Ευρω… εκλογική πανωλεθρία;

Όσο «της πλάκας» και αν είναι οι ευρωεκλογές, δεν αποκλείεται καθόλου πλέον το αποτέλεσμά τους να προκαλέσει σοβαρό­τατες πολιτικές εξελίξεις
 

Ελάχιστη σημασία έχουν οι ευρωεκλογές.

Αυτό είναι πασίγνωστο σε όλη την Ευρώπη.

Μπορεί όμως μια κυβέρνηση να ανατραπεί, αν υποστεί ήττα στις ευρωεκλογές;

Oχι, είναι η λογική  απάντηση.

Ούτε αν υποστεί πανωλεθρία;

Ούτε τότε, είναι η απάντηση.

Συνηθέστατο είναι το φαινόμενο το πρώτο κόμμα στις βουλευτικές εκλογές να χάνει ακόμη και... δέκα (!) εκατοστιαίες μονάδες στις ευρωεκλογές και να μη συμβαίνει τίποτα.

Το 2009 για παράδειγμα το ΠΑΣΟΚ πήρε 44% στις βουλευτικές εκλογές και 7,5 εκατοστιαίες μονάδες λιγότερο στις ευρωεκλογές (36,5%), αλλά το θέμα ούτε καν σχολιάστηκε.

Και το 1981 όμως το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου πήρε 48% στις βουλευτικές και 40% στις ευρωεκλογές και κανένας δεν ασχολήθηκε -και δικαίως!- με το ζήτημα.

Υπάρχουν όρια ανοχής όμως στην έκταση της εκλογικής πανωλεθρίας.

Πέρα από τα όρια αυτά, όσο «της πλάκας» και αν είναι οι ευρωεκλογές, δεν αποκλείεται καθόλου πλέον το αποτέλεσμά τους να προκαλέσει σοβαρότατες πολιτικές εξελίξεις.

Οι συνέπειες δηλαδή μιας εκλογικής πανωλεθρίας, ειδικά στις συνθήκες που επικρατούν σήμερα, δεν αποκλείεται να είναι ακόμη και κατακλυσμιαίες.
Μπορεί να πέσει η κυβέρνηση, η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου, για να μιλήσουμε καθαρά, αν η βέβαιη εκλογική ήττα της προσλάβει διαστάσεις συντριβής τον Μάιο. Υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά στις ερχόμενες ευρωεκλογές.

Δεν αναφερόμαστε στο πανευρωπαϊκό κλίμα απαξίωσης των κομμάτων-πυλώνων του συστήματος λόγω της οικονομικής κρίσης και της αντιπάθειας των ευρωπαϊκών λαών προς την ΕΕ λόγω του ρόλου που έπαιζε και παίζει στη διαχείριση της κρίσης η Γερμανία και κατ' επέκταση η ΕΕ. Αυτό ίσως προκαλέσει πολιτικό σεισμό σε όλη τη Γηραιά Ηπειρο, αλλά εμείς σήμερα περιοριζόμαστε στην επισήμανση μιας θεμελιώδους εσωτερικής ιδιομορφίας.
Επτά ευρωεκλογές έχουν γίνει στην Ελλάδα από το 1981 μέχρι το 2009.

Και στις εφτά, παρά τις σημαντικές μεταπτώσεις που προαναφέραμε, το άθροισμα των ψήφων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ κινήθηκε σε μια πολύ στενή ζώνη - από ένα μίνιμουμ 68,92% (το 1999) ως ένα μάξιμουμ 79,63% (το 1984).

Oταν όμως τα κόμματα-πυλώνες του συστήματος  έχουν από 70% ως 80%, προφανώς κανένα πολιτικό πρόβλημα δεν προκύπτει.

Και στις τελευταίες ευρωεκλογές του 2009, το άθροισμα των ποσοστών ΠΑΣΟΚ-ΝΔ ανήλθε στο 68,93%.
Η κατάσταση άλλαξε. Τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά αυτή τη φορά.

Ο δικομματισμός ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που κυβερνά βρίσκεται στα όρια της πλήρους κατάρρευσης.

Στις περσινές βουλευτικές εκλογές το άθροισμα των ποσοστών τους ήταν μόλις 41,94%, σχεδόν το μισό από το άθροισμα του ποσοστού τους επί περίπου σαράντα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση και ιδίως μετά το 1981 που το ΠΑΣΟΚ αντικατέστησε την Ενωση Κέντρου ως κόμμα εξουσίας.
Απιαστο όνειρο όμως θεωρείται αυτό το γλίσχρο και ασταθέστατο 42% στις ευρωεκλογές του Μαΐου.

Θαύμα θα είναι αν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μαζί ξεπεράσουν το... 30%!

Αν δηλαδή το 70% των Ελλήνων αποδείξει και με την ψήφο του ότι είναι εναντίον της κυβέρνησης!

Επειδή όμως η αποχή θα είναι γύρω στο πρωτοφανές ποσοστό του 50% στις ευρωεκλογές, το 30% είναι αρκετό για να επιβιώσει η κυβέρνηση Σαμα­ρά-Βενιζέλου, έστω και λαβωμένη.

Κάτω από 30% αν πάρουν αθροιστικά η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αν δηλαδή η ΝΔ κινηθεί γύρω στο 20% και το ΠΑΣΟΚ γύρω στο 5-6%, τότε η κυβέρνηση πολύ δύσκολα θα παραμείνει στη θέση της.

Θα απειληθεί με αποσύνθεση.

Γιώργος Δελαστίκ

Kostasxan