Για δες που η χώρα κρέμεται από το… Πασόκ!

Σοβαρές πολιτικές εξελίξεις οι οποίες θα επηρεάσουν άμεσα και την ελληνική οικονομία, εν μέσω μάλιστα της πιο κρίσιμης διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, φοβούνται πλέον στην κυβέρνηση.

Παρά το γεγονός ότι έχουν γίνει ορισμένα μικρά θαύματα στην οικονομία και υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι η χώρα βγαίνει από το τούνελ ο έντονος προβληματισμός που αναπτύσσεται τόσο στο Μαξίμου όσο και σε όλο το πολιτικό φάσμα αφορά την πιθανή διάλυση του ΠΑΣΟΚ.

Και μπορεί κάποιοι να λένε ότι δεν έχει καμιά χρησιμότητα ένα τέτοιο κόμμα, οπότε μπορεί να πάει στον αγύριστο, στην παρούσα φάση, όμως, μια πολιτική αναταραχή στο ΠΑΣΟΚ μπορεί να σημάνει και τη διάλυση του κυβερνητικού συνασπισμού…

Είναι πλέον φανερό, μετά τις εξελίξεις με την "Ελιά", τον Γ. Παπανδρέου να τα «σπάει» οριστικά με τον Βενιζέλο και διάφορους άλλους «κληρονόμους» του πεθαμένου να κάνουν παρεμβάσεις, ότι στο ΠΑΣΟΚ υπάρχει πολύ σοβαρό πρόβλημα. Οι σφοδρές πολιτικές συγκρούσεις στο εσωτερικό του άλλοτε κραταιού κόμματος είναι φυσικά αποτέλεσμα των δημοσκοπήσεων που δεν δίνουν πάνω από 5%.

Υπάρχει λοιπόν πολύ σοβαρό ενδεχόμενο το ΠΑΣΟΚ εφόσον κατέβει μόνο του στις ευρωεκλογές να μη βγάλει ούτε έναν ευρωβουλευτή. Αλλά ακόμη και με προκάλυμμα την "Ελιάς" ο κατακερματισμός είναι δεδομένος.

Καταρρίπτεται έτσι η περίφημη κληρονομιά που είχε αφήσει ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Ότι δηλαδή «το ΠΑΣΟΚ δεν διαμοιράζεται σε τιμάρια. Δεν τεμαχίζεται. Δεν κληρονομείται». Έχουν συμβεί και τα τρία.

Και μοιράζεται, και τεμαχίστηκε και κληρονομήθηκε από τον γιο του.

Ποιος νοιάζεται όμως για το ΠΑΣΟΚ, όπως έστρωσαν ας κοιμηθούν και στο κάτω – κάτω αν δεν υπάρξει ανανέωση του πολιτικού προσωπικού και των κομμάτων θα έρθουν οι ακραίοι να γεμίσουν τα κενά.

Ωστόσο, καλώς ή κακώς η παρούσα κυβέρνηση στηρίζεται σ’ αυτό το ΠΑΣΟΚ το οποίο αν διαλυθεί κανείς δε γνωρίζει αν οι βουλευτές του θα στηρίξουν την κυβέρνηση. Και οι ευρωεκλογές είναι κομβικό σημείο, εκτός κι αν γίνουν χειρότερα πράγματα πριν από αυτές.

Όπως για παράδειγμα να πάρει ο Παπανδρέου τους παπανδρεϊκούς βουλευτές και να κάνει κόμμα. Ή μετά από το σίγουρα αποτυχημένο για το ΠΑΣΟΚ αποτέλεσμα των διπλών εκλογών να ρίξει η Κ.Ο. του κόμματος τον Ευ. Βενιζέλο.

Καθίσταται, επομένως, δύσκολο να σταθεί η κυβέρνηση στα πόδια της με έναν εταίρο που θα είναι σπασμένος σε χίλια κομμάτια.

Θα πει κανείς: «Μα καλά, εύχεται η ΝΔ να μη διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ; Εκεί φτάσαμε;»

Θα μπορούσε να είναι έτσι αν η χώρα δεν βρισκόταν στην πιο κρίσιμη καμπή της ιστορίας της.

Είναι ίσως η πιο μεγάλη ευκαιρία μετά από τρία χρόνια ώστε η Ελλάδα να βγει από το τούνελ.

Το πλεόνασμα είναι εδώ και το αποδέχονται οι ξένοι.

Οι πρόδρομοι στατιστικοί δείκτες παρουσιάζουν σημάδια ανάκαμψης της οικονομίας.

Το μνημόνιο τελειώνει τον Απρίλιο και η χώρα ετοιμάζεται να βγει στις αγορές και να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη τους.

Και μετά το Πάσχα, ατύπως έστω, ξεκινά η μεγάλη διαπραγμάτευση για τη βιωσιμότητα του χρέους.

Οι οριστικές αποφάσεις θα ληφθούν είτε μέσα στο καλοκαίρι είτε το φθινόπωρο και θα κρίνουν στην κυριολεξία το μέλλον της ελληνικής οικονομίας.

Ποιος λοιπόν νουνεχής πολίτης αυτής της χώρας εύχεται διάλυση της κυβέρνησης;

Ποιος θέλει να ρισκάρει μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο με άγνωστο αποτέλεσμα;

Διότι όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, κανένα κόμμα δεν έχει αυτοδυναμία ενώ ακόμη και οι «θιασώτες» ενός μεγάλου συνασπισμού δε βλέπουν τον τρόπο που θα μπορούσαν να γεφυρωθούν οι τεράστιες διαφορές μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.

Για όλους αυτούς τους λόγους στο Μαξίμου επικρατεί μεγάλος προβληματισμός για το αν ο Βενιζέλος μπορεί να κρατήσει ενωμένο το κόμμα του.

Θα πρέπει, όμως, όλοι οι βουλευτές που στηρίζουν την κυβερνητική προσπάθεια, και ειδικά αυτοί του ΠΑΣΟΚ να αντιληφθούν ότι πίσω από τη μικρή εικόνα του μικροκομματικού και προσωπικού συμφέροντος, κρύβεται η μεγάλη της σωτηρίας της χώρας.

Αυτός ο κυβερνητικός συνασπισμός γεννήθηκε από την ανάγκη για πολιτική σταθερότητα σε μια στιγμή που η Ελλάδα είχε χρεοκοπήσει.

Μια συνεχής πολιτική αστάθεια, ωστόσο, θα ακυρώσει την ίδια στιγμή τις θυσίες του ελληνικού λαού και θα φέρει την Ελλάδα τρία χρόνια πίσω.

Ποιος το θέλει αυτό;

Ή εν πάση περιπτώσει ποιο θα ρισκάρει μια εκλογική αναμέτρηση που το πιο πιθανό είναι να βάλει ακόμη μεγαλύτερο μπουρλότο στο πολιτικό σκηνικό; 

Antinews