Haunted Music...

Η στοιχειωμένη μουσική της ταινίας Blue Velvet, με την Julee Cruise στο Mysteries of Love...
Από τον Strange.

Η προπαγάνδα των άκρων.

Η όξυνση της κομματικής αντιπαράθεσης με κατηγορίες που έχουν ξεπεράσει τα συνήθη όρια μιας ρητορικής σύγκρουσης, τα κρούσματα βίας από ομάδες που αυτοπροσδιορίζονται ως αντιεξουσιαστικές, οι δυναμικές παρεμβάσεις του κράτους για να εκκαθαριστούν κατειλημμένοι επί πολλά χρόνια δημόσιοι χώροι, έχουν διαμορφώσει ένα εκρηκτικό περιβάλλον.

 

Η πλειοδοσία στις καταγγελίες και η διάδοση βιτριολικών υπαινιγμών δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Και στο παρελθόν εκτοξεύονταν με απύθμενη ευκολία βαριές κουβέντες, ωστόσο γρήγορα απορροφούνταν.

Σήμερα όμως τα πράγματα είναι πιο ανησυχητικά λόγω της διάρκειας που έχει το φαινόμενο. Σχεδόν όλα τα κόμματα μιλούν για την ύπαρξη σχεδίου.

Πολιτική και κατσαπλιαδισμός…

Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολλά κτίρια που ρημάζουν, όχι από τη χιλιοειπωμένη «αδιαφορία της Πολιτείας», αλλά από την ανεπάρκεια της κρατικής γραφειοκρατίας να διαχειριστεί το παραμικρό και συνεπώς την περιουσία μας. 

 

Το λογικότερο θα ήταν αυτά να πουληθούν ή να ενοικιαστούν (έτσι ώστε να πληρωθούν κάποιοι από τους λογαριασμούς του κράτους) ή να παραχωρηθούν σε συλλογικότητες· δήμους, πολιτιστικούς συλλόγους, πρωτοβουλίες κατοίκων κ.ά.

Όμως αυτό που βλέπουμε και πάλι είναι η αποτυχία του πολιτικού συστήματος, το οποίο η κοινωνία θέλει να είναι πολυτεχνίτης και γι’ αυτό κινδυνεύουμε να μείνουμε όλοι ερημοσπίτες.

Την Ολυμπιακή την ξέχασε ο Αλέξης;

Είναι τουλάχιστον ανεξήγητη αν όχι σκανδαλώδης η «εύνοια» του ΣΥΡΙΖΑ προς τον κ. Α. Βγενόπουλο και την MIG, αφού κανείς βουλευτής του δεν ζητάει να επιστρέψει στο κράτος και η ιδιωτικοποιημένη Ολυμπιακή. Σε αντίθεση με την Cosco και τον ΟΤΕ που ξεκαθάρισαν ότι θα τις κρατικοποιήσουν εάν κυβερνήσουν.

Γιατί θυμούνται μόνο τον ΟΤΕ ξεχνώντας (ευτυχώς) και την Olympic Air του κ. Α. Βγενόπουλου; 

Το λάδι της ελιάς κάνει θαύματα.

Οι ειδικοί που έχουν αναλάβει την συντήρηση και διάσωση ενός μεσαιωνικού καθεδρικού ναού της Βρετανίας ηλικίας 800 ετών, θεωρούν πως το ελαιόλαδο είναι αυτό που θα τους λύσει τα χέρια.

 

Πρόκειται για τον μεγαλοπρεπή καθεδρικό ναό York Minister, το υλικό κατασκευής του οποίου (ασβεστόλιθος) κινδυνεύει άμεσα από την όξινη βροχή, αλλά και την μόλυνση του περιβάλλοντος, η οποία έχει συσσωρευτεί επάνω του από την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης.

Εφηβικές επαναστατικές ονειρώξεις.

Κάποτε, παρασυρμένος από το όλο μεταπολιτευτικό περιβάλλον, και την ρομαντική αθωότητα της εφηβείας, περίμενα κι εγώ την επανάσταση…

Διάβαζα περίεργα βιβλία, έκανα παρέα με περίεργα άτομα, και γενικά πίστευα σε περίεργες ιδέες.

Ότι δηλαδή για όλα φταίει το κακό το σύστημα, οι πλούσιοι που μας πίνουν το αίμα, και πως όλα θα έμπαιναν στη θέση τους αν στήνονταν παντού λαοδικεία, ανταρτοδικεία, και γενικά κρεμάλες για τους «κακούς» της υπόθεσης.

Θερίστε τις θύελλές σας κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ

Από χθες το βράδυ, και ακόμα περισσότερο από σήμερα το πρωί, έχει ξεκινήσει ένα απίστευτο πανηγύρι στα μέσα ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης, καθώς έχει μπει σε εφαρμογή σχέδιο απενοχοποίησης και συστημικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι ατυχείς προσεγγίσεις των τελευταίων ημερών σε θέματα καταστολής της χρόνια παρατηρούμενης βίας της ακροαριστεράς, όπως αυτή εκφράζεται παραδείγματος χάρη με το θεσμό των "καταλήψεων", αλλά και η προηγούμενη αποτυχημένη προσπάθεια στοχοποίησης της Ακροδεξιάς (βλέπετε γελοίο σκηνικό υποθετικού ξυλοδαρμού Στρατούλη), έχουν έρθει και έχουν δέσει με την προϊστορία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ως κοιτίδα αντισυστημικών έως και εγκληματικών συμπεριφορών (υπόθαλψη εξέγερσης Δεκεμβρίου 2008, υπεράσπιση Πυρήνων της Φωτιάς, συγκαλυπτούμενη παραβατικότητα συγγενών κλπ.).

Η επιστροφή του δεινόσαυρου….

Εχτές, όπως πιθανότατα άκουσες, κυκλοφόρησε σε πολλά περίπτερα (όχι σε όλα γιατί, όπως έμαθα, πολλά περίπτερα δεν πουλάνε πια εφημερίδες, γιατί δεν έχει νόημα) μία εφημερίδα που λέγεται Ελευθεροτυπία. 

 Αποφάσισα να πάρω ένα αντίτυπο της εφημερίδας και να το δοκιμάσω, όπως δοκιμάζω τα gadgets. Να προσεγγίσω αυτό το αντικείμενο μ’ αυτό τον τρόπο, για να δούμε τι θα βγει.
Βγήκε το εξής:

Της φυλακής τα σίδερα είναι για τους κουνιστούς…

Ο «οπισθοβαρής» κρατούμενος Λάκης Γαβαλάς, ανοίγει τη ψυχή του, και μιλάει για όλους και για όλα της φυλακής, όχι στην Τατιάνα αλλά στον «κουλτουριάρη» δημοσιογράφο Σταύρο Θεοδωράκη…

Ας δούμε λοιπόν τι λέει για την «κατάντια του».

 

Ο σχεδιαστής μόδας μιλάει μέσα από τη φυλακή για την πρέζα, τον Άκη, και τον κήπο του.
Ξεκίνησε με πληθυντικό. Στο δεύτερο τηλεφώνημα το γυρίσαμε στον ενικό.

Δεν γνωριζόμασταν προσωπικά, και τον Σεπτέμβρη που μου τηλεφώνησε πρώτη φορά ξαφνιάστηκα.

Με ενημέρωνε για την υπόθεσή του. Αιτήσεις αποφυλάκισης κ.λπ. Ερωτήσεις σπάνια του έκανα. Άλλωστε ήταν «ποταμός». Μιλούσε γρήγορα, κάποιες φορές χαμηλόφωνα.