Μη σας παραπλανά ο προερχόμενος από το ποίημα του Καβάφη τίτλος.
Ηταν, πράγματι, ένας θεός των αυτός που είδα
χθες στον δρόμο, αλλά δεν ήταν ούτε στης Σελευκείας την αγορά ούτε περί την ώρα
που βραδιάζει και, φευ, δεν ήταν υψηλός και τέλεια ωραίος έφηβος με την χαρά
της αφθαρσίας μες στα μάτια και αρωματισμένα μαύρα μαλλιά.
Ηταν στην Πατριάρχου Ιωακείμ στο Κολωνάκι, ώρα
1.30 μ.μ., και κατηφόριζε με βήματα αργά, κοπιώδη, γέρνοντας πότε δεξιά και
πότε αριστερά…
Τα μαλλιά του είχαν γκριζάρει ακόμη περισσότερο
από τότε που βλέπαμε συχνά τη μορφή του στην τηλεόραση ή στις εφημερίδες.
Φορούσε γυαλιά ηλίου και ήταν ντυμένος σε
καφετιά χρώματα. («Ενας κύριος δεν φορά ποτέ καφέ στο Λονδίνο», είπε ο λόρδος
Κέρζον, αλλά εδώ δεν είναι Λονδίνο...)
Δέκα λεπτά αργότερα, καθώς επέστρεφα από τη
δουλειά που με είχε φέρει ώς εκεί, τον είδα να ανηφορίζει την Π. Ιωακείμ.
Κρατούσε μια σακούλα της Nespresso ― προφανώς
είχε πάει να προμηθευθεί κάψουλες για τη μηχανή του εσπρέσο.
Οχι, δεν ήταν ο Τζορτζ Κλούνεϊ. Ηταν μόνο ο
Χάρης ο Καστανίδης.
Παλαιός πολιτικός, για όσους δεν τον γνωρίζουν,
εκ των Ηρακλέων της πασοκαρίας, επί των ημερών της οποίας η χώρα πέρασε από τον
τούρκικο (δήθεν ελληνικό) στο εσπρεσάκι...
Στέφανος Κασιμάτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου