Ο Αλ Καπόνε, και το … γάλα!

Δεν είμαι επιστήμονας και αδυνατώ να αντιληφθώ γιατί ειδικά το ελληνικό γάλα παύει να

είναι φρέσκο στην έκτη ημέρα, σε αντίθεση με όλα τα άλλα γάλατα του κόσμου.  Κάτι περισσότερο θα ξέρει ο υπουργός Αγροτιάς που έχει σηκώσει τα άρματα κατά του υπουργού της ρημάδας της ανάπτυξης.

Ούτε σε αυτό δεν μπορούν να τα βρουν στην κυβέρνηση!

Να πληροφορήσω, πάντως,  τους μεν και τους δε ότι την ημερομηνία λήξης στο γάλα την καθιέρωσε πρώτος ο Αλ Καπόνε! 

Ήταν τότε, στα σκοτεινά χρόνια της ποτοαπαγόρευσης.

Ο Αλ Καπόνε προσπαθούσε να νομιμοποιήσει  τα χρήματα από την δράση της εγκληματικής οργάνωσής του και στα πλαίσια αυτά προσπάθησε να αγοράσει στο Σικάγο μία γαλακτοβιομηχανία…

Οι αστοί - βιομήχανοι της πόλης δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι θα πουλούσαν τα μέσα παραγωγής στους μαφιόζους κι έτσι αρνήθηκαν όλες τις γενναιόδωρες προτάσεις που τους έγιναν. 
 

Το κρυφό χαρτί του Αλ γι΄ αυτές τις περιπτώσεις ήταν η δύναμη των πολιτικών που ήλεγχε!

Έτσι, ο Δήμος του Σικάγο αποφάσισε να εισάγει στην αγορά τον θεσμό της ημερομηνίας λήξης στο γάλα.

Μέχρι να καταλάβουν οι ψηλομύτες βιομήχανοι τι είχε συμβεί, ο Αλ Καπόνε είχε στα χέρια του την αγορά γάλακτος του Σικάγο. 

Μην πει κανείς ότι οι άνθρωποι δεν ήσαν εφευρετικοί! 
Πάμε τώρα στην ελληνική πραγματικότητα!

Οι πέντε μέρες διάρκειας  του γάλακτος ήταν μία ελληνική εφεύρεση.

Κάποιοι υπολόγισαν προφανώς  τους χρόνους που χρειάζεται να έρθει και να τοποθετηθεί στα ράφια το γάλα από το εξωτερικό και έτσι κατέληξαν στις 5 μέρες.

Αν χρειαζότανε οι πέντε μέρες να γίνουν τέσσερεις ή τρεις για να αποκλειστεί το ενδεχόμενο εισαγωγής γάλακτος από το εξωτερικό, τότε να είστε σίγουροι ότι αυτό θα είχε ήδη συμβεί.

Και την ίδια ώρα θα υπήρχαν «μελέτες» που θα υπερασπιζόντουσαν αυτή την πρακτική, λες και το ελληνικό γάλα παράγεται από ένα ειδικό γένος αγελάδων...
Η αλήθεια είναι ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια επιχειρήθηκε με αυτές τις πρακτικές να περιφρουρηθεί η ελληνική παραγωγή, έτσι ώστε να μην φτάσουμε στο σημείο τα παιδιά μας να χρειάζεται στο μέλλον να πάνε στο ζωολογικό κήπο για να δουν από κοντά μία αγελάδα. 
Οι υπουργοί Γεωργίας των τελευταίων είκοσι ετών, όμως, δεν θέλησαν να πουν όλη την αλήθεια στον κόσμο και προτίμησαν να κρυφτούν πίσω από την ημερομηνία λήξης. 

Και τώρα κάνουν και πάλι το ίδιο και κρύβονται πίσω από μελέτες, δοξασίες και ψίθυρους.

Ζούμε μία ιστορία ανάλογη με εκείνη των  φαρμάκων: «Όποιος καταναλώσει γάλα στην  έκτη ημέρα, κάτι θα πάθει»...
Το κόστος παραγωγής του γάλακτος είναι πράγματι μεγαλύτερο στην Ελλάδα απ’ ό,τι σε άλλες χώρες.

Φτάνει μάλιστα ακόμη και σε ποσοστό 30%.

Σε έναν βαθμό ευθύνονται γι΄ αυτό οι αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Γεωργίας που επέτρεψαν στο παρελθόν επενδύσεις μικρών μονάδων και σχετικά μακριά από τις γαλακτοβιομηχανίες.

Για να καταλάβουμε τι ακριβώς ισχύει στο εξωτερικό, μία σχετικά μεγάλη μονάδα διαθέτει 400 ζώα, ενώ στην Ελλάδα 200.

Και μάλιστα οι μονάδες με 200 αγελάδες στην Ελλάδα είναι λίγες, οι περισσότερες έχουν λιγότερα ζώα.

Αυτό και μόνο είναι ένα στοιχείο που επηρεάζει τα νούμερα. 

Για λόγους μικροπολιτικής, δεν υπήρξε στην Ελλάδα μία αυστηρή γραμμή ως προς αυτό το θέμα και υπήρξαν επιδοτήσεις και για ακόμη μικρότερες μονάδες.

Γιατί έγινε αυτό; Διότι δεν υπήρχε μία συγκεκριμένη στρατηγική με τις επενδύσεις. Πολλές φορές ήταν αρκετό το σημείωμα από το γραφείο του βουλευτή...
Από εκεί και πέρα υπάρχουν και  οι ιδιαιτερότητες της χώρας. 

Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, δεν έχουμε τις απέραντες εκτάσεις για να τρέφονται αμέριμνες οι αγελάδες, όπως μας δείχνουν στις τηλεοπτικές διαφημίσεις. 

Οπότε τρώνε κατά κύριο λόγο ζωοτροφές, γεγονός που ανεβάζει κατακόρυφα το κόστος. 
Στο παρελθόν κατηγορήθηκε η βιομηχανία ότι κέρδιζε την διαφορά σε σχέση με την τιμή του γάλακτος σε άλλες χώρες.

Σήμερα αποδεικνύεται ότι δεν είναι «έτσι ακριβώς» και ότι οι εγχώριες γαλακτοβιομηχανίες δεν έχουν να χάσουν σε περίπτωση που οι Έλληνες κτηνοτρόφοι πουλήσουν τα ζώα τους για κρέας. 
Προσωπικά θα αγόραζα μόνο φρέσκο ελληνικό γάλα, αν υπήρχε στο ράφι ελληνικό και γερμανικό ή γαλλικό φρέσκο γάλα. Κι ας ήταν ακριβότερο το ελληνικό.

Κι αυτό όχι γιατί έχω κάτι με τους Γάλλους ή τους Γερμανούς κτηνοτρόφους, αλλά διότι θέλω να στηρίξω την ελληνική κτηνοτροφία.

Θα είναι όμως δική μου επιλογή.

Ας μάθουμε να λέμε την αλήθεια και να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα με υπευθυνότητα. Τότε θα έχει μεγαλύτερη αξία η όποια προσπάθεια στήριξης της ελληνικής κτηνοτροφίας. 
Από την άλλη μεριά, όποια προσπάθεια «απελευθέρωσης» της αγοράς θα προκαλέσει ζημιά σε μία μεγάλη μερίδα των κτηνοτρόφων που δεν μπορούν να γίνουν ανταγωνιστικοί για τους λόγους που ήδη περιγράψαμε. 

Οπότε, χρειάζεται μία μεγάλη προσπάθεια αναδιάρθρωσης της ελληνικής κτηνοτροφίας.

Μεγάλη, πράγματι, η συζήτηση.

Όπως και για την εμμονή της Ευρώπης για μερικά μπουκάλια γάλα, όταν το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας είναι η ανεργία και οι επενδύσεις και όχι ο πληθωρισμός...
Και μία τελευταία παρατήρηση: Πριν δύο μήνες άλλαξε διάταξη που υποχρέωνε τις βιομηχανίες να αναγράφουν την περιοχή προέλευσης του γάλακτος.

Στην αρχή είπαν ότι αυτό συνέβη κατά λάθος και ότι θα υπήρχε στη συνέχεια ένα σήμα για το ελληνικό γάλα κλπ.

Δύο μήνες αργότερα μας προέκυψε η διαμάχη για την εισαγωγή γάλακτος.

Τυχαίο; 

Θανάσης Μαυρίδης

Capital.gr