Wolf Among the Lambs.

John Campbell, in Wolf Among the Lambs...

Η άκαμπτη τρόικα…

Η τρόικα πιέζει ασφυκτικά και πάλι την κυβέρνηση Σαμαρά, σχεδόν εκβιάζει με τη δόση του Μαρτίου, απαιτώντας πλήρη εφαρμογή των προαπαιτούμενων του μνημονίου και δείχνοντας απόλυτη ακαμψία σε κάθε ελληνικό αίτημα.

 

Δεν αποδέχονται οι τροϊκανοί την επιδείνωση των συνθηκών, ούτε και αναγνωρίζουν τα υπολογιστικά και τα άλλα μεθοδολογικά λάθη που έκαναν.

«Δημόσιοι» μύθοι.

Ιστορίες για το «κακό Δημόσιο» έχουμε να πούμε όλοι.

Είτε σαν παθόντες είτε σαν φίλοι θυμάτων.

Αλλά και ιστορίες που φτάνουν ώς τ’ αυτιά μας ύστερα από δέκα σπασμένα τηλεφωνήματα, φουσκωμένες συνήθως, κι αυτές τις αναμεταδίδουμε σαν γεγονότα που υπήρξαμε τάχα αυτόπτες μάρτυρές τους, για να ενισχύσουμε την αληθοφάνειά τους,

 

Μπορεί να φταίει το ότι η «αφήγηση του κακού» έχει πάντοτε περισσότερους πιστούς από την εξιστόρηση της καλοσύνης.

Ίσως πάλι να υπαγορεύει τη στάση μας η παμπάλαιη λογική του εξιλαστηρίου θύματος.

Ίσως να χρειαζόμαστε απλώς ένα άλλοθι.

Τι λένε για εμάς;

Ο Ορθογράφος αυτές τις μέρες  έκλεισε αισίως τους πρώτους πέντε μήνες ζωής του στο ελληνικό διαδίκτυο!

Σε όλο αυτό το (μικρό) διάστημα, άλλοι μας διαβάζουν, άλλοι μας αποφεύγουν, άλλοι μας συζητάνε, κι άλλοι μας φτύνουν…

Κάναμε αρκετούς φίλους, αλλά και πολλούς εχθρούς.

Για να γιορτάσουμε λοιπόν το πεντάμηνο, αλιεύσαμε από το διαδίκτυο διάφορες εντυπώσεις και αντιδράσεις κάποιων επώνυμων για τον Ορθογράφο, και σας τις παρουσιάζουμε εν είδη ποτ πουρί.

Απολαύστε υπεύθυνα….

Ο βαλσαμωμένος Τσάβεζ, ο Αλέξης, και η σκιά του Αλλάχ επί της γης….

Αυτή η ιστορία με την ταρίχευση της σορού του Τσάβεζ, τον παλλαϊκό θρήνο και τους οδυρμούς, το επταήμερο πένθος, και γενικά την λατρεία προσωπικότητας που βλέπουμε στη Βενεζουέλα, μου θύμισε την αλήστου μνήμης λατρεία προς τον «πατερούλη» Στάλιν, που εκτός από μεγάλος ηγέτης, ήταν και «κορυφαίος αστρονόμος, φυσικός, ιατρός, συγγραφέας, ποιητής, και χίλια δυο άλλα».

Σε όλα ήταν ο πρώτος!

Όπως πρώτος σε όλα ήταν και ο άλλος, εκείνος της Ρουμανίας, ο Τσαουσέσκου, που στο τέλος τον εκτέλεσαν σαν λυσσασμένο σκυλί…

Για να μη θυμηθώ και τον Ντούτσε, που από εκεί που ένας ολόκληρος λαός παραληρούσε ακούγοντας τις φασιστικές του σαχλαμάρες, στο τέλος τον κρέμασαν ανάποδα μαζί με την ερωμένη του…

Συριζέικες υποκρισίες μήπως;

Δεν μας έφτανε το μνημόνιο τώρα ήρθε και ο Ούγκο Τσάβες να διχάσει τη κοινή γνώμη στην Ελλάδα. Πουθενά αλλού στη Ευρώπη δεν διεξάγεται τέτοιος ανελέητος πόλεμος μεταξύ των υποστηρικτών και των επικριτών του αποθανόντος προέδρου της Βενεζουέλας.

Σοσιαλιστής επαναστάτης για τους Αριστερούς, διεφθαρμένος δικτάτορας για τους Δεξιούς.

Η αντιπαράθεση έλαβε και κομματικό χαρακτήρα καθώς το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έγραψε διθυράμβους για το έργο του και απέδωσε τις επικρίσεις που δέχτηκε ο Τσάβες σε «αντιδραστικούς κύκλους» που «αμφισβητούν την δημοκρατικότητα του Τσάβες διότι συγκρούστηκε με τη δικτατορία των αγορών».

 

Σημεία των καιρών.

Κάποιος μας κάνει φάρσα. Αυτό είναι το συμπέρασμα των ιταλικών εκλογών, έτσι απλά.

Οι Ιταλοί συνηθισμένοι να ψηφίζουν αυτόν που απεχθάνονται- ή τουλάχιστον να τον αφήνουν να βγει αφού μέχρι λίγα χρόνια πριν από την κρίση μόνο το 30% κατέβαινε στις κάλπες- λάτρευαν να μισούν τον Μπερλουσκόνι.

Γι αυτό και τον έκαναν πρωθυπουργό για τουλάχιστον 20 χρόνια.

Όταν, όμως, ήρθε η κρίση και τα σκάνδαλα του Καβαλιέρε δεν είχαν τέλος τα πράγματα σκούρυναν.

H ζωή τους άλλαξε – όπως και των περισσότερων Ευρωπαίων- χωρίς να το καταλάβουν.

Όροι όπως λιτότητα, spreads, Οίκοι Αξιολόγησης και ανεργία μπήκαν στο πετσί τους ενώ μέχρι πρότινος ήταν άγνωστες λέξεις με αποτέλεσμα να ενδώσουν σιωπηλά στην επιλογή του κονκλάβιου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ποντάροντας στο κύρος και τη φυσιογνωμία του καθηγητή Μάριο Μόντι.

Σκηνές τρέλας!

Κλείνουμε μέχρι νεωτέρας... αποφάσισαν με τον πλέον φασιστικό τρόπο στο Τμήμα Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστήμιου.

Εσείς όμως, ιθαγενείς φορολογούμενοι, θα συνεχίσετε να μας πληρώνετε και μην τολμήσετε να πείτε λέξη για ιδιωτικά Πανεπιστήμια γιατί θα κατεβάσουμε από τα ράφια της Σχολής τις μολότοφ και άντε να μας μαζέψετε.

  

Η δε κυβέρνηση τους ακούει, τους κοιτάει και τους καμαρώνει που στέκονται «αντρίκεια» ως πραγματικοί Έλληνες γνήσια παιδιά της φαυλοκρατίας της μεταπολίτευσης...