Μπαλτακιάδα: Μερικές παραβατικές παρατηρήσεις…

Από χθες το διαδίκτυο και τα συμβατικά ΜΜΕ έχουν  κατακλυστεί από έναν τεράστιο όγκο άρθρων, αναλύσεων και παρεμβάσεων, που ειλικρινά, σε φυσιολογικές συνθήκες δε θα καθόμουνα να προσθέσω ούτε μία επιπλέον σταγόνα στον ωκεανό των παραπάνω – και δε βάζω καν στο λογαριασμό τα όσα λέγονται στα ράδια, τις τηλεοράσεις, και στα λοιπά καφενεία της επικράτειας.

Κι αν ακόμα συμφωνούσα μόνο με το 5% των γραφόμενων (σπανίως το ποσοστό είναι μεγαλύτερο), θα είχα υπερκαλυφθεί.

Ούτως ή άλλως, η γνώμη του υπολοίπου 95% σπανίως έχει σημασία.

Εκτός απ’ το όταν ψηφίζει, ή ακόμη χειρότερα όταν κυβερνάει, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα…

Ωστόσο δεν βρίσκω εντελώς αδιάφορο να κωδικοποιήσω ορισμένα πράγματα που είτε διαφύγανε της προσοχής πολλών, ή άλλα που ενώ συγκεντρώνουν την έγκριση της πλειοψηφίας, ακόμα και κατά τα άλλα αξιόλογων ανθρώπων, έρχονται σε σύγκρουση με στοιχειώδη διδάγματα της ανθρώπινης διανόησης ανά τους αιώνες, αλλά και της ίδιας της κοινής πείρας και λογικής.

Τουλάχιστον όσων διαθέτουν πράγματι μνήμη και ικανότητα για να διδάσκονται απ’ αυτά.

Διότι κι αυτό δεν είναι τόσο κοινό όσο πιστεύεται… αλλά ούτε αυτό είναι του παρόντος.

«Όταν θέλεις κάτι, τότε θέλεις και τα μέσα για την επίτευξή του» - Φρ. Νίτσε.

Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι υπάρχει νοήμων Έλληνας σήμερα που έχει αμφιβολίες για το ότι οι κασιδιάρηδες και σία επιδείκνυαν όντως και επαναλαμβανόμενα συμπεριφορές ποινικού ενδιαφέροντος και δη κακουργηματικού.

Άρα μπορούμε, υποθέτω, να συμφωνήσουμε ότι εφόσον είναι έτσι θα έπρεπε να ασχολείται η Δικαιοσύνη μαζί τους όπως αξίζει σε ανθρώπους που (είναι ύποπτοι ότι) διαπράττουν κακουργήματα.

Αν η Δικαιοσύνη για τους Χ Ψ λόγους κοιμόταν  ακόμα τον ύπνο του αδίκου (σικ) και δεν έκανε τίποτα γι’  αυτό, θα ήμασταν ευχαριστημένοι; Προφανώς όχι.

Κι αν χρειάζονταν (υποθετικά)  να γίνουν 1-2 τηλεφωνήματα για να ξεκινήσει επιτέλους να ΚΑΝΕΙ τη δουλειά της, εμείς θα λέγαμε «όχι» και θα προτιμούσαμε να συνεχίσει αυτή η απίθανη και άκρως επικίνδυνη συμμορία να τρομοκρατεί κόσμο, να απειλεί το πολίτευμα μέχρι μια μέρα να πραγματώσει εξ’ ολοκλήρου τις απειλές της; Ναι;

Επειδή είναι «ανήθικο» να παρεμβαίνουμε στην ανεξάρτητη δικαιοσύνη;

Και πόσο ηθικό είναι εγκληματίες να κυκλοφορούν ελεύθεροι και να συνεχίζουν την εγκληματική δράση τους επειδή εμείς βρήκαμε ανήθικο το να «πιέζονται» κάποιοι να κάνουν αυτό που οφείλουν να κάνουν ούτως ή άλλως;

Αυτά σε πρώτη φάση για τους ευαίσθητους ηθικολόγους της δημόσιας ζωής χρησιμοποιώντας τα ίδια τους τα επιχειρήματα.

Διότι, όσοι τυχόν με παρακολουθείτε σχετικά τακτικά, ξέρετε ποια είναι η γνώμη μου για τους ηθικολογούντες στα δημόσια πράγματα, και δη στην πολιτική, διότι πρέπει να το εξετάσουμε το θέμα και σ’αυτό το πεδίο.

Αν δεν πρόκειται για ανθρώπους που συντάσσονται με τον «μέσο» άνθρωπο που έχει ανάγκη να του λέμε πάντα ότι όλα έγιναν ηθικά και θεάρεστα (οπότε δικαιολογούνται μεν, αλλά πάλι δεν έχει ιδιαίτερη σημασία η γνώμη τους) τότε μιλάμε για ανθρώπους που λένε συνειδητά ψέματα για τις δικές τους πολιτικές σκοπιμότητες.

Διότι π.χ. μπορεί να είναι ψηφορόροι της ΧΑ, ή να είναι αντιπολιτευόμενοι και να βρήκαν ευκαιρία να χτυπήσουν την κυβέρνηση ή για άλλους, θεμιτούς μεν, ανομολόγητους δε λόγους.

Και επειδή το ψέμα κρίνεται και από το για ποιο σκοπό ψεύδεται κανείς, ας έχουμε υπόψη μας το τελευταίο πριν βγάλουμε συμπεράσματα.

Αν λοιπόν έγινε παρέμβαση (διότι δεν ξέρω από πότε η αξιοπιστία του Κασιδιάρη είναι υπεράνω αμφισβήτησης) με το σκοπό να μπουν φυλακή εγκληματίες καλώς έγινε.

Αν έγινε με  σκοπό να καταλάβουν τυχόν «αμαθείς» κι «αθώοι» ψηφοφόροι ποιούς ακριβώς ψήφιζαν μπας και δεν το ξανακάνουν πάλι καλώς έγινε.

Όχι για τη ΝΔ και το Σαμαρά, αλλά για τη χώρα, για όλους μας.

Αν αυτή η παρέμβαση μαθευτεί ότι έγινε, τότε κακώς θα έχει μαθευτεί.

Διότι θα κηλιδωθεί στη συνείδηση πολλών μία κατά τα άλλα απολύτως χρήσιμη και απαραίτητη πράξη.

Με βάση τις τρέχουσες συνθήκες και την ανάγκη άμεσης δράσης πάντα μιλάμε. Όχι επί της αρχής ή επί του πού θέλουμε να φτάσουμε μια μέρα σε σχέση με τη λειτουργία αυτών των θεσμών.

Κι αυτό είναι άλλη κουβέντα που πολύ ευχαρίστως θα την ξανακάνουμε και θα την ξανακάνουμε μέχρι μια μέρα να πάψει να χρειάζεται.

«Κράτα τους φίλους σου κοντά και τους εχθρούς σου κοντύτερα» - Ι. Καίσαρας.

«Με τέτοιους φίλους τί να τους κάνεις τους εχθρούς» - δημώδες.

Αν ο Σαμαράς δεν εφαρμόζει με τους πάσης φύσεως μπαλτάκους (ας μην ξεχνάμε π.χ. και τον «αντάρτη» και όψιμα καραμανλικό Κακλαμάνη που είναι επίσης στην επικαιρότητα) το πρώτο ρητό, τότε αναδεικνύεται ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα που πρέπει να το δει συνολικά.

Να ήταν ο ίδιος ομοϊδεάτης τους, να το δεχτώ που λέει ο λόγος.

Ωστόσο (κι αυτό επιβεβαιώθηκε -ξανά- εμμέσως απ’ το υλικό που είδαμε χθες) δεν είναι.

Αλλά δεν μπορείς να πας πουθενά όταν έχεις στενούς συνεργάτες που παίρνουν πάνω τους σοβαρότατα θέματα αρχής αλλά και τρέχουσας πολιτικής, κινούμενοι όχι απλώς εξωθεσμικά (αυτό είναι συχνότατα θεμιτό στην πράξη) αλλά ΠΑΡΑ τη δική σου άποψη, εν αγνοία σου και χωρίς να τους νοιάζει καν να σε προστατέψουν.

Διότι πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν το πόσο επικίνδυνη κι ανόητη ήταν η συμπεριφορά Μπαλτάκου, ειδικά στη συγκεκριμένη συγκυρία.

Από δω στον ΟΡΘΟΓΡΑΦΟ τα είπαμε εγκαίρως, άσχετα αν δεν μας διαβάζουν όσοι διαβάζουν π.χ. τα τρωκτικά και σία..

Και για το δήθεν «επαρκές» αντιρατσιστικό νομικό πλαίσιο και για την ανάγκη για ιδεολογική «ρεβάνς» της δεξιάς – πίσω από όλα αυτά υπήρχε (και) ο συγκεκριμένος.

Αλλά τελικά όλα αυτά ήταν το λιγότερο, για φαντάσου δηλαδή.

Δεν έχω να σχολιάσω κάτι παραπάνω εκτός απ’ την ευχή αυτός να ήταν ο τελευταίος «φίλος» που προσφέρει τόσο καλές υπηρεσίες.

Γιατί την ύπαρξη των μαυρογιαλούρων και την ανοχή σε αυτούς τη δικαιολογούμε καθώς καλώς ή κακώς αυτό είναι το ανθρώπινο υλικό που υπάρχει διαθέσιμο, δεν μπορεί να αλλάξει έτσι εύκολα σε έκτακτες συνθήκες.

Οι έμπιστοι όμως άνθρωποι είναι εντελώς άλλη ιστορία.

Κλείνω επί του παρόντος με την εξής απορία (και με την απορία γιατί δεν την εξέφρασαν ήδη πολλοί περισσότεροι): Άραγε τόσο καιρό τί έκανε ο Κασιδιάρης με αυτό το υλικό;

Το είχε απλώς στο γραφείο του μέχρι που μια ωραία πρωία αποφάσισε να το βγάλει στον αέρα; Προφανώς όχι.

Άρα μήπως θα πρέπει να διερευνηθεί το πώς και πόσους εκβίασε;

Και τί πέτυχε ή δεν πέτυχε ως τώρα;

Φαντάζομαι συμφωνούμε οι περισσότεροι σ’ αυτό.

Ε, εγώ θα το χειροκροτήσω (και) αυτό είτε από την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη είτε από άλλους εξαρτημένους φορείς της κρατικής μηχανής (στα επίθετα βάλτε όσα εισαγωγικά θέλετε), είτε κατόπιν «τηλεφωνήματος», είτε όχι.

Ο Παραβάτης

ΥΓ: Είχα προγραμματίσει να γράψω ένα αποχαιρετιστήριο κομμάτι για τον πάλαι ποτέ «νομάρχη της καρδιάς μας» που έφυγε απ’ τη ΝΔ επειδή πικράθηκε λέει που τελικά έγινε το στοιχειώδες, δηλαδή αρνήθηκε ο Σαμαράς να κατεβάσει υποψήφιο ευρωβουλευτή άνθρωπο με τόσες εκκρεμότητες με τη Δικαιοσύνη. Στάθηκε μάλιστα διπλά άτυχος διότι τον ξεπέρασε εντελώς η επικαιρότητα.

Δεν πειράζει όμως, εδώ θα είμαστε.

Επιφυλάσσομαι για όταν ιδρύσει κι αυτός κάνα νέο κόμμα (ή κίνημα ή θινκ τανγκ που λένε και οι μορφωμένοι) όπως τόσοι άλλοι αγανακτισμένοι τεράστιοι διανοητές και σωτήρες του έθνους, π.χ. Νικολόπουλος, Κατσανέβας, Τζουμάκας, Ζώης, Καστανίδης, κλπ.