Good Night!

Dire Straits.... Private Investigations.

Τσόκαρα και γόβες…

Έχω πολλές φορές γράψει για την ανάγκη ανανέωσης του πολιτικού μας σκηνικού, με νέα, άφθαρτα πρόσωπα, βγαλμένα από τη ζωή και την κοινωνία και όχι από τις δημόσιες σχέσεις, την αβάντα των ΜΜΕ και το υπόγειο πάρε – δώσε με επιχειρηματικούς και άλλους κύκλους επιρροής της δημόσιας ζωής.

Στις τελευταίες εκλογές, κάτι τέτοιο έγινε…

Σχεδόν τα 2/3 των βουλευτών που εξελέγησαν, ήταν νέα πρόσωπα, πολλά εξ’ αυτών άγνωστα στο ευρύ κοινό, που καμιά σχέση δεν είχαν με τα media και την show biz.

Σε αυτό συνετέλεσαν η θεαματική άνοδος των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και η δύναμη που απέκτησαν μικρότερα κόμματα όπως οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, η ΔΗΜ.ΑΡ. και η Χρυσή Αυγή, σε συνδυασμό με την κατάρρευση των ποσοστών των δύο παραδοσιακά μεγάλων κομμάτων Ν.Δ. και ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Είναι όμως αυτό αρκετό;

Πολύ φοβάμαι πως όχι…

Του Οσίου Τρακτέριου του καλλιεργητή ανήμερα…

Aυτό που τηρούμε με ευλάβεια σε αυτή τη χώρα είναι οι παραδόσεις και ιδιαίτερα οι παραδόσεις που σχετίζονται με εορταστικές περιόδους.

 

Το καλοκαίρι έχουμε τη ναυτική εβδομάδα, το χειμώνα τις Αλκυονίδες ημέρες, το Σεπτέμβρη τη Διεθνή έκθεση Θεσσαλονίκης, και τον Ιανουάριο τη γιορτή του τρακτέρ.

Το ΚΚΕ γιορτάζει τον Άγιο Τραχτέριο!

Είδα σήμερα την κα Παπαρήγα να συντάσσεται και να ενθαρρύνει τους αγρότες στις κινητοποιήσεις τους.

Τους μίλησε μάλιστα για την ανάγκη κλιμάκωσης του «ξεσηκωμού» τους!

Μίλησε για τα δίκαια αιτήματά τους!

 

Και βέβαια το ΚΚΕ ήταν αυτό που επίσης πρωτοστατούσε στα μεγάλα μπλόκα των εθνικών οδών την δεκαετία του `90, εκμεταλλευόμενο το μπάχαλο για να κερδίζει ψήφους.

Όλοι θυμόμαστε τον μεγάλο Μπούτα και τον τρισμέγιστο Πατάκη, οι οποίοι κυριολεκτικά διοικούσαν τις εθνικές οδούς, καθιστώντας όμηρο έναν ολόκληρο λαό, στο όνομα της κόκκινης επανάστασης!

Πολλά λες….

Εποχή «ανασκευασμένων» και «παραποιημένων» δηλώσεων.

Βγαίνει ένας λέει το κοντό του, άλλος το μακρύ του.

Μετά αρχινούν τα… όργανα: «Δεν εννοούσα αυτό. Η δήλωσή μου παρερμηνεύτηκε!». Αλλά, καλού-κακού, «ανασκευάζει»…  να ’χουμε και το νου μας!

Ή, το πιο βαρύ: «Παραποιήθηκαν σκόπιμα. Κάνανε μοντάζ και παρουσίασαν όπως ήθελαν όσα είπα! Καταθέτω μήνυση…».

Συγκυριακά, στο κέντρο αυτής της, τουλάχιστον ακαλαίσθητης, «διελκυστίνδας» μεταξύ «ανασκευών» και «παραποιήσεων», «πρόσωπο της ημέρας», ο βουλευτής Καστοριάς του ΣΥΡΙΖΑ, Βαγγέλης Διαμαντόπουλος, μετά από την («εξυπνακίστικη», επιτηδευμένα προκλητική κατά τη γνώμη μου, γιατί την άκουσα ο ίδιος) «παρέμβασή» του σε ιδιωτικό ραδιοσταθμό για τη «Βίλα Αμαλίας», αυτό το «Βίλα», τρομάρα μας, μου θυμίζει το απίθανο «Έπαυλη», όπως περιπαιχτικά έλεγε την παράγκα του ο Καραγκιόζης: «Ποιος κρούει την έπαυλιν και σείονται οι πολυελαίοι»;

Η διεθνής ακτινοβολία του ΣΥΡΙΖΑ…

Τα ταξίδια του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα στη Γερμανία και στις ΗΠΑ αποδεικνύουν για πολλοστή φορά τα στερεότυπα των αναχρονιστών του πολιτικού συστήματος.

Οι υπεραπλουστεύσεις κυριαρχούν.

Εμμέσως πλην σαφώς ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει τον κ. Τσίπρα, χάρη μόνο σε δυο τρεις συναντήσεις μέσου επιπέδου στο εξωτερικό, ως νέο μάγο της διεθνούς διπλωματίας που ενώπιόν του τρέμει ο Κίσιντζερ, κοντοστέκεται ο Γκένσερ και σηκώνεται από το μνήμα ο Γκρομίκο.

Για μερακλήδες και μόνο!

Τις προηγούμενες μέρες σημειώθηκε μια σημαντική αγοραπωλησία, που συγκέντρωσε επάνω της τα φώτα της δημοσιότητας.

Όχι κάποιου ακινήτου, ή μιας επιχείρησης, ή έστω ενός  εξωτικού αυτοκινήτου, αλλά ενός …. πούρου!

Bloomberg: Ο Σαμαράς η μόνη ελπίδα!

Ο Αντώνης Σαμαράς αποτελεί  πιθανότατα τη τελευταία ελπίδα, λέει ο καθηγητής ευρωπαϊκών σπουδών στο London School of Economics, Kevin Featherstone, σύμφωνα με το πρακτορείο Bloomberg. 

 

«Aν ο Σαμαράς έχανε την εξουσία, δεν θα ήταν σίγουρο ότι θα βρισκόταν κάποιος άξιος να τον διαδεχθεί».

Στο άρθρο του Bloomberg περιγράφεται όλη η πορεία του Αντώνη Σαμαρά, από τον περασμένο Ιούνιο, οπότε και εξελέγη πρωθυπουργός της Ελλάδας, αλλά και τα διλήμματα που είχε να αντιμετωπίσει όλο αυτό το διάστημα.

Στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο υπό την πρωθυπουργία του, σημειώνει το δημοσίευμα, μετά από δύο εκλογικές αναμετρήσεις και έξι αγωνιώδεις εβδομάδες που η Ελλάδα ήταν στα πρόθυρα της εκπαραθύρωσης από το ευρώ, ο κ. Σαμαράς είπε: «Αρκετά μέχρι εδώ».

Χρειάζεται ο συνδικαλισμός;

Ο συνδικαλισμός μπορεί να φθίνει στην Ελλάδα, και να μην έχει το γόητρο και την ισχύ που είχε κάποτε, αλλά αλλού πεθαίνει. Κυριολεκτικά….

 

Πιο συγκεκριμένα, στην Αμερική, η οποία γνώρισε (ειδικά στις αρχές του προηγούμενου αιώνα) ισχυρότατα συνδικάτα, με τέτοια ισχύ που μπορούσαν να ανεβοκατεβάζουν πολιτικούς, και να παραλύουν βιομηχανίες, το συνδικαλιστικό κίνημα ψυχορραγεί.

Διάλογο κάνουμε….

Προϊόν της αρχαίας σοφιστικής, βαρύ όπλο της σωκρατικής και της πλατωνικής σκέψης, βασικό συστατικό της τραγικής συνταγής, ο «διάλογος» είναι εγγεγραμμένος στο κύτταρο του ελληνικού πολιτισμού.

 

Είναι είδος που ανθεί στη στάση του τρόλεϊ, στην ουρά του σουπερμάρκετ, στις καφετέριες της επικράτειας, στη Βουλή, στα τηλεπαράθυρα και στην οικογενειακή εστία, κοινώς καλύπτει τον χώρο της δημόσιας και της ιδιωτικής ζωής.