Πόθεν Αίσχος…

Ενώ οι μέρες των Χριστουγέννων είθισται να ξυπνούν τα φιλανθρωπικά αισθήματα όλων των πολιτών με αρκετούς να θέλουν να εξαγνιστούν από την αδιαφορία του υπόλοιπου χρόνου, υπάρχουν κάποιοι, σπάνιοι πάντα ως εξαίρεση που πιστοποιούν με έργα τα λόγια τους.

Και πώς άλλωστε να μην το κάνουν, όταν αυτοί οι ελάχιστοι εκπροσωπούν με περισσή ακρίβεια τον μέσο Έλληνα!

Φτωχοί συνταξιούχοι με σαράβαλο Autobianchi που κάνουν διακοπές με τον κοινωνικό τουρισμό του Ε.Ο.Τ. στην Κουάλα Λουμπούρ, υπέρογκα και δίκαια εφάπαξ που προκύπτουν μετά από πάμπολλα χρόνια σκληρής εργασίας και εκπροσώπησης του εργαζόμενου, επενδύσεις σε μεγάλα funds βοηθώντας το «κακό» χρηματοπιστωτικό σύστημα, αγορές ακινήτων του εκατομμυρίου για να υπάρχει ένα σπιτάκι για τα γεράματα, μεταφορές καταθέσεων από ευρώ σε αγγλική λίρα και δολάριο για να προστατευτεί το «Κοινό μας Νόμισμα» που με τόσες θυσίες το αποκτήσαμε και πασχίζουμε να μην βγούμε από αυτό.

Όπως είναι φυσικό, αυτή η ισχνή μειοψηφία των βουλευτών που φανερώνει την σύγκρουση μεταξύ του χώρου των ιδεών και της εμπειρίας της πραγματικότητας, όπως πολύ εύστοχα απεικόνισε ο Ραφαήλ στην «Σχολή των Αθηνών» με τους Αριστοτέλη και Πλάτωνα να καταδεικνύουν με τους δείκτες τους τις αντιλήψεις τους, θα έπρεπε να προκαλεί σεβασμό και δέος στους πολίτες για την υγεία του πολιτικού συστήματος.
Όσο λοιπόν στην Βουλή γίνονται κοκκορομαχίες για το ποιος διαγράφεται, ανεξαρτητοποιείται, εντάσσεται σε άλλο κόμμα, ο Ελληνικός λαός περιμένει απτά αποτελέσματα τα οποία δεν βλέπει.

Το περίφημο πρωτογενές πλεόνασμα δεν αρκεί για να ξεπεράσει τα εμπόδια της αποβιομηχανοποίησης, της ανεργίας και της μηδενικής ανάπτυξης ερευνητικών/τεχνολογικών αγαθών που μπορούν να δώσουν προστιθέμενη αξία στην οικονομία σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Μέχρι πριν κάποιες εβδομάδες τα μέσα επικοινωνίας γέμιζαν τις οθόνες και τα ηχεία μας με τις αποκρουστικές εικόνες και περιγραφές όσων έκανε η Χρυσή Αυγή. Ξαφνικά, το πολιτικό σύστημα έλαβε τον μποναμά, την ευκαιρία να ξανακερδίσει πάλι το «αντισυστημικό» κοινό.
Σήμερα, με κλεισμένη την ηγεσία στην φυλακή και με τα υπόλοιπα κόμματα να παίζουν μπάλα, αυτές οι αποκαλύψεις είναι ακριβώς ό,τι απαιτείται για να επαναφερθεί το πολιτικό τοπίο λίγους μήνες πριν στον φόβο, τα συσσίτια του μίσους και της «αντισυστημικής» εκδίκησης.
Ακόμα όμως, οι εξίσου ελάχιστοι πολιτικοί –σε όλα τα πολιτικά δημοκρατικά ρεύματα– που αναγνωρίζουν την κρισιμότητα της κατάστασης και διαθέτουν το κατάλληλο πολιτικό αισθητήριο δεν μπορούν να φέρουν την αισιοδοξία λόγω της κυριαρχίας των προαναφερθέντων σε όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας ζωής.

Και πέρα από αυτούς, χιλιάδες νέοι που έχοντας στερηθεί εργασίας και σύνταξης βλέπουν τώρα και τις σπουδές τους να καταστρέφονται.
Έτσι, αρκετοί από εμάς νέοι έχουμε μείνει να περιμένουμε την πολιτική ανανέωση σε πρόσωπα και ιδέες προσπαθώντας να συμμετέχουμε όπως κι όπου γίνεται, να βρούμε τους έμπειρους και αποδεδειγμένα ικανούς πολιτικούς που παρά τις δυσκολίες ξεχώρισαν, να επαναφέρουμε ένα στέρεο δόγμα που να εξισορροπεί τις τεράστιες πολιτικές διαφορές, να επαναφέρει την κοινωνική ισορροπία και να διεκδικήσει ένα καλύτερο μέλλον όχι για τις επόμενες γενιές αλλά πρωτίστως για την επιβίωση της γενιάς μας.
Ελπίζουμε στην καλοσύνη των ξένων, αυτών που φρόντισαν έγκαιρα να πάρουν διαβατήριο και βίζα για να φύγουν σε άλλα μέρη «παραδεισένια» αφήνοντάς μας να βράζουμε στην «κόλαση» που οι ίδιοι μας κληροδότησαν, με μόνο αίτημα να μας αφήσουν, επιτέλους, να διαμορφώσουμε το τοπίο όπως εμείς θέλουμε.

Πολυχρόνης Μπακόμητρος 

Μεταρρύθμιση