Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα…

Κάποιοι σοβαροφανείς συμπατριώτες μας σοκαρίστηκαν από την είδηση ότι στη προχωρημένη Σουηδία, ο δημόσιος αυνανισμός είναι πλέον νόμιμο δικαίωμα!

Και, όπως λένε,  επειδή  όλα αυτά τα μοντέρνα συστήματα, αργά ή γρήγορα τα ακολουθούμε και εμείς οι Βαλκάνιοι, ποιος ξέρει, μπορεί σε μερικά χρόνια να ψηφιστεί παρόμοιος νόμος και εδώ.

Με αποτέλεσμα να ανησυχούν πως η χώρα θα γεμίσει από μακάκες!

Λες και δεν βλέπουν γύρω τους…

Προσωπικά, πιστεύω ότι ο δημόσιος αυνανισμός αποτελεί «νόμιμη» πράξη στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια.

Και δεν μιλάω για τον συμβολικό όρο της έννοιας του αυνανισμού, αλλά για πρακτικά πράγματα.

Υπό την έννοια ότι το παίζειν το πουλί σου δημοσίως δεν διώκεται σε πρακτικό επίπεδο, ασχέτως της υπάρχουσας αυστηρής νομοθεσίας.

Και αυτό, διότι πολύ απλά, άντε να βρεις εύκαιρο αστυνομικό την ώρα που ο άλλος αυτοϊκανοποιείται, αφού οι περισσότεροι είναι απασχολημένοι ή στα γήπεδα, ή φυλάνε έξω από την (πρώην) ΕΡΤ,  ή συνοδεύουν τη Γιάννα Αγγελοπούλου στα διάφορα γκαλά της.

Μια φωτογραφία σου…

Από τη πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε ο ντόρος γύρω από το αν θα έπρεπε το Πρώτο Θέμα να δημοσιεύσει την φωτογραφία του ετοιμοθάνατου Παύλου Φύσσα, η δική μου άποψη ήταν διαφορετική από αυτήν της πλειονότητας των φίλων, γνωστών, αλλά και όσων τις απόψεις παρακολουθώ στα μπλογκς και στο facebook.

Η τρέχουσα και κυρίαρχη θεωρία ήταν και είναι (από όσα παρακολούθησα) ότι η εφημερίδα διαπράττει «βλασφημία», ότι σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να βγει η φωτογραφία σε πρωτοσέλιδα, και σ’ αυτό συμφωνούν και  οι γονείς του αδικοχαμένου νέου.

Οποία ομοιότης…

Στις 22 Μαΐου του 1963, κάποιος Ζ μιλάει σε μια αίθουσα της Ουδετερούπολης.

Έξω τα παρακρατικά φασιστικά στοιχεία και αστυνομικοί ντυμένοι με πολιτικά πετάνε πέτρες, προπηλακίζουν τους εισερχόμενους και ζητάνε να πεθάνει ο «Βούλγαρος» Ζ. 

Η αστυνομία παρακολουθεί και δεν κάνει τίποτα για να απωθήσει τους τραμπούκους.

Οποία ομοιότης με πρόσωπα και καταστάσεις του παρόντος είναι συμπτωματική.

Ο Γιάγκος έπαιρνε χαρτζιλίκι από την παρακρατική φασιστική οργάνωση για να δέρνει τους κομμουνιστές.

Τον ειδοποιούν και τον στέλνουν για να «κανονίσει» τον Ζ.

Του υπόσχονται ότι θα του δώσουν την άδεια για το τρίκυκλο, που τόσο καιρό ζητούσε για να δουλεύει.

Οποία ομοιότης με πρόσωπα και καταστάσεις του παρόντος είναι συμπτωματική.

Επικίνδυνες θεωρίες…

Στην πυρά έχει τεθεί η «θεωρία των δύο άκρων», με τους διαμαρτυρόμενους να ξιφουλκούν κατά όσων την υποστηρίζουν, κλαυθμυρίζοντας ότι κινδυνεύει η δημοκρατία και προωθείται ο φασισμός, επειδή εξισώνεται εμμέσως ο τελευταίος με αυτό που οι θεωρούν ως «πολιτική δράση», ασχέτως εάν το αποτέλεσμά της μόνο χύνει επίσης αίμα και καταστρέφει περιουσίες απλών ανθρώπων για τις οποίες οι διαμαρτυρόμενοι απλώς αδιαφορούν.

Σήμερα θα μας απασχολήσει μια θεωρία που κατασκευάστηκε με σκοπό να δικαιολογήσει όσα γίνονται από τη «μη φασιστική» πλευρά που βρέθηκε σε θέση άμυνας τα τελευταία 24ωρα ως αποτέλεσμα της έγερσης θέματος και ακροαριστερής βίας, η οποία έχει πλειάδα υποστηρικτών, που δεν περιορίζονται μόνο στο να καταδικάσουν τη «θεωρία των δυο άκρων», κάτι απόλυτα θεμιτό, αφού υπάρχει ενδιαφέρον πολιτικό σκεπτικό.

Όμως, αρνούνται μετερχόμενοι διαφόρων βερμπαλιστικών τεχνασμάτων να καταδικάσουν ευθέως την εκτροπή της ενεργού διαμαρτυρίας σε επεισόδια και στη διασάλευση της δημόσιας τάξης, με εμπρησμούς και άλλες συναφείς αγαθοεργίες, τις οποίες προφανώς πιστεύουν ότι πρέπει οι αρχές να αφήνουν χωρίς απάντηση, ενδεχομένως διότι έτσι πιστεύουν ότι… η κοινωνία «απαντάει στον φασισμό».

Έτσι στα ξαφνικά… γεμίσαμε αντιφασίστες!

Ξημερώματα Τετάρτης 18 Σεπτεμβρίου και τα περισσότερα ΜΜΕ κηρύσσουν την δική τους επανάσταση...

Εκπομπές και δελτία ειδήσεων αρχίζουν να προβάλουν στίχους και αντιφασιστικά τραγούδια του 34χρονου δολοφονηθέντος ράπερ, εκπομπάρχες στήνουν panels και ανοίγουν ατέρμονες συζητήσεις για τα έργα και τις ημέρες των νεοναζί, εφημερίδες και ραδιόφωνα θυμούνται ξαφνικά τις φτωχογειτονιές σε Πέραμα και Αμφιάλη.

Και κάπως έτσι γέμισε ο τόπος με βουλευτές (ή τοξοβόλους;) που διασταυρώνουν τα βέλη τους μιλώντας για συνταγματικά τόξα κι άλλα ωραία.

Δεν πρέπει να χάσουμε (και πάλι) το τρένο…

Τα όσα συμβαίνουν την τελευταία περίοδο, δείχνουν πόσο δύσκολη, αλλά και εύθραυστη είναι η κατάσταση.

Μια δολοφονία ενδέχεται να αλλάξει άρδην το πολιτικό σκηνικό και δεν αποκλείεται να απαλλάξει τη δημοκρατία από τους ναζιστές.

Παρά τις προσπάθειες που καταβάλλει η κυβέρνηση, όλα κρέμονται από μια κλωστή. Τα πράγματα δεν είναι απλά, ούτε δεδομένα και στην παρούσα φάση η δικομματική κυβέρνηση, δεν θέλει «να χάσει τα αυγά και τα καλάθια».

Αυτό που προέχει είναι να προχωρήσει σε βάθος η έρευνα για την δραστηριότητα της Χρυσής Αυγής, που αναμένεται να δεχθεί την πιο μεγάλη πίεση από τις δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου: συλλήψεις όσων εμπλέκονται σε παράνομες και εγκληματικές δραστηριότητες, χαρακτηρισμός εγκληματικής οργάνωσης, διακοπή κρατικής χρηματοδότησης, κ.α.

Βία και πολιτεία…

Η ζωή είναι χωρίς αμφιβολία, το σημαντικότερο αγαθό.

Το να αφαιρεί κανείς ζωή εκ προθέσεως, αποτελεί άσκηση υπέρτατης βίας, ονομάζεται φόνος και τιμωρείται από τη δικαιοσύνη με τη μεγαλύτερη ποινή που προβλέπει ο Ποινικός Κώδικας.

Η βία με τη μορφή φόνου, ως πολιτικό συμβάν στη χώρα, συζητήθηκε εκτενώς από όλες και όλους, ιδιαίτερα δε από τους τηλε-εισαγγελείς των τηλεοπτικών παραθύρων, που κατάπληκτοι ξεστόμιζαν αφορισμούς κατά της Χρυσής Αυγής και του πληρωμένου οπαδού της και δολοφόνου.