Το Επιχειρείν στην Παράνοια της Ελληνικής Ανοησίας…

Ένας καλός φίλος, επέμεινε πολύ στο να γράψω τούτο το κείμενο.

Αφορμή στάθηκε η αφήγηση παρανοϊκών περιστατικών τα οποία έχω αντιμετωπίσει εγώ, αλλά και άλλοι στην άσκηση των επαγγελματικών μας δραστηριοτήτων.

Του εξήγησα ότι «…και να γράψω τι θα γίνει; Θα αλλάξει κάτι; Και να το διαβάσει κάποιος τι θα γίνει; τίποτα…».

Ο φίλος επέμεινε, και έτσι …γράφω!

Θα αναφερθώ μόνο σε 5 περιστατικά.

Αν έγραφα όλα τα βιώματα, θα χρειαζόμουν αρκετές σελίδες και θα κούραζα τους αναγνώστες.

Προϊόντος του χρόνου θα επανέλθω…

Επιλέγω να είμαι προσεκτικός και δεν θα αναφερθώ σε ονόματα.

Μόνο όπου είναι απαραιτήτως αναγκαίο αναγράφονται χρονολογίες.

Τα περιστατικά είναι 100% πραγματικά. Οι δε επιχειρηματίες είναι υποδείγματα τιμιότητας.

1^ο Περιστατικό: Λίγα χρόνια πριν την είσοδο της Ελλάδας στο Ευρώ, η Πολιτεία διά του Πρωθυπουργού, απεύθυνε έκκληση στον επιχειρηματικό κόσμο, να συγκρατήσει τις τιμές των προϊόντων.

Έτσι, συγκεκριμένος Έλληνας επιχειρηματίας, σκέφτηκε ότι είναι σωστό να μην προβεί σε αυξήσεις τιμών.

Λίγα χρόνια αργότερα, η επιχείρηση δέχτηκε φορολογικό έλεγχο.

Κατά τον έλεγχο, ο εφοριακός διαπίστωσε, ότι κατά το έτος που δεν έγινε αύξηση τιμής, τα κέρδη –όπως ήταν φυσικό- ήταν χαμηλότερα του αναμενόμενου. Ο εφοριακός έκρινε ότι τα κέρδη θα έπρεπε να είναι στον μέσο όρο των προηγούμενων ετών και φυσικά προχώρησε στην φορολόγηση της διαφοράς. Μάταια εξηγούσε ο επιχειρηματίας «…μα εγώ το έκανα για να διευκολυνθεί η χώρα στην προσπάθεια εισόδου της στο Ευρώ…», ο εφοριακός απαντούσε «… έχετε χαμηλά κέρδη κάτω του αναμενόμενου, άρα πρέπει να φορολογήσω τη διαφορά…».

Θυμάμαι ότι ο επιχειρηματίας σε πλήρη σύγχυση μονολογούσε «…άνθρωπος να πεθαίνει μπροστά μου δεν πρόκειται να βοηθήσω…»

2^ο Περιστατικό: Έλληνας επιχειρηματίας, ο οποίος επενδύει χρόνια στην πατρίδα μας, προσπαθεί να καταλάβει ποια είναι η Εθνική στρατηγική για την αγορά στην οποία δραστηριοποιείται.

Συζητά λοιπόν με υπουργό και τον ρωτάει: «…δηλαδή, ποια είναι η Εθνική στρατηγική για τον κλάδο; πώς να πορευτώ;…».

Έλαβε την αποστομωτική απάντηση από τον υπουργό «…εγώ δεν ξέρω, δεν θα σου πω τι να κάνεις…».

3^ο Περιστατικό: Έλληνας επιχειρηματίας μελετά την πιθανότητα συμμετοχής του σε Start up.

Ξεκίνησε μελετώντας σχετικά με το Invest In Greece καθώς και με τα όσα παρέχουν διάφορα Ανώτερα Ελληνικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα.

Αφού, έκανε έναν απίστευτο γραφειοκρατικό κύκλο, όπου του εξηγήθηκε ποια έντυπα πρέπει να υπογράψει μόνο και μόνο για να ξεκινήσει μια ουσιαστική κουβέντα, ο επιχειρηματίας βαρέθηκε, και ήλθε σε επαφή με γνωστά Ανώτερα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα του εξωτερικού καθώς και με το Invest In Germany και το Invest In USA.

Μέσα σε ένα μήνα ο επιχειρηματίας έβγαλε άκρη και το Start up έλαβε σάρκα και οστά … σε μια άλλη Ευρωπαϊκή Χώρα.

4^ο Περιστατικό: Έλληνας επιχειρηματίας συνομιλεί με υπουργό και αναπτύσσει το θέμα των καθυστερήσεων στις πληρωμές των εμπορικών συναλλαγών. Παραθέτει συγκεκριμένα στοιχεία περί της πάγιας τακτικής «επώνυμων αλυσίδων λιανεμπορίου» να καθυστερούν τις πληρωμές, και ταυτόχρονα του γνωστοποιεί το νομοθετικό πλαίσιο που ισχύει σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.

Στην συζήτηση ρωτά ο επιχειρηματίας «εδώ στην Ελλάδα, ποιο θα είναι το θεσμικό πλαίσιο προστασίας απέναντι στο φαινόμενο των κακοπληρωτών;» για να λάβει από τον υπουργό την απάντηση «εμείς δεν παρεμβαίνουμε στην ιδιωτική οικονομία…».

5^ο Περιστατικό: Σε συζήτηση με υπουργό και μία μικρή ομάδα συμβούλων του, εκδηλώθηκε από Έλληνα επιχειρηματία, ενδιαφέρον για επένδυση στον τουρισμό.

Σκοπός ήταν η εκμετάλλευση έκτασης, η οποία βρίσκεται από το 1955 στην κυριότητα του ως αγρός-αγροτεμάχιο και είχε αγοραστεί, ως αποτέλεσμα διαγωνισμού, από το Ελληνικό Δημόσιο.

Ο υποψήφιος επιχειρηματίας, είχε ζητήσει από το 1980 την έκδοση Πολεοδομικών όρων, με σκοπό να γνωρίζει τι είναι εφικτό να κατασκευαστεί στο αγροτεμάχιό του.

Από το 1980 μέχρι το 2010, όχι μόνο δεν προχώρησε καμία χωροταξική ρύθμιση, αλλά η έκτασή του εντάχθηκε σε μελέτη (προσοχή στην λέξη «μελέτη») για «ανάδειξη» της ευρύτερης περιοχής στα πλαίσια του προγράμματος Νατούρα, πράγμα που συνεπάγεται απαγόρευση οιασδήποτε εκμετάλλευσης, δηλαδή ουσιαστικά απαλλοτρίωση άνευ αποζημιώσεως!

Όταν ο υποψήφιος επιχειρηματίας επιχείρησε να καλλιεργήσει το αγρόκτημά του, η Αστυνομία σταμάτησε άμεσα τους εργαζόμενους του επιχειρηματία και τους οδήγησε στο αυτόφωρο, μετά από καταγγελία του Δημάρχου, με την αιτιολογία ότι το κτήμα έχει ενταχθεί στο Νατούρα (προσοχή στην λέξη «ενταχθεί») και άρα δεν επιτρέπεται η όποια παρέμβαση.

Ο ιδιοκτήτης οδηγήθηκε στο Εισαγγελέα, ο οποίος με προσωρινή απόφασή του (προσοχή στη λέξη «προσωρινή»), απαγόρευσε την οποιαδήποτε παρέμβαση στο εν λόγω αγροτεμάχιο.

Ο υποψήφιος επενδυτής πήγε στο υπουργείο για να δει τι μπορεί να πράξει. Εξήγησε ότι επί 30 χρόνια δεν έχουν εκδοθεί πολεοδομικοί όροι, ότι μετά από 25 χρόνια μελέτης, το αγροτεμάχιό του εντάχθηκε τελικά στο Νατούρα, και ότι τα τελευταία 5 χρόνια απαγορεύεται η όποια παρέμβαση μετά από προσωρινή απόφαση του Εισαγγελέα.

Εξήγησε επίσης ότι: «ο Δήμαρχος της περιοχής, συνειδητά φράσσει τα κανάλια απορροής υδάτων με αποτέλεσμα να πλημμυρίζει το αγροτεμάχιο».

Η απάντηση σε όλα αυτά ήταν «εεε καλά! Δεν το ξέρεις! Έτσι κάνουν οι Δήμαρχοι για να  εντάξουν περιοχές στο Νατούρα!».

Να μην τα πολυλογώ, ο υποψήφιος Έλληνας επενδυτής αναγκάστηκε να προσφύγει στα δικαστήρια και αξιώνει αποζημίωση από το Ελληνικό Δημόσιο για εσκεμμένη και συνειδητή απαξίωση της περιουσίας του.

Είναι βέβαιο ότι η μεν έκταση θα μείνει ανεκμετάλλευτη για τουλάχιστο 60 χρόνια, το δε Ελληνικό Δημόσιο θα κληθεί κάποτε να καταβάλει αρκετά εκατομμύρια Ευρώ, ως αποζημίωση, μετά από δεκαετίες δικαστικών αγώνων και διασυρμό στα διεθνή δικαστήρια, όπως θα καταλήξει η υπόθεση λόγω στρεψοδικίας και παρέλευσης εκ μέρους του Ελληνικού Δημοσίου.

Αυτά…

Ίππο-Κριτής