Μια Ζωή Σικέ (5)

Η επανάσταση τελικά δεν θα έρθει από τους εργάτες.

Ούτε από τους καταπιεσμένους που έλεγε ο Φρανς Φανόν.

Αυτοί κουράστηκαν νωρίς.

Κι ας έγραψε ο Μαρξ ότι η εργατική τάξη είναι η πιο προχωρημένη και τέτοια πολλά.

Η επανάσταση θα έρθει από τους περιθωριακούς, τους άνεργους, τους λούμπεν. Αυτούς που ζουν στην άκρη, στα όρια της κοινωνίας.

Αυτοί είναι οι ξεκούραστοι, που έχουν χρόνο να σκεφτούν, και όταν χρειαστεί να δράσουν…

Το μεγάλο «όχι»

Όταν ο Χίτλερ επικράτησε στη Γερμανία, ανδρώθηκε πολιτικά και άρχισε να υλοποιεί τις επεκτατικές βλέψεις του, κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει το τέλος του.

Ήταν τελείως εκτός λογικής να διανοηθεί κάποιος τον τραγικό επίλογο της γερμανικής πολεμικής μηχανής και του ναζισμού, που ολοένα γιγαντωνόταν.

Αλλά και αυτή καθαυτή η άνοδος του Χίτλερ ήταν γεγονός πέρα από κάθε φαντασία.

Συνδικαλιστές κατά εργαζομένων….

Ας υποθέσουμε ότι είναι αληθή όλα όσα αναφέρει το τμήμα Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ στην ανακοίνωση σχετικά με το νοσοκομείο της Κέρκυρας.

Όχι μόνον τα περί μένους και απέχθειας «που έχει ο κ. Γεωργιάδης για τους εργαζομένους, το συνδικαλιστικό κίνημα και οτιδήποτε αντιστέκεται στους νεοφιλελεύθερους μνημονιακούς σχεδιασμούς, που με τόση δουλοπρέπεια εφαρμόζει στον χώρο της Υγείας», αλλά και όλα τα υπόλοιπα: ότι πραγματικά «στο νοσοκομείο, το οποίο αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα ελλείψεων από την κυβερνητική αδιαφορία, χωρίς διοίκηση προκειμένου να διευθετηθούν εσωκομματικές ισορροπίες της συγκυβέρνησης, με κλειστά τμήματα λόγω υποστελέχωσης και με εργαζομένους που δίνουν πραγματικά ένα καθημερινό αγώνα προκειμένου να κρατήσουν το νοσοκομείο ανοιχτό, δουλεύοντας χωρίς ρεπό και κανονικές άδειες για να εξυπηρετήσουν τους κατοίκους του νησιού, αλλά και τους χιλιάδες τουρίστες που το επισκέπτονται».

Τσιγγάνοι, γύφτοι, και Ρομά.

Κατοικώ σε μια λαϊκή συνοικία της Αθήνας.

Μια «κανονική» γειτονιά, με ανθρώπους του μεροκάματου, μισθωτούς, οικογένειες, με τα μαγαζάκια της και όλα τα χρειαζούμενα.

Μετανάστες δεν κατοικούν στη γειτονιά μου, στους δρόμους βλέπω μόνο κάποιους με τα καρότσια που συλλέγουν διάφορα από τους κάδους, κυρίως μέταλλα, και ανακυκλώσιμα.

Στη γειτονιά μου έχουμε Τσιγγάνους.

Μέχρι πέρυσι υπήρχε σε κοντινή απόσταση ένας αυτοσχέδιος καταυλισμός, σε καταπατημένο οικόπεδο.

Ο μαχαλάς αυτός ήταν σαν κατοικημένος σκουπιδότοπος.

Άλλη μια χαμένη ευκαιρία;

 Πολλά άρθρα έχουν γραφεί για την επερχόμενη συνταγματική αναθεώρηση και τους τομείς στους οποίους πρέπει να δοθεί βαρύτητα, χωρίς όμως να προτείνονται ριζικές αλλαγές στο εκλογικό σύστημα και την λειτουργία της Βουλής.

Το παρόν άρθρο θα ασχοληθεί με δύο παραδείγματα από το Αμερικάνικο σύστημα (8ετία Μπους και όριο δανεισμού και χρέους του δημόσιου) για να εξεταστεί εάν και πόσο μπορούμε να «ξεκλέψουμε» στοιχεία από το Αμερικάνικο γίγνεσθαι.

Το μέτωπο της νέας αντίστασης.

Το 2007 η κρίση μας χτύπαγε την πόρτα αλλά η κυβέρνηση Καραμανλή, οι πρυτάνεις και οι κομματικοί βόλευαν ορδές φίλων και συγγενών στα αχούρια και τους τεκέδες που οι φορολογούμενοι τα πληρώνουν για Πανεπιστήμια.

Τώρα μαζί με τα σόγια τους πετάνε στον δρόμο και αυτούς που δεν φταίνε.

Τραβάτε τώρα και μαζέψτε τους...

Αν μπορείτε βέβαια γιατί η «ηρωική εξέγερση πρυτάνεων και απασχολούμενων στα ΑΕΙ» μαζί με τις πιέσεις της Τρόικα και των δανειστών επαναφέρει, το τελευταίο δίμηνο, το γνωστό «αντίσταση και πάλη...» της μεταπολίτευσης αλλά από την ανάποδη. 
Αντίσταση για να μην μας πάρουν το κράτος και την λαμογιά μέσα από τα χέρια μας...

My name is Αρτέμης…

Το σενάριο είναι γνωστό σε όλους.

Από τις 28/9/2012 έχουν κατατεθεί 600 δισ. δολάρια από τον οργανισμό ei-END υπέρ της σωτηρίας του ελληνικού χρέους.

Ελληνοαμερικανός μεγιστάνας μπορεί να σώσει την Ελλάδα με ένα καταπίστευμα!

Τον τελευταίο καιρό ο Αρτέμης Σώρρας, οι συνεργάτες του και διάφοροι πιθανοί και απίθανοι τύποι έχουν πάρει σβάρνα τους δήμους της χώρας και προσπαθούν να πείσουν ότι μπορούν να εξασφαλίσουν αμύθητα ποσά, αρκεί να τους δώσουν ένα πληρεξούσιο…