Ο χρυσός κανόνας για την ευρωβουλή.

Ακολουθήστε τον χρυσό κανόνα: στο Ευρωκοινοβούλιο δεν στέλνουμε κάποιον που δεν θα καλούσαμε ούτε στα βαφτίσια του παιδιού μας, ή το «όποιος κι αν βγει το λάθος δεν είναι σοβαρό».

Τι κοινό έχουν η Χρυσούλα Παλιαδέλη, ο Γιώργος Παπανικολάου, ο Γιώργος Τούσσας και η Ρόδη Κράτσα-Τσαγκαροπούλου;

Είναι τέσσερις από τους 22 Ελληνες ευρωβουλευτές.

Τον ρόλο που η Παλιαδέλη και ο Τούσσας έπαιξαν στην καθημερινότητά σας θα αγωνιστούν να παίξουν ο Αλέκος Καλύβης (ΣΥΡΙΖΑ), η Ευγενία Σαρηγιαννίδη (ΑΝ.ΕΛ.), η Κατερίνα Γαργάλα («Ελιά»), ο Κωνσταντίνος Κουτάς (Ενωση για την Πατρίδα και τον Λαό - Πολύδωρας) και πιθανόν ο Θοδωρής Ζαγοράκης (Ν.Δ.).

Θα είναι πέντε από τους 380 ή τους 420 ή τους 460 υποψήφιους ευρωβουλευτές.

Από αυτούς, 21 θα πιάσουν το τζακ ποτ...

Θα είναι οι τυχεροί που θα εκλεγούν και θα εξαφανιστούν για πέντε χρόνια στο Fantasy Island που ονομάζεται Ευρωκοινοβούλιο.

Εως το 2010 οι ευρωβουλευτές έπαιρναν τις αμοιβές των βουλευτών των κοινοβουλίων τους, μέχρι που αποφάσισαν να φέρουν τις αμοιβές στα επίπεδα των βουλευτών της Γερμανίας και της Ιταλίας.

Αυτό σημαίνει ότι μακριά από... δύσκολες πλατείες και Αγανακτισμένους, οι Ελληνες ευρωβουλευτές θα παίρνουν 7.957 ευρώ τον μήνα, 4.299 για έξοδα γραφείου, 4.243 ευρώ για ταξίδια του κοινοβουλίου σε προορισμούς εκτός Βρυξελλών και Στρασβούργου, 24 ταξίδια στη χώρα καταγωγής τους με business class αεροπορικά εισιτήρια, 304 ευρώ για κάθε παρουσία στο Ευρωκοινοβούλιο και κάλυψη των 2/3 από τα ιατρικά τους έξοδα.

Καταλαβαίνοντας ότι σε αυτό το σημείο οι μισοί αναγνώστες έχουν φύγει για να βρουν κόμμα να τους βάλει στην ευρωλίστα, συνεχίζω με τους υπόλοιπους. Αντίθετα με τους δημάρχους, που τη σωστή ή λάθος επιλογή θα την τρώτε στη μάπα καθημερινά και για χρόνια, η λάθος επιλογή στους ευρωβουλευτές δεν σημαίνει πολλά.

Η Ευρωβουλή έχει μια μακρά παράδοση να απορροφά όλους τους μυστήριους που οι ψηφοφόροι κάθε χώρας εξέλεξαν για να διαμαρτυρηθούν στις κυβερνήσεις τους.

Από την Τσιτσιολίνα τη δεκαετία του ’80 μέχρι τον Μανώλη Μαυρομμάτη την περασμένη δεκαετία.

Ποιο λοιπόν είναι το κριτήριο για μια καλή εκλογή ευρωβουλευτή;

Πρώτον, να μην καταρρίψει προηγούμενο ευρωρεκόρ.

Το να πάει και να προσβάλει τον πρόεδρο της Ευρωβουλής δεν είναι και έγκλημα.

Οπως έκανε ο Νάιτζελ Φάρατζ αποκαλώντας τον Χέρμαν Βαν Ρομπάι «βρεγμένη πετσέτα με το χάρισμα τραπεζικού υπαλλήλου».

Ο δε Ρομπάι απάντησε «εφόσον είπατε ότι δεν θέλετε να είστε αγενής, θα δεχτώ τον χαρακτηρισμό» και το θέμα θεωρήθηκε λήξαν.

Οπότε και μ’ έναν μαλάκα δεν νομίζω να παρεξηγηθεί.

Το θέμα είναι να μη στείλουμε κάναν μυστήριο με τατουάζ SS στο χέρι, καμιά που θα καβαλήσει τα κάγκελα του Κοινοβουλίου και θα φωνάζει μόνη της «Βοήθεια!», ή κάποιον που πίσω από το γραφείο του θα έχει πάνω από τέσσερις εικόνες όπως είχε στο βίντεο ο Μπαλτάκος.

Ακολουθήστε τον χρυσούν κανόνα ότι στο Ευρωκοινοβούλιο δεν στέλνουμε κάποιον που δεν θα καλούσαμε ούτε στα βαφτίσια του παιδιού μας ή το «όποιος κι αν βγει το λάθος δεν είναι σοβαρό».

Οι ευρωεκλογές είναι ένα επίσημο γκάλοπ.

Μια ευκαιρία να δείξει ο κόσμος τι θέλει, χωρίς η επιλογή του να έχει επιπτώσεις όπως στις βουλευτικές.

Οι επιλογές Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ είναι από τη φύση τους εξουσίας.

Μια ψήφος στη Ν.Δ. σημαίνει «καλά τα πάτε», ενώ μια ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει «θα προτιμούσαμε εσάς».

Οι ψήφοι στα υπόλοιπα κόμματα μπορούν να ερμηνευθούν ως μηνύματα στην κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση. 

Το θέμα όμως είναι κατά πόσο μπορούν να ενσωματωθούν.

Για παράδειγμα, μια ψήφος στη Χ.Α. μπορεί να είναι διαμαρτυρίας, αλλά εντελώς άχρηστη σε διαφοροποιήσεις στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και μια ψήφος στο ΚΚΕ δεν παίζει ρόλο στη μετά τις εκλογές χάραξη πολιτικής της Ν.Δ.

Η ψήφος που, αν είναι διαμαρτυρίας, δύσκολα θα αναλυθεί είναι αυτή που θα πέσει στο «Ποτάμι».

Επειδή το μόνο μήνυμα που έχει περάσει είναι «νέα πρόσωπα», μπορεί να αφορά και τα δύο, αλλά σε τι και αν μπορούν να αλλάξουν την πολιτική τους θα έχουν πρόβλημα να βγάλουν συμπέρασμα.

Αντώνης Πανούτσος

Πρώτο Θέμα

ΥΓ- Όσο ο Γούντι Αλεν μισεί να φεύγει από τη Νέα Υόρκη, τόσο ο Θοδωρής Ζαγοράκης απεχθάνεται να φεύγει από τη Θεσσαλονίκη.

Προσθέστε ότι η σχέση του με τα αγγλικά είναι τόσο καλή όσο της γάτας με το νερό και έχετε την πιο απίθανη υποψηφιότητα για την Ευρωβουλή!