Atomic Lust!

Super Furry Animals....

Ο μπουμπούκος, ο αεροψεκασμένος, και τα βαμμένα μαλλιά…

Το ότι βουλευτές – και μάλιστα λεβέντες, Έλληνες – θα αντάλλασαν δημοσίως κατηγορίες, αλλά και μηνύσεις και αγωγές, περί βαμμένων μαλλιών, κάποια εποχή θα εξέπληττε.

Πολλοί θα μιλούσαν για κατρακύλα· άλλοι για εκφυλισμό·  αρκετοί για κατάντια. Σήμερα η κατάσταση αυτή, ευτυχώς, σχεδόν ουδένα εκπλήσσει· ούτε και δυσαρεστεί πραγματικά.

Αντίθετα, φέρνει πνοή αναζωογονητική, αφού δείχνει ότι, επιτέλους, η αντιπροσώπευση έφτασε στον κολοφώνα της· η δημοκρατία στο απόγειό της.

Τέρμα η διγλωσσία.

Οι πολιτικοί μιλούν δημοσίως για ό,τι ακριβώς συζητούμε, κάνοντας την πλάκα μας, στα καφενεία, στις ταβέρνες, στα κουρεία και στα λουτρά.

Δημόσιος και ιδιωτικός λόγος ένα και το αυτό.

Πόσο μεγαλύτερη διαφάνεια, πόσο περισσότερη δημοκρατία να ζητήσει κανείς…

Μυστήριο στο Μανχάταν!

Μια περίεργη ιστορία εκτυλίσσεται αυτές τις μέρες στη Νέα Υόρκη, και έχει να κάνει με την ακόμη πιο περίεργη επίθεση της 9/11 πριν από 11 ολόκληρα χρόνια.

Στο κάτω Μανχάταν ανακαλύφθηκαν συντρίμμια από αεροσκάφος, που μάλλον ανήκουν σε ένα από εκείνα με τα οποία πραγματοποιήθηκε η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους.

Ο Σαμαράς δεν είναι τυχαίος!

Στις πολιτικές εξελίξεις, σχεδόν όλοι υποτιμούν τον πραγματικό πρωταγωνιστή των καιρών, τον Αντώνη Σαμαρά. Στις αναλύσεις μιλούν και πάλι για πρόωρες εκλογές, για πτώση της κυβέρνησης λόγω των μνημονίων κ.α.

Όμως δεν φαίνεται να έχουν αντιληφθεί ότι ο κ. Σαμαράς είναι διαφορετικής κόπιας πολιτικός.

Και ελέγχει μοναδικά την κατάσταση.

Δεν κινδυνεύει από κανέναν και από τίποτε. 

Δείτε την πορεία του Αντώνη Σαμαρά.

Νεότατος, γίνεται υπουργός Εξωτερικών από τον κ. Μητσοτάκη.

Διαμορφώνει την εξωτερική πολιτική στο Σκοπιανό και αιφνιδιάζει τους πάντες εγκαταλείποντας τη ΝΔ.

Ιδρύει την "Πολιτική Άνοιξη" και ρίχνει την κυβέρνηση Μητσοτάκη..!

Επιβάλλει ως νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Κωστή Στεφανόπουλο.

Λίγο μετά όμως το κόμμα του θα συρρικνωθεί και θα σβήσει.

Λίγη γκρίνια, για να μη ξεχνιόμαστε…

Ειλικρινά δεν ξέρω ποιοι είναι οι αρμόδιοι και υπεύθυνοι, αφού μέσα στον γενικότερο λαβύρινθο του δημοσίου, και της (δήθεν) αποκεντρωμένης αυτοδιοίκησης, οι διάφορες αρμοδιότητες  είναι διαμοιρασμένες, και συχνά αλληλοκαλύπτονται, με αποτέλεσμα η μια υπηρεσία να ρίχνει την ευθύνη στην άλλη, και τελικά να μη γίνεται τίποτα.

Για αυτό θα απευθύνω τη γκρίνια μου σε όλους ανεξαιρέτως τους «αρμόδιους» της Θεσσαλονίκης, ήτοι τον υπουργό Μακεδονίας Θράκης κ. Καράογλου, τον περιφερειάρχη Απόστολο Τζιτζικώστα, αλλά και τον μπον βιβέρ δήμαρχο μας  κ. Μπουτάρη.

Συνέντευξη Νανόπουλου!

Ο Isaac Asimov έγραψε ότι «το πιο θλιβερό στη ζωή είναι ότι η επιστήμη συγκεντρώνει γνώση πολύ πιο γρήγορα από ό,τι η κοινωνία αποκτά σοφία».

Είναι πολύ σωστή  αυτή η άποψη και μας απασχολεί όλους.

Ισχύει εξάλλου και αυτό που έγραψε ο T.S. Eliot: «η γνώση χάθηκε στην πληροφορία και η σοφία χάθηκε στη γνώση».

Τα πράγματα τρέχουν τόσο πολύ στις επιστήμες που δεν προλαβαίνουν οι επιστήμονες να τα περάσουν στον κόσμο.

Πιστεύω πράγματι ότι τα τελευταία χρόνια ο κόσμος αισθάνεται χαμένος με την ταχύτητα που τρέχουν οι επιστήμες.

Το εμπόριο της ελπίδας…

Τα λίγα γνωστά δικηγορικά γραφεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, οι εργατολόγοι, που αναλαμβάνουν ομαδικές υποθέσεις συμβασιούχων κατά του ελληνικού Δημοσίου, σίγουρα δεν είναι αυτοί που γέννησαν το πρόβλημα της επιστροφής συμβασιούχων δυνάμει προσωρινών διαταγών.

Δεν το δημιούργησαν αυτοί, αλλά το εκμεταλλεύτηκαν για λογαριασμό των γραφείων τους και των πελατών τους.

Τιμές αρχηγού κράτους στον αρχηγό του Σύμπαντος;

Πλησιάζει η Μεγάλη Εβδομάδα του ορθόδοξου Πάσχα και μαζί της η πλέον γκροτέσκα και δηλωτική του αδιεξόδου της κοινωνίας μας τελετή, η υποδοχή του «Αγίου Φωτός» στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» με τιμές αρχηγού κράτους.

Θυμάμαι την πρώτη φορά που είδα το πράγμα σε τηλεοπτικό ρεπορτάζ.

Έγειρα το κεφάλι και το χάζευα σαν την πιο απίθανη παλαβομάρα.

Το κόκκινο χαλί, το άγημα, την μπάντα, ένα δεσπότη, έναν αρχιμανδρίτη, τους άλλους ιερωμένους, τον υπουργό ή τον υφυπουργό, βουλευτές εκπροσώπους κομμάτων, τους υπόλοιπους συνοδούς της ειδικής πτήσης προς και από τα Ιεροσόλυμα, τη… νεοελληνικότατη –ούτως ειπείν– κουστωδία και πομπή.

Τραγούδια της Ηπείρου!

Ο μεγαλύτερος ποιητής μας, ο λαός, η αστείρευτη δροσοπηγή της αιώνιας και ανώνυμης ελληνικής ψυχής μιλάει αυθόρμητα και ανεπιτήδευτα στις καρδιές των ανθρώπων με το αληθινό βίωμα και τη γνήσια συγκίνηση.

Από τα αθάνατα Ομηρικά έπη μέχρι σήμερα όλοι σχεδόν οι αληθινοί ποιητές διαποτίστηκαν από το αθάνατο νέκταρ του δημοτικού μας τραγουδιού, γλύκαναν τον πόνο τους και τον καημό τους μέσα σ’ αυτή την ψυχόρμητη και πάναγνη των γνήσιων ελληνικών αισθημάτων, ιδεών και αξιών.

Η λαϊκή μούσα δεν άφησε αμνημόνευτη τη δράση των επαναστατών του 1854.

Ο σπουδαίος μελετητής και τραγουδιστής της θεσπρωτικής γης, αείμνηστος Σπύρος Μουσελίμης γράφει σχετικά:

«Τρεις περδικούλες κάθουνταν / Ψηλά στον Αϊ-Δονάτο. / Η μια τηράει το φλάμπουρο / κι η άλλη προς την Πάργα / κι η τρίτη η καλύτερη / μοιρολογάει και λέει: / Χαρείτε χτίρια του Σουλιού / πηγάδια μου γεμάτα. / Εσύ Γρίβα τα Γιάννινα / Και Κάσκαρη τοΛούρο / Και συ Νικόλα Ζέρβα μου / Την Τσαμουριά να πάρης / Το κάστρο της Παραμυθιάς / κι όλα τα τουρκοχώρια».