Τα παιδία παίζει…

Ακόμη και ένα σταματημένο ρολόι, δύο φορές την ημέρα δείχνει τη σωστή ώρα.

Είναι γνωστό ότι το ρολόι του ΚΚΕ έχει σταματήσει εδώ και είκοσι τέσσερα χρόνια· ωστόσο, δείχνει τη σωστή ώρα όταν καταλογίζει στον Αλέξη Τσίπρα ότι με τις θέσεις του θυμίζει όλο και περισσότερο τον Γιώργο Παπανδρέου, εξ αφορμής της ομιλίας του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στο Ελληνοαμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο.

Δικαίως το ιστορικό απολίθωμα της Αριστεράς επισημαίνει τις ομοιότητες: εντοπίζονται τόσο στο περιεχόμενο της ομιλίας όσο και στο ύφος του λόγου.

Πρώτα απ’ όλα, αισθητή είναι στην ομιλία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης η αφέλεια της αμεριμνησίας.

Εκείνο το «τραλαλά» μέσα στο μυαλό, που επιτρέπει στον ομιλητή να εκτοξεύει με χάρη και αυτοπεποίθηση την αρλούμπα και, φυσικά, να αδιαφορεί για το νόημα των λέξεων.

Να δώσω ένα παράδειγμα: ενώ από την αρχή της ομιλίας υπόσχεται ρητώς στο κοινό του ότι δεν θα ασχοληθεί πολύ με το παρελθόν ούτε θα «σκιαμαχήσει» (δική του λέξη) με το παρόν, αλλά θα δώσει το βάρος στο μέλλον, από τις δέκα σελίδες της ομιλίας, στις πέντε περνάει γενεές δεκατέσσερις τις προηγούμενες κυβερνήσεις, τη σημερινή κυβέρνηση και, φυσικά, την τρόικα.

Ως προς την ουσία του σχεδίου ανασυγκρότησης, η ομιλία είναι ένας θλιβερός αναχρονισμός, που επαληθεύει όσους υποστηρίζουν ότι ο Τσίπρας δεν είναι παρά το προϊόν του συστήματος το οποίο καταγγέλλει.

Οπως και τόσοι άλλοι πριν από τον ίδιο, υπόσχεται και αυτός ένα δικαιότερο φορολογικό σύστημα και ένα καλύτερο Δημόσιο, με μοναδική εγγύηση των υποσχέσεών του τον υπονοούμενο ισχυρισμό ότι αυτός και οι φίλοι του είναι καλύτεροι άνθρωποι από τους αντιπάλους τους.

Επαναλαμβάνει, δηλαδή, τον γνωστό (από τον καιρό του Ακούραστου...) διαχωρισμό μεταξύ ηθικών και ανήθικων πολιτικών.

Πώς θα «επανιδρύσει» σε υγιείς βάσεις το κράτος, όταν βλέπουμε το κόμμα του να έχει μαζέψει όλο το ίζημα των συνδικαλιστών της πασοκαρίας, μπορεί να το υποθέσει ο καθένας.

Οσο για την ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης της οικονομίας, εδώ οι ομοιότητες με τον αλησμόνητο ΓΑΠ είναι καταφανείς.

Ο Αλέξης εισβάλλει στο playroom του Γιωργάκη και οικειοποιείται τα αγαπημένα παιχνίδια του τέως προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Η Ελλάδα του Τσίπρα θα γίνει «βασικός ευρωπαϊκός πόλος στην αγροτοδιατροφική έρευνα και παραγωγή» και μπορεί να εξελιχθεί σε «περιφερειακό ενεργειακό κέντρο ανανεώσιμων πηγών και νέας περιβαλλοντικής τεχνολογίας».

Η μόνη αξιοσημείωτη διαφορά είναι υφολογική: ο λυρισμός του Γιώργου έχει αντικατασταθεί από τον αριστερό στόμφο.

Το συμπέρασμα είναι ότι το σχέδιο που παρουσίασε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στο απαιτητικό και εξειδικευμένο κοινό του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου συνοψίζεται σε πέντε κουβέντες: επιστροφή στις χίμαιρες του 2009. Παρ’ όλα αυτά, για να είμαι δίκαιος, οφείλω να επισημάνω την έμφαση του προέδρου Τσίπρα στην καθαριότητα: μιλά για «απλούς και ξεκάθαρους κανόνες», προσφέρει «ξεκάθαρες απαντήσεις», υπόσχεται «ξεκάθαρους όρους του παιχνιδιού», ζητεί από την Ευρώπη «ξεκάθαρες και άμεσες λύσεις».

Ισως αυτή η εμμονή να είναι ο λόγος για τον οποίον το μόνο συγκεκριμένο παράδειγμα κοινωνικά και περιβαλλοντικά βιώσιμης τουριστικής ανάπτυξης που μας δίνει αφορά «εγκαταστάσεις υδροθεραπείας», καθώς και «δεξαμενές για ομαδικά λουτρά»...

Στέφανος Κασιμάτης

Καθημερινή