Η κουτοπονηριά του Γιώργου...

Οι βουλευτές πρέπει να ψηφίζουν ελεύθερα.

Ακόμη κι αν έχει τεθεί θέμα κομματικής πειθαρχίας, ένας βουλευτής δικαιούται να μην υπακούσει, αν θεωρεί ότι αυτό που καλείται να ψηφίσει είναι επιζήμιο για τη χώρα.

Αρκεί να έχει εξηγήσει προηγουμένως τη στάση του.

Τα πράγματα αλλάζουν όταν ο βουλευτής τυχαίνει να είναι και πρώην πρωθυπουργός.

Αυτός έχει μια ευθύνη παραπάνω.

Όχι μόνο διότι έχει προηγηθεί η δική του διακυβέρνηση, στη διάρκεια της οποίας επέβαλε σε άλλους να ψηφίσουν με κομματική πειθαρχία διατάξεις ανάλογες ή και πολύ βαρύτερες με αυτή που εκείνος σήμερα καταψηφίζει.

Μιλάμε ασφαλώς για την περίπτωση Γιώργου Παπανδρέου.

Τι έκανε στη Βουλή ο πρώην πρωθυπουργός;

Πρώτα περίμενε να δει αν περνάει το πολυνομοσχέδιο, γι’ αυτό και δεν ψήφισε στην πρώτη ανάγνωση του καταλόγου.

Κι όταν είδε ότι δεν πέφτει η κυβέρνηση, ψήφισε -με τη δεύτερη ανάγνωση του καταλόγου- «όχι» στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Δεύτερον, ο Παπανδρέου δεν είχε μιλήσει στην προηγηθείσα συζήτηση, για να εξηγήσει τη στάση του.

Τις προηγούμενες ημέρες δεν είχε πάρει μέρος σε καμία συνεδρίαση οργάνων του κόμματός του, όπου συζητήθηκε το θέμα.

Δεν φρόντισε να ειδοποιήσει αλλιώς την ηγεσία του.

Μόνο κάτι διαρροές προς μέσα ενημέρωσης προϊδέαζαν ότι μπορεί και να καταψήφιζε.

Δεν μπαίνουμε στην ουσία της διάταξης που καταψήφισε.

Ο Παπανδρέου θα ήταν απολύτως εντάξει αν εξηγούσε γιατί διαφωνεί και, επομένως, την καταψηφίζει.

Αντ’ αυτού κατέφυγε σε μια κουτοπόνηρη τακτική. Δεν έριξε την κυβέρνηση, για να μη φορτωθεί τη βαριά ευθύνη. Καταψήφισε εκ του ασφαλούς.

Κατάφερε σημαντικό πλήγμα στο κόμμα του, την ώρα που όλοι οι άλλοι βουλευτές του ψήφισαν υπέρ. Και, κυρίως, ό,τι έκανε το έκανε την τελευταία στιγμή και χωρίς να ενημερώσει κανέναν, όπως πρέπει σε ένα συντεταγμένο κόμμα.

Αν για μια τέτοια στάση ένα απλός βουλευτής είναι κατακριτέος, ο πρώην πρωθυπουργός έχει διπλή ευθύνη και μπορεί να χαρακτηριστεί ανεύθυνος.

Το συμπέρασμα είναι προφανές.

Ο Παπανδρέου ποτέ δεν χώνεψε την απομάκρυνσή του από την πρωθυπουργία και την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Συντηρεί τη βεντέτα που έχει με τον Βενιζέλο, επιδιώκοντας να ηττηθεί το κόμμα του στις επικείμενες εκλογές, με στόχο να εμφανιστεί μετά ο ίδιος ως σωτήρας.

Αυτήν την κουτοπόνηρη τακτική έχει επιλέξει ο πρώην πρωθυπουργός. Προφανώς νομίζει ότι αν επιτύχει το στόχο του, δηλαδή αν ηττηθεί συντριπτικά το ΠΑΣΟΚ και απομακρυνθεί ο Βενιζέλος, θα ξαναπαίξει ο ίδιος πρωταγωνιστικό ρόλο.

Όμως, πρέπει να γνωρίζει ότι για τα συντρίμμια θα φταίει και ο ίδιος.

Και, ακόμη χειρότερα, ότι από τα συντρίμμια δεν θα βγει κανένας σώος και αβλαβής.

Γιώργος Καρελιάς

Protagon