υπουργείου Εργασίας εξέδωσε μια εγκύκλιο για να κλείσει το επάγγελμα των φορτοεκφορτωτών, αλλά ευτυχώς δεν πέρασε.

Απελευθερώθηκε εν μέρει το ωράριο των φαρμακείων, αλλά μας προέκυψε και ως φάντης μπαστούνι ο διορισμένος περιφερειάρχης κ. Δημήτρης Καλογερόπουλος, ο οποίος αποφάσισε να «ελέγξει τη νομιμότητα των αποφάσεων των οργάνων των ΟΤΑ» (που επέτρεψαν την απελευθέρωση του ωραρίου) με αποτέλεσμα να υπάρχει ο κίνδυνος να γυρίσουμε στα παλιά.

Παρένθεση: δεν πρέπει να κάνει κάτι η κυβέρνηση με εκείνα τα διορισμένα από την ίδια κυβερνητικά στελέχη που υπονομεύουν το έργο της;

Παλιά -πριν χρεοκοπήσουμε και τυπικά- είχαμε εκατοντάδες άχρηστους δημόσιους οργανισμούς.

Οπως έγραφε η συνάδελφος κ. Τασούλα Καραϊσκάκη, «τον Ιούνιο του 2011 ο κ. Πάγκαλος έκανε λόγο για 77 καταργήσεις φορέων και 16 συγχωνεύσεις, που προέκυψαν από τον πρώτο νόμο (3895/2010), με εξοικονόμηση 10 εκατ. ευρώ, και παρουσίασε τον δεύτερο νόμο (4002/2011), που προέβλεπε 16 καταργήσεις, τέσσερα λουκέτα (δημόσιων επιχειρήσεων) και 13 συγχωνεύσεις.

Τον Ιανουάριο του 2013, με τον τρίτο νόμο (4109/2013) δρομολογήθηκε η κατάργηση οκτώ και η συγχώνευση 194 φορέων.

Τι απέγιναν;

Από ό,τι φαίνεται, αρκετοί υφίστανται ακόμη, απομυζώντας κονδύλια.

Συγχωνεύσεις δεν ολοκληρώνονται, εκκαθαρίσεις δεν τελειώνουν ποτέ, υπάλληλοι μεταφέρονται σε άλλες υπηρεσίες χωρίς αξιολόγηση, προσωπικό καταργηθέντων οργανισμών αμείβεται κανονικά καθώς δεν έχουν λυθεί γραφειοκρατικά προβλήματα, φορείς που έχουν πάψει να υπάρχουν στα χαρτιά από το 2010 ακόμη πληρώνουν ενοίκια και λογαριασμούς καθώς οικονομικά και δικαστικά ζητήματα εμποδίζουν το λουκέτο...». («Καθημερινή» 1.11.2013)

Την περίοδο της πλασματικής ευημερίας -πριν χρεοκοπήσουμε και τυπικά- κάναμε μεγαλοπρεπείς παρελάσεις των 3 εκατομμυρίων ευρώ τον χρόνο.

Τις περιέκοψε για ένα φεγγάρι η κυβέρνηση Παπανδρέου, αλλά τις επαναφέρει ο νυν υπουργός Εθνικής Αμυνας κ. Δ. Αβραμόπουλος.

Ο κ. Κ. Αρβανιτόπουλος χαντάκωσε τον νόμο για τα ΑΕΙ -επιτρέποντας στους πρυτάνεις να παραμείνουν στις θέσεις τους- και τώρα τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι κλειστά εξαιτίας της ανταρσίας των πρυτάνεων που ευεργέτησε.

Ο κατάλογος των μεταρρυθμίσεων που ατύχησαν μπορεί να συνεχιστεί επ’ άπειρον, αλλά πρέπει να διαπιστώσουμε κάτι: το παλιό σύστημα επιβιώνει έστω και με λιγότερα λεφτά, έστω και σε πιο χαμηλά επίπεδα.

Ένα πλέγμα μικρών και μεγάλων συμφερόντων (από ψηφοθήρες πολιτικούς, μέχρι «ανίδεα» κυβερνητικά στελέχη, και μέχρι αγριεμένες συντεχνίες) εμποδίζει την Ελλάδα να αλλάξει.

Κι αυτό δεν είναι καν το χειρότερο.

Το απελπιστικό είναι πως εκείνοι που είναι στην αντιπολίτευση και θέλουν να κυβερνήσουν, υπόσχονται να πάμε ακόμη παραπίσω.

Πάσχος Μανδραβέλης

Καθημερινή