Ο ιστορικός του μέλλοντος, που θα αποφασίσει να ασχοληθεί
με τη δική μας εποχή, αυτήν της βαθιάς ύφεσης και της γενικευμένης οικονομικής κρίσης,
ίσως τα βρει μπαστούνια.
Ίσως προβληματιστεί.
Οι βασικές πηγές ενός ιστορικού είναι τα όποια γραπτά κείμενα,
και δευτερευόντως τα υπόλοιπα (κτίσματα, αντικείμενα, τεχνουργήματα, κλπ).
Συνεπώς, όταν κάποιος στο μέλλον θα θελήσει να αναλύσει
την εποχή μας, πρώτα απ’ όλα θα καταφύγει στα γραπτά της…
Φαντάζεστε όμως να πέσει σε κανένα από αυτά τα άφθονα
περιοδικά φτηνού λάιφ στάιλ που κυκλοφορούσαν και κυκλοφορούν, και που σημάδεψαν
μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων, ενώ παράλληλα έκαναν πλούσιους και διάσημους διάφορους
πανύβλακες καραγκιόζηδες;
Αυτά δηλαδή τα γραπτά ντοκουμέντα, που σε συνδυασμό με τα
μεσημεριανάδικα, έκαψαν δισεκατομμύρια εγκεφαλικά κύτταρα συμπατριωτών μας,
εκτοξεύοντας στα ουράνια τους μαϊντανούς σελέμπριτι, αλλά και τους επιτήδειους φοροφυγάδες
που τα προωθούσαν στην αγορά;
Ο ιστορικός του μέλλοντος θα πάθε κολούμπρα, αν τυχόν πέσει
στα χέρια του για παράδειγμα ένα Ντάουν Τάουν, όπως έπεσε στα δικά μου σήμερα
(το βρήκα σε μια τουαλέτα, δίπλα στο χαρτί υγείας) ένα τέτοιο τεύχος του Δεκέμβριου
του 2011.
Τότε δηλαδή που η κρίση είχε φουντώσει, ήταν στο φόρτε της,
και που είχε συμπαρασύρει τα πάντα στο δρόμο της...