3.4.14

Στη κάννη του όπλου…



Οι  Ρώσοι παρέμειναν…Ρώσοι. Ψήφισαν και επιμένουν.
Είδαν την Ευρώπη να κορδακίζεται για τα ελκυστικά αγαθά της και απέστρεψαν το βλέμμα.



Ξύπνησε μέσα τους η πατρίδα, αναβίωσαν τα παραδοσιακά τους και το ‘στρωσαν σε γλέντι δημόσιο.
Για τον «επαναπροσδιορισμό» και το ποσοστό τους στο δημοψήφισμα της Κριμαίας.
Σε μέρες καπιταλιστικής παγκοσμιότητας, που οι «σειρήνες» γνέφουν τον (δεμένο) Οδυσσέα.


Τους αφήνουμε στο ξέφρενο γλέντι.
Αγνοούμε την προπαγάνδα που τους θέλει να μην μπορούν να συντηρήσουν τα πολεμικά πλεούμενά τους κι άλλα να τα πουλάνε για παλιοσίδερα.
Θυμόμαστε το «φυλάξαι τ’ αγαθά χαλεπότερον του κτήσασθαι» των αρχαίων, τη ρήση του Μάο «η πολιτική δύναμη φυτρώνει στην κάνη του όπλου» και πάμε στον αντίποδα. Χιλιάδες μίλια μακριά.
Στο στρατηγείο του σχεδιασμού της μοίρας του κόσμου.
Στους θορυβημένους(;) της ηγεσίας των ΗΠΑ.
Καλώς έπραξαν οι Ρώσοι, αλλά καλύτερα (για πάρτη τους) θα πράξουν οι Αμερικάνοι.
Δεν είναι μόνοι-έχουν συμμάχους, μπιστικούς και νεροκουβαλητές.
Στο όνομα της ελευθερίας που τη μοίρασαν και της «σκλαβιάς» (των λαών) που την εισπράττουν.
Η ΕΕ (τους), θα συντηρεί δικό της στρατό , για δικό τους λογαριασμό. Αν δεν τη διαλύσουν στα εξ όσων (της επέτρεψαν) να συντεθεί.
Μετρήσαμε τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ.
Τις βόμβες που «διευθετούσαν» τα Βαλκάνια σκάζοντας («κατά λάθος») σε κεφάλια αμάχων.
Διαβάσαμε στο βλέμμα των Αμερικανών τη σιγουριά τους για το παρόν και το μέλλον. Όσο τραβήξει η παντοκρατορία τους, χωρίς (εξ)οπλισμένο αντίπαλο.
Υπάρχει, λοιπόν, ΝΑΤΟ για να μην «έρθουν οι Ρώσοι»-δεν υπάρχει «Σύμφωνο της Βαρσοβίας» για να αμυνθούν οι Ρώσοι.
Οι ΗΠΑ «παρέσυραν» σε ανταγωνισμούς (Διάστημα, πυρηνικά, πόλεμος των άστρων) τον αντίπαλο και τον λύγισαν.
Μαζί του και το «σύστημα». Και το καθεστώς που εξαφανίστηκε ανεπιστρεπτί(;). Και το «Σύμφωνο»-αντιΝΑΤΟ.
Εχουν τον συνασπισμό τους οι Αμερικανοί για να στηριχτούν, να αμυνθούν και να επιτεθούν. Το ΝΑΤΟ (τους) με δαπάνες των λαών.
Ο αντίπαλος δεν διαθέτει το αντιΝΑΤΟ του για παγκόσμια ισορροπία.
Γι αυτό και το «γλέντι» του ίσως δεν κρατήσει πολύ.

Θανάσης Νικολαίδης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου