Κακομοιριά….

 Ο Μιχάλης Λιάπης, που συνελήφθη για τις πλαστές πινακίδες στο τζιπ του, δεν είναι όποιος κι όποιος.

Ανιψιός πρωθυπουργού, του μακαρίτη Κωνσταντίνου Καραμανλή (αν ζούσε και έβλεπε το κατάντημά του, θα κατέβαζε μερικά από τα γνωστά «καντήλια» του).

Και ξάδερφος πρωθυπουργού, του Κώστα της Ραφήνας.

Με βάση το «Πόθεν Εσχες» του, φτωχό δεν τον λες, ούτε καν μεσαίο.

Ενας ευκατάστατος αστός, μάλλον προς το μεγαλο-αστός, ήταν.

Με υψηλά εισοδήματα και πλήθος ακινήτων ανά την Ελλάδα.

Αυτός, λοιπόν, που έκανε ό,τι έκανε με το πολυτελές τζίπ του, ήταν ένας από τους πολλούς που αποτέλεσαν το πολιτικό προσωπικό της Μεταπολίτευσης.

Φυσικά, δεν δούλεψε ποτέ του.

Το 1974 επέστρεψε στην Ελλάδα από το Παρίσι μαζί με τον θείο του και από τότε τον τρέφει το ελληνικό κράτος (όπως και τόσους άλλους, είναι αλήθεια).

Από το 1980 ως το 1985 ήταν διευθυντής του γραφείου του θείου του στην Προεδρία της Δημοκρατίας.

Από το 1985 μέχρι και το 2007 εκλέγεται συνεχώς βουλευτής.

Το 1992-1993 έγινε, για πρώτη φορά, υφυπουργός στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Ο ξάδερφός του, Κώστας, τον έκανε υπουργό Μεταφορών από το 2004 ως το 2007 και υπουργό Πολιτισμού ως το 2009.

Το 2008 αποκαλύφθηκε ότι είχε ταξιδέψει στη Γερμανία το 2005 με έξοδα της SIEMENS (του πλήρωσε το ξενοδοχείο).

Ο ίδιος αντέκρουσε την κατηγορία και ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος Θ. Ρουσόπουλος είχε δηλώσει ότι δεν θα γίνει καμιά περαιτέρω έρευνα, διότι η κυβέρνηση πιστεύει τον υπουργό της (και ξάδερφο του πρωθυπουργού της).

Αν η αποκάλυψη ήταν πραγματική, νομίζω ότι θα μπορούσε να δικαιολογήσει και τη σημερινή συμπεριφορά του.

Ενας πολιτικός, με υψηλά εισοδήματα και περιουσία, που καταδέχεται να του πληρώνει το ξενοδοχείο μια εταιρεία, γιατί να μη βάλει πλαστές πινακίδες στο τζιπ του;

Προφανώς και στη μια και στην άλλη περίπτωση δεν πέρασε από το μυαλό του ότι θα μπορούσε να αποκαλυφθεί.

Η σιγουριά του ακαταδίωκτου που είχαν.

Αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό.

Τα αδικήματα του Λιάπη είναι, τηρουμένων των αναλογιών, πταίσματα. Ο δημόσιος διασυρμός που υπέστη είναι το χειρότερο.

Δεν του πέρασε από το μυαλό, όταν έβαζε τις πλαστές πινακίδες;

Δεν σκέφθηκε το απλό «αν με πιάσουν θα ξεφτιλιστώ;».

Αβυσσος η ψυχή του Μισέλ.

Ο οποίος, εν προκειμένω, συμπεριφέρθηκε ως γνήσιος Ελλην: κακομοίρης, κατεργάρης, μικροαπατεώνας.

Παρέδωσε τις πινακίδες, αλλά έβγαλε άλλες, πλαστές.

Ακινητοποίησε  τζίπ, αλλά το κυκλοφορούσε κάπου-κάπου, για να μην καταστραφεί η μπαταρία του, που κοστίζει 150 ευρώ.

Συμπεριφορά κατεργάρη και κακομοίρη, που δεν μπορεί να τιμωρηθεί με καμιά ποινή.

Ισως με μια: να επανατυπώσει, με δικά του -εννοείται- έξοδα, ένα βιβλίο που είχε γράψει πριν από κάμποσα χρόνια με τίτλο «Για Ένα Νέο Ηθος».

Και να υποχρεωθεί να πηγαίνει κάθε πρωί στη Βουλή και να διαβάζει μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες μια σελίδα του κάθε ημέρα.

Και μετά να μας λέει «Bonjour» και να πηγαίνει να βάζει μπρος το τζιπ του, για να σώσει την μπαταρία του.

Γιώργος Καρελιάς

Protagon